Mendime MëngjesiShembull

19 Janar

Ne e dimë se kemi kaluar nga vdekja në jetë, sepse i duam vëllezërit; kush nuk e do vëllanë, mbetet në vdekje.

1 e Gjonit 3:14

Kjo është një gjë për të cilën besimtari mund të jetë i sigurt që e zotëron. Ai mund të flasë për zotërimin e saj me guxim të shenjtë e me siguri të përulur. Jeta e Perëndisë në shpirt e vërteton veten e saj. Ajo sjell me vete provat e saj. A është e mundur që besimtari të mund të jetë subjekt i hirit ringjallës të Frymës së Shenjtë dhe të mos e dijë? Të zotërojë bashkimin me Krishtin dhe të mos e dijë? Të ketë faljen e mëkatit dhe të mos e dijë? Të ketë përbashkësi me Perëndinë dhe të mos e dijë? Të përjetojë shenjtërinë dhe të mos e dijë? E pamundur! Jeta e Perëndisë në shpirt e vërteton veten përmes veprimeve të saj. A je i vetëdijshëm për mëkatshmërinë tënde? A e do gjakun shlyes? A është i çmuar Jezusi për shpirtin tënd? A gjen kënaqësi në Perëndinë teksa kalon kohë në përbashkësi me Të? Atëherë, për inkurajimin tënd, po të kujtoj se këto nuk janë veprime të një shpirti që gjendet në vdekje morale, as prodhimet e një toke ende të parilindur. Ato rrjedhin nga jeta brendabanuese e Perëndisë dhe janë lëvizjet e asaj jete drejt Perëndisë, Burimit prej të cilit rrjedh. Kështu, edhe besimtari më i dobët në Jezusin mund të shpallë me përulësi: “Këtë di, që isha i verbër dhe tani shoh.”.