Mendime MëngjesiShembull

5 Shkurt

Pa Mua nuk mund të bëni asgjë.

Gjoni 15:5

Oh, sikur Kisha e Krishtit dhe çdo anëtar individual i saj ta kuptonte këtë të vërtetë: që pamjet më të thjeshta e më të afërta të përjetimit të Jezusit do ta forcojnë jetën dhe forcën e ngushëllimit dhe përshpirtjes së tyre të brendshme! Sekreti i madh i gjithë ngushëllimit gjatë stinëve të pikëllimit është ta çosh pikëllimin siç vjen drejt e tek Krishti, ndërsa sekreti i madh i gjithë shenjtërisë është ta marrësh prishjen që në momentin që e ngre kokën e ta çosh tek Krishti. Kjo jetë me varësi tek Krishti për të gjitha nevojat e tua, të shkuarit tek Krishti në çdo rrethanë e në çdo stinë është çka formon jetën e lumtur e të shenjtë të fëmijës së Perëndisë. Nuk ka asnjë shteg tjetër në të cilin ai të ecë. Në çastin që largohet nga Krishti, ai bëhet si një varkë e zgjidhur nga moli, mbetur në mëshirën e erërave dhe stuhive. Krishti duhet të jetë për të gjithçka, përmbi çdo gjë; miqtë, ngushëllimet fizike, privilegjet kishtare, porositë, mjetet e hirit... asgjë nuk mund ta zëvendësojë Jezusin. Pse Zoti e disiplinon aq shpesh shpirtin? Pse i largon miqtë, pse i dobëson ngushëllimet familjare, pse na i heq privilegjet kishtare, pse na privon nga porositë, pse i bën të padobishme mjetet e hirit? Pse tjetër veçse për të hapur një shteg përmes të cilit Ai Vetë të mund të hyjë te besimtari e ta bindë atë zemër të vetmuar e vajtuese se Ai mund të zëvendësojë gjithçka dhe se asgjë nuk mund ta zëvendësojë Atë? Ai do të ketë dashurinë supreme të shenjtorëve të Tij; ata do të gjejnë gjithçka në Të. Për këtë qëllim, Ai dërgon pikëllime, kryqe dhe zhgënjime në mënyrë që t’i zvjerdhë prej idhujve të tyre e t’i tërheqë drejt Vetes.