Mendime MëngjesiShembull

7 Shkurt

Por, kur të vijë Ai, Fryma e së vërtetës, do t'ju prijë në gjithë të vërtetën.

Gjoni16:13

Pamje të reja dhe më të zgjeruara nga Fryma e Shenjtë karakterizojnë mendjen e rilindur. Pasi e ka marrë Frymën e Shenjtë si rilindës, besimtari ndjen nevojën ta ketë Atë si mësues, shenjtërues, ngushëllues dhe vulosës. Si mësues, Ai i zbulon gjithnjë e më shumë, nga ligësia e fshehur në zemrën e tij, më tepër njohuri rreth Perëndisë, rreth Fjalës dhe Birit të Tij. Si shenjtërues, Ai e çon përpara punën e hirit në shpirt, duke e ngulitur edhe më thellë në zemër imazhin Hyjnor dhe duke e sjellë çdo mendim, çdo ndjenjë e fjalë nën bindje të ëmbël, të shenjtë e birnore ndaj ligjit të Jezusit. Si ngushëllues, Ai e udhëheq tek Krishti në çastet e sprovave të tij më të thella; e ngushëllon duke i shpalosur dhembshurinë dhe butësinë e Jezusit bashkë me vlerën e çmuar e të jashtëzakonshme, si dhe përshtatjen e veçantë të shumë prej premtimeve me të cilat fjala e së vërtetës është e tejmbushur për ngushëllimin e të pikëlluarve të Zotit. Si vulosës, Ai e përforcon në zemrën e tij ndjesinë e faljes, pranimit dhe birësimit, duke hyrë brenda tij si “kapari i trashëgimisë, derisa të bëhet shpengimi i plotë i zotërimit të blerë”. Oh, çfarë pamjesh të lartësuara që ka ai tani për Frymën e bekuar dhe të përjetshme, për lavdinë e Tij personale, për punën e Tij, për ofiqet e Tij, për ndikimet e Tij, për dashurinë, butësinë dhe besnikërinë e Tij! Veshi është hapur ndaj pëshpëritjes më të butë të zërit të Tij; zemra zgjerohet ndaj përshtypjes më të butë të vulosjes, shenjtërimit dhe ndikimit të Tij. Ndërsa kujton që është “tempull i Frymës së Shenjtë”, ai dëshiron të ecë në mënyrë të tillë: me përulje, butësi, vigjilencë dhe lutje. Ai përpiqet të evitojë gjithçka që mund ta “brengosë Frymën”, duke braktisur çdo mëkat të njohur që do ta çnderonte Atë e ta bënte të tërhiqej; synimi i vetëm i jetës së tij është të ecë në mënyrë që t’i pëlqejë Perëndisë, që “Perëndia të mund të përlëvdohet në gjithçka”.