Solid Joys ShqipShembull

Përlëvdoje Perëndinë duke falënderuar

Sepse çdo gjë ndodh për shkakun tuaj që hiri duke u shtuar nëpërmjet shumë vetave të bëjë që falënderimi të teprojë për lavdi të Perëndisë. (2 e Korintasve 4:15)

Mirënjohja ndaj Perëndisë është një emocion i gëzueshëm. Ne kemi një ndjesi borxhi të gëzueshëm për hirin e tij. Prandaj, në njëfarë kuptimi, në vetë emocionin e mirënjohjes, ne jemi ende përfitues. Por në vetë natyrën e saj, mirënjohja përlëvdon dhënësin. Kur ndihemi mirënjohës, ne e pranojmë nevojën tonë dhe bamirësinë e Perëndisë, plotësinë e Tij dhe pasuritë e lavdisë së Tij.

Ashtu sikurse e përul veten time dhe lartësoj kamerierin e restorantit kur i them: “Faleminderit”, po kështu e përul veten time dhe e lartësoj Perëndinë kur ndiej mirënjohje ndaj Tij. Sigurisht që ndryshimi është se unë jam me të vërtetë pafundësisht borxhli ndaj Perëndisë për hirin e Tij, dhe gjithçka që Ai bën për mua është falas dhe e pamerituar.

Ideja është që mirënjohja përlëvdon dhënësin. Ajo përlëvdon Perëndinë. Ky është synimi final i Palit në të gjitha mundimet e tij. Po, mundimet e tij janë për hir të kishës–për të mirën e kishës. Por kisha nuk është synimi i tij më i lartë. Dëgjoje sërish: “Sepse çdo gjë ndodh për shkakun tuaj që hiri duke u shtuar nëpërmjet shumë vetave të bëjë që falënderimi të teprojë për lavdi të Perëndisë.” Çdo gjë ndodh për shkakun tuaj–për lavdinë e Perëndisë!

Gjëja e mrekullueshme e ungjillit është se reagimi që ai kërkon nga ne për lavdinë e Perëndisë, është gjithashtu reagimi më i natyrshëm dhe më i gëzueshëm; domethënë, të jesh mirënjohës për hirin. Lavdia e Perëndisë që siguron gjithçka kur jep dhe ngazëllimi ynë i përulur kur pranojmë, nuk janë në konkurrencë. Falënderimi i gëzueshëm e përlëvdon Perëndinë.

Një jetë që i jep lavdi Perëndisë për hirin e Tij dhe një jetë që mbart mirënjohjen më të thellë, janë e njëjta gjë. Ajo që i bën të jenë e njëjta gjë, është falënderimi.