Bóg zwyczajności. Studium Księgi Rut.Sample

Bóg zwyczajnych

Wróciła więc Noemi, a z nią Rut Moabitka, jej synowa, która wróciła z krainy Moabu. A przyszły do Betlejem na początku żniw jęczmienia (Rt 1:22).

Czy kiedy codziennie czytasz, oglądasz lub słuchasz wiadomości, wydaje ci się, że jesteś kimś mało ważnym? Czy zastanawiasz się czasem: „Czy Bóg naprawdę wie, kim jestem i gdzie jestem? Dlaczego On, Stwórca, miałby się mną interesować?”.

Ty i ja jesteśmy bardzo zwyczajni – i możemy łatwo uwierzyć, że „zwyczajny” oznacza „bezużyteczny”. Jednak historia Rut i Noemi pokazuje coś innego. Odkrywamy w niej suwerenną, opatrznościową rękę Boga działającą w rutynie życia. On wie, co u nas słychać, i troszczy się o nas, podtrzymuje i zaopatruje.

Księga Rut opowiadająca o Bożej opiece zaczyna się od błędu. Elimelech podjął niefortunną decyzję o opuszczeniu Betlejem, w którym panował głód, aby udać się do Moabu ze swoją żoną Noemi i ich dwoma synami – ale on i jego synowie tam zmarli.

Niezależnie od tego, czy Elimelech kierował się desperacją, czy nieufnością, Pismo Święte ilustruje poprzez jego wybór, że nasza głupota nie może odsunąć Bożej opatrzności. Nawet jeśli reagujemy na okoliczności w niewłaściwym duchu, kiedy w przenośni wyrywamy się z ziemi obiecanej przez Boga, On wciąż może osiągnąć swoje cele. Kiedy czujemy pokusę, by bać się, że Bóg przestał być obecny w naszym życiu z powodu naszych błędów, możemy spocząć w Jego opatrzności, która jest w stanie naprawić największe lub najmniejsze pomyłki.

Czy dostrzegasz Boga w zwykłych chwilach życia? Czy widzisz, jak naprawia twoje błędy? A może dajesz się złapać na kłamstwie, że Bóg działa tylko w spektakularny sposób lub w chwilach największego posłuszeństwa?

Kiedy szukamy tylko tego, co niezwykłe, tęsknimy za chwałą Bożą w tym, co zwyczajne – w misce jabłek na stole, dobrze przygotowanym posiłku, śpiewie ptaków, rozmowie z przyjacielem, księżycu widocznym na zachmurzonym nocnym niebie. Kiedy zakładamy, że Bóg działa tylko wtedy, gdy jesteśmy dobrzy, tracimy łaskę Bożą działającą przez grzeszników. Przecież Bóg działa i poprzez rozmowę o Chrystusie z bliźnim, skruchę rodzica wobec dziecka po tym, jak niecierpliwie do niego przemówi, modlitwę za kogoś, kiedy niepokój nie pozwala nam spać. Dla Rut i Noemi sam widok pola jęczmienia gotowego do żniwa był w pewnym sensie czymś bardzo zwyczajnym, jednak w rzeczywistości wskazywał im na to, że Bóg zaopatruje. Popełniono błędy, po których przyszedł smutek, jednak żniwa jęczmienia pokazały, że Bóg wie, troszczy się, podtrzymuje i zaopatruje.

Bóg się nie zmienił. Chociaż ma pod opieką cały wszechświat, kieruje swoje spojrzenie na nas, mówiąc: Znam cię. Twoje imię jest wyryte na mojej dłoni. I tak jak troszczyłem się o Noemi i Rut, troszczę się również o ciebie (por. Iz 49:16). Bóg wspiera i prowadzi swoje dzieci. Niech ta wiedza pocieszy nasze serca i przyniesie pokój – jakkolwiek może być on zwyczajny.

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?