இயேசுவுடன் முகமுகமாகமாதிரி

இந்தப் பெண் இயேசுவிடம் இழுத்து வரப்பட்டு பொதுவில் நியாயத்தீர்ப்பு வழங்கப்பட ஒரு கூட்டமானது வந்தது. இவர்களே பரிபூரண வாழ்வு வாழாதவர்கள்,இவார்கள் இப்படிச் செய்தது பைத்தியக்காரத்தனமாக இருந்தது. அந்தப் பெண் அவமானத்திலும் குற்ற உணர்ச்சியிலும் நடுங்கிக் கொண்டிருந்திருக்கக் கூடும். அப்போது தான் இயேசு அந்தப் பெண்மணியின் மேல் கவனத்தை செலுத்தாமல் குனிந்து தரையில் எதையோ எழுதினார். பாவமில்லாதவர்கள் அந்தப் பெண்ணின் மேல் முதலாவது கல்லெறியட்டும் என்றார் இயேசு. ஒவ்வொருவராக அங்கிருந்தவர்கள் போய்விட்டார்கள். அந்தப் பெண்மட்டுமே அங்கே நின்றிருந்தார். இயேசு அந்தப் பெண்ணை விட்டுவிட்டார்,ஆனால் ஒரு நிபந்தனையையும் அத்துடன் சொன்னார், “போ இனி பாவம் செய்யாதே.”

இயேசுவே கிருபைக்கும் உண்மைக்குமான உன்னதமானவர். அவர் யாரையும் குற்றம் தீர்க்கவில்லை,ஆனால் அவர் அவர்களைக் கண்டித்து உணர்த்தாமலும் விடவில்லை. பரிசுத்த ஆவியானவர் இதையை இன்றும் நமக்குச் செய்கிறார். பரிசுத்த ஆவியானவர் நம்மை மாய்மாலமாக இருப்பதில் இருந்தும் தீர்ப்பு செய்வதில் இருந்தும் தடுக்கிறார். நம்மில் இருக்கும் பாவ உணர்வுகளைப் பற்றி எச்சரித்து நம்மை உண்மையான மனந்திரும்புதலுக்கு நேராக நடத்துகிறார்.

உங்களுக்கு நீங்களே கேட்டுக்கொள்ள கேள்விகள்:

நான் மற்றவர்களைக் குற்றப்படுத்துகிறேனா?

மற்றவர்களைக் குற்றம் தீர்க்காமல் இருக்க என்னை அர்ப்பணிக்க முடியுமா?என்னை இன்னும் உற்று நோக்க முடியுமா?