Cael yr apMae'r Nadolig ar gyfer PawbSampl
Presenoldeb Iesu
Gan Danny Saavedra
"Cyn gynted ag y gallai dyma Mair yn mynd i'r dref yng nghanol bryniau Jwda lle roedd Sachareias ac Elisabeth yn byw. Pan gyrhaeddodd y tŷ dyma hi'n cyfarch Elisabeth, a dyma fabi Elisabeth yn neidio yn ei chroth hi. Cafodd Elisabeth ei hun ei llenwi â'r Ysbryd Glân pan glywodd lais Mair, a gwaeddodd yn uchel: “Mair, rwyt ti wedi dy fendithio fwy nag unrhyw wraig arall, a bydd y babi rwyt ti'n ei gario wedi'i fendithio hefyd! Pam mae Duw wedi rhoi'r fath fraint i mi? – cael mam fy Arglwydd yn dod i ngweld i! Wir i ti, wrth i ti nghyfarch i, dyma'r babi sydd yn fy nghroth i yn neidio o lawenydd pan glywais dy lais di. Rwyt ti wedi dy fendithio'n fawr, am dy fod wedi credu y bydd yr Arglwydd yn gwneud beth mae wedi'i ddweud wrthot ti.”—Luc 1:39–45 (NLT)
Mae cân wych gan Bryan a Katie Torwalt gyda geiriau sy'n dweud, "Pan fyddi di'n cerdded i mewn i'r ystafell, mae popeth yn newid; mae'r tywyllwch yn dechrau crynu wrth y golau rwyt ti'n ddod gyda ti. A phan fyddi'n cerdded i mewn i'r ystafell mae pob calon yn dechrau llosgi a does dim byd yn bwysicach na dim ond eistedd yma wrth dy fraed a'th addoli."
Ychydig o ddarnau yn y Beibl sy'n fy llenwi â chymaint o emosiwn â'r rhan hon o'r Ysgrythur yn Luc 1. Dychmyga’r olygfa gyda mi am eiliad. . . Cyn gynted ag y cyhoeddodd yr angel Gabriel i Mair y newyddion anhygoel, gwyrthiol, a fyddai’n newid y byd, y byddai’r Meseia hir-ddisgwyliedig yn cael ei eni drwyddi hi, dechreuodd bacio i fynd i ymweld â’i chefnder Elisabeth, yr oedd yr angel wedi hysbysu Mair ei bod hi hefyd yn feichiog.
Ychydig ddyddiau'n ddiweddarach, cyrhaeddodd a chyfarchodd ei chyfnither, yn fwyaf tebygol gyda'r arferol “Heddwch iti.” A chyn gynted ag y cerddodd i mewn i'r ystafell, cyn gynted ag y cyrhaeddodd llais Mair glustiau Elisabeth, digwyddodd rhywbeth rhyfeddol a rhyfeddol: “dyma fabi Elisabeth yn neidio yn ei chroth hi” o lawenydd. Ioan yn y groth, a fyddai un diwrnod yn bedyddio Iesu. Onid yw hynny'n anhygoel?
Ynglŷn â hyn, nododd y diwinydd Matthew Poole, “Nid yw symudiad y plentyn yng nghroth y fam . . . yn beth anarferol . . . ond yn ddiamau roedd y symudiad hwn yn fwy na’r cyffredin.” Mae'n debygol bod Elizabeth wedi teimlo Ioan yn cicio neu'n symud o gwmpas yn ei chroth o'r blaen, ond nid fel hyn, byth fel hyn. Addoliad y groth oedd hwn; roedd fel Dafydd yn 2 Samuel 6:14 (beibl.net), a “dawnsio â’i holl egni o flaen yr ARGLWYDD,” ond digwyddodd ym mol Elisabeth! Yn y foment honno, fe wnaeth hi ar unwaith trwy'r Ysbryd Glân gydnabod achos y neidio. Roedd hi'n gwybod ei bod ym mhresenoldeb yr Arglwydd, Mab Duw, y Meseia a'r Gwaredwr.
Ac felly, gwaeddodd yn gyffrous, “Pam mae Duw wedi rhoi'r fath fraint i mi?”
Bob tro dw i'n darllen y sgwrs hon, dw i'n cael fy symud i ddagrau. Fedri di ddim i ddychmygu'r teimlad y byddai Elisabeth wedi'i deimlo pan sylweddolodd bresenoldeb pwy yr oedd hi ynddo, pan ddatgelodd yr Ysbryd Glân iddiDyma fe, mae e yma; mae dy Waredwr a'th Arglwydd yma yng nghroth dy gefnder! Mae’n fy atgoffa o Simeon, a gafodd yr anrhydedd o ddal y Meseia newydd-anedig yn ei freichiau wrth weld Iesu, a dywedodd, “dw i wedi gweld yr Achubwr gyda fy llygaid fy hun. Rwyt wedi'i roi i'r bobl i gyd…” (Luc 2:30-31).
Mae llawenydd y tu hwnt i ddisgrifiad pan fyddwn yn profi presenoldeb Iesu. Mae yna lawnder, heddwch, cyffro sy'n ein gwneud ni'n torri allan i ddathlu a chanmoliaeth bur, ddigywilydd. Torrir cadwyni, tynnir cennau, digwydd iachâd, ffoi tywyllwch, a dod o hyd i orffwysfa i'r blinedig. Does dim byd arall tebyg iddo yn yr holl fyd! Fel credinwyr, rydyn ni'n cael byw yn y realiti hwn bob dydd.
Dw i'n gweddïo y bydd pob un ohonom yn cofio hyn; na chollwn byth ryfeddod, parch, a llawenydd byw bob eiliad ym mhresenoldeb yr Arglwydd trwy breswylfa’r Ysbryd Glân sydd ynom ni. Dw i'n gweddïo na fyddwn byth yn cymryd ei bresenoldeb yn ganiataol a'n bod yn derbyn llenwad ffres o'i Ysbryd yn barhaus, bob dydd.
Yn union fel y gwnaeth Mair yn ystod ei beichiogrwydd, dŷn ni’n cario presenoldeb Duw ynom ni ym mhobman yr awn. Dŷn ni’n cario rhodd ogoneddus Duw ynom ni, rhodd yr ydym i gyd wedi cael comisiwn i'w rhannu â'r byd o'n cwmpas! Felly, beth wyt ti'n ei wneud ag e? Sut beth yw hi pan fyddi di'n cerdded i mewn i ystafell? Sut mae pobl yn ymateb pan maen nhw'n dod ar dy draws, pan maen nhw'n clywed dy llais? A yw presenoldeb pendant yr Arglwydd ynot ti yn amlwg iddyn nhw? Ydy golau'r byd yn disgleirio trwy dy fywyd neu wyt ti wedi'i orchuddio a'i guddio?
Gyfeillion, wrth i ni agosáu at y Nadolig, gŵyl lle mae goleuadau Nadoligaidd yn llenwi ein dinasoedd,dw i'n gweddïo y byddem ni sy'n cario presenoldeb y Gwaredwr ynom yn disgleirio goleuni Crist yn fwyaf disglair, fel "er mwyn i bobl foli'ch Tad yn y nefoedd wrth weld y pethau da dych chi'n eu gwneud" (Mathew 5:16 beibl.net).
Am y Cynllun hwn
Dros y 12 diwrnod nesaf dŷn ni'n mynd i fynd ar daith trwy stori'r Nadolig a darganfod, nid yn unig pam mai hon yw'r stori fwyaf gafodd ei hadrodd erioed, ond hefyd sut mae'r Nadolig yn wirioneddol ar gyfer pawb!
More
