Gedurende sekere stadiums van die geestelike lewe kry ons die morbiede opvatting dat ons alles wat ons het, moet prysgee. In die Bybel is die betekenis van opoffering om doelbewus alles wat ek besit aan God te gee, sodat Hy dit vir ewig Syne en myne kan maak. As ek daaraan vasklou, sal ek en God dit verloor. God het aan Abraham gesê om Isak as brandoffer te bring, en Abraham het dit vertolk dat hy sy seun moes doodmaak. Maar op die Berg Moria, het Abraham die verkeerde tradisionele siening oor God verloor, en 'n korrekte insig gekry oor wat 'n brandoffer beteken: 'n lewende offer (Romeine 12: 1-2). Dit lyk asof ons alles moes prysgee, alles wat ons het verloor; en in plaas daarvan dat die Christendom vreugde en eenvoud bring, maak dit ons ongelukkig; totdat ons skielik besef wat God se doel is, dat ons aan ons eie morele ontwikkeling moet deelneem, en ons doen dit deur in gehoorsaamheid die natuurlike vir die geestelike op te offer, nie deur die natuurlike te ontken nie, maar om dit op te offer.



Oordenkingsvraag: Aan watter verkeerde opvattings oor God hou ek vas, wat verhoed dat ek vreugde ervaar?



Aanhaling uit: "He Shall Glorify Me", © Discovery House Uitgewers