பயத்தை விட விசுவாசம்மாதிரி

21 வயதில், நான் நியூசிலாந்து, க்வீன்ஸ்டவுன் அருகிலுள்ள காவராவ் ஆற்றின் மேல் உள்ள ஒரு பாலத்தில் இருந்து பஞ்சி ஜம்ப் செய்தேன். குதிப்பதற்கு முன், என் கணுக்கால்களில் ஒரு குளியல் துவாலை சுற்றி, ஒரு எளிய கயிறு கட்டப்பட்டது; பின்னர் பஞ்சி கயிறு இணைக்கப்பட்டது. “அதுதானா?” என்று நான் கேட்டேன். “அதுவே போதுமா?” “இதற்கும் மேல் எதுவுமில்லையா?” என்று சந்தேகப்பட்டேன். குதிக்க மட்டுமே இருந்தது. அந்த நாளில் நான் ஒருபோதும் ஒரு குளியல் துவாலியில் இத்தனை நம்பிக்கை வைத்ததில்லை!

நாம் விரும்பினால், பஞ்சி ஜம்ப் போன்ற சாகச முயற்சிகள் மூலம் நம்மால் உண்டாக்கப்பட்ட பயத்தை அனுபவிக்க முடியும். ஆனால் பெரும்பாலும், பயம் எச்சரிக்கையின்றி வருகிறது – நாம் எதிர்பாராத நேரத்தில், நம் உள்ளுணர்வின் ஆழத்தைத் தொடுகிறது. சில சமயம் அது மிக வலிமையான உணர்ச்சி மற்றும் உடலியல் எதிர்வினைகளை ஏற்படுத்துகிறது. ஆனால் அது முழுக்க கெட்டதல்ல. பயம் சில சமயம் தேவையற்ற ஆபத்திலிருந்து நம்மைக் காப்பாற்றும் இயற்கையான பாதுகாப்பு முறையாக இருக்கிறது. ஆனால் நம்பிக்கையின் வெளிச்சத்தில் நாம் பயத்திற்குக் கொடுக்கும் பதில்தான் மிக முக்கியம்.

மேய்ப்பர்கள் திடீரென கர்த்தருடைய தூதனால் சந்திக்கப்பட்டார்கள் – அவர் எல்லா மக்களுக்கும் பெரும் சந்தோஷத்திற்கான நற்செய்தியை கொண்டு வந்தார் – அவர்கள் பயந்தார்கள்! அந்த நேரத்தில், அந்த ஒரு தூதருடன் சேர்ந்து வானப்படைகள் பலரும் வந்தனர்; அவர்கள் தேவனைப் புகழ்ந்து, “உயர்ந்த வானங்களில் தேவனுக்கு மகிமை, பூமியில் தேவனுக்கு பிரியமான மனுஷருக்கு சமாதானம் உண்டாகட்டும்” (லூக்கா 2:14) என்று சொன்னார்கள். இந்த அதீத அனுபவத்திற்கு மேய்ப்பர்கள் என்ன பதில் சொன்னார்கள்? அவர்கள், “கர்த்தர் எங்களுக்கு அறிவித்த இந்த நிகழ்ச்சியைப் போய் பார்ப்போம்” (லூக்கா 2:15) என்றார்கள்.

பஞ்சி ஜம்ப் போல, நம்பிக்கையின் வாழ்க்கையில், சில நேரங்களில் நாம் கேள்வி கேட்கிறோம்: “அதுதானா?” “அதுவே போதுமா?” “இதற்கும் மேல் எதுவுமில்லையா?” – என்று. ஒருவேளை நாம் கிரிஸ்துவில் வைத்துள்ள நம்பிக்கைக்கும், தேவன் எங்களுக்கு காட்டிய கிருபைக்கும் மேலாக நம்மால் செய்யவேண்டிய ஏதாவது இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்திலிருந்து இந்த கேள்விகள் எழுகின்றன.

ஆனால் உண்மையில், நம்மிடம் மீதமிருப்பது, ஒவ்வொரு நாளும் தேவன் நம்மை அழைக்கும் அந்த இடத்திற்குள், பயத்திலிருந்தும் தெரியாததிலிருந்தும் நம்பிக்கையின் குதிப்பை எடுத்து வைப்பது மட்டுமே. இது கிறிஸ்துவின் வருகையால் சாத்தியமானது – உண்மையான அன்பு நம்மிடையே வந்தது.

சிந்தனை: உங்கள் வாழ்க்கையில் பயத்திற்கு நீங்கள் தரும் இயல்பான எதிர்வினை என்ன? நம்பிக்கையின் பார்வையில் பயத்தை எதிர்கொண்டு வெல்ல உங்களுக்கு என்ன உதவுகிறது? அதற்கு தடையாக இருப்பது என்ன? இப்போது உங்கள் சூழ்நிலையில் “நம்பிக்கையின் குதிப்பு” எப்படி இருக்கும்?

ஜெபம்: யேசு கிறிஸ்து, தேவனுடைய குமாரனே, நம்மிடையே வந்த அன்பே, எல்லா பயத்தையும் விரட்டும் பரிபூரண அன்பே, உலகத்தின் ஒளியே, பயமும் இருளும் நிறைந்த இடங்களில் இருந்து எங்களை அழைக்கும் நீரே, அறியாமையிலிருந்து நிச்சயத்திற்குள் எங்களை அழைத்துச் செல்லும் நீரே, பயம் நம்பிக்கைக்கு இடமளிக்கட்டும்; இருள் ஒளியாக மாறட்டும். ஆவணமும் பரிகாரத்தின் மர்மமும் எங்களுக்கு வெளிப்படட்டும். நீங்கள் எங்களை அழைத்த இடங்களில் எங்களை காத்திருப்பவரே, உலகின் ஒளியும் ஜீவனும் ஆனவரே, அப்படியே ஆகட்டும். ஆமென்.