Adroddwyr StraeonSampl

IESU DROS Y GWAN

Beth mae'n ei olygu i fod yn wan? Mae'r gwendid y mae Paul yn cyfeirio ato yn fwy na gwendid corfforol yn unig, ond yn wendid moesol ac emosiynol. Yma mae Paul yn sôn am ein brwydrau a'n bregusrwydd.

Y peth gwaethaf y gall Cristnogion ei wneud yw ymddangos fel pe bod popeth yn eu bywydau mewn trwfn. Mae gan hyd yn oed y Cristion cryfaf wendidau a brwydrau. Efallai ei fod yn frwydr foesol gyda chwant neu bornograffi; efallai ei fod yn frwydr emosiynol sy'n cael ei llethu gan ofn, pryder, neu iselder. Os dŷn ni’n onest, dŷn ni i gyd yn cael trafferth mewn un ffordd neu'r llall.

Mae Paul yn dweud, trwy gydnabod ein gwendidau, y gallwn bwyntio at Dduw fel ffynhonnell ein cryfder. Mae'r bregusrwydd hwn yn dileu unrhyw farn y gallai rhywun ei deimlo oherwydd eu brwydrau eu hunain. Yn lle hynny, dych chi'n cwrdd â nhw lle maen nhw, wyneb yn wyneb, hyd yn oed os yw’r gwendidau penodol hynny, yn wahanol. Yn yr eiliadau hynny o fregusrwydd gonest, real, mae cyfleoedd yn codi i rannu sut y gwnaeth cryfder Duw ein helpu ni drwodd.

Dŷn i gyd yn cael trafferthion; Yr unig wahaniaeth yw y gall dilynwr Iesu lynu wrth gryfder goruwchnaturiol Duw pan fyddwn ni'n gwneud hynny. Mae'n rhodd sy'n dod gyda rhoi ein calonnau a'n bywydau i Iesu. Felly o ran dy wendidau di, a fyddi di'n ddigon agored i niwed i gyfaddef dy anawsterau? Oherwydd yn ein gwendid ni y mae cryfder Duw yn disgleirio. DYNA'r neges dŷn ni am ei rannu â'r rhai sy'n cael trafferth: Dydy e ddim amdana i, ond yr hyn y mae Duw yn ei wneud trwof fi