Bóg zwyczajności. Studium Księgi Rut.Sample

Witajcie przy Jego stole

Gdy będzie czas posiłku, przychodź tu i jedz chleb, i maczaj swój kawałek w occie. I usiadła przy żniwiarzach, on zaś podał jej prażone ziarno, które jadła aż do syta, i jeszcze jej zostało (Rt 2:14).

Ty i ja zostaliśmy wezwani, by stać się mostami łączącymi przepaść między doświadczeniem izolacji a życiem w boskiej akceptacji.

Dla Rut tym mostem był Boaz. W trakcie długiego dnia pracy Boaz zaprosił swoich pracowników na posiłek. Poprosił również Rut, aby zjadła wśród regularnych żniwiarzy. Łatwo przeoczyć znaczenie tego gestu. Rut była cudzoziemką, nieznajomą i kobietą. Działania Boaza były nieoczekiwane i kontrkulturowe. Postąpił podobnie do Chrystusa.

Boaz to przykład osoby, której działania stały się pomostem między izolacją a akceptacją, którą oferuje Bóg. Jako Moabitka, Rut wyglądała i zachowywała się inaczej niż mieszkańcy Betlejem. Ponadto status wdów Rut i Noemi, izolował je w wielu kręgach społecznych. Ale ponieważ miłość Boża wypełniła jego serce, Boaz zlekceważył wszelkie przejawy uprzedzeń jakie mógł mieć, i zaprosił Rut do swojego stołu.

Nie tylko upewnił się, czy Rut czuje się komfortowo, ale dopilnował, by inni pracownicy okazywali jej akceptację i życzliwość. Nie pozostawił jej też z trudnościami, gdy uczyła się nowych czynności (Rt 2:15-16). Robił wszystko, aby ją wesprzeć i zaopiekować się nią.

Czy robimy to samo dla niewierzących, nowych członków Kościoła lub gości w naszych Kościołach? Chrześcijanin jest z definicji odbiorcą Bożej miłości przymierza. Tak więc chrześcijanin powinien być pierwszym, który zaakceptuje osobę z zewnątrz – pierwszym, który powie: „Witaj! Cieszymy się, że tu jesteś! Dołączysz do mnie?”. Oczekuje się od nas, że przeciwstawimy się fali nazbyt powszechnej egoistycznej ekskluzywności i równie zgubnego zwyczaju spędzania czasu tylko z tymi, którzy są do nas podobni.

Odkrywamy, że odwaga jest pomostem, a nie barierą, gdy patrzymy na przyjęcie nas przez Boga w Chrystusie. Przyjęcie Rut przez Boaza – pomimo jej pochodzenia, pozycji społecznej i braku doświadczenia zawodowego – nawiązuje do wiecznej historii przyjmowania ludzi przez Boga. Święty Bóg nie zważał na granice między Żydami a poganami, niewolnikami i wolnymi, mówiąc grzesznikom: „Spójrzcie na mnie, abyście byli zbawieni, wszystkie krańce ziemi” (Iz 45:22). Musimy na nowo skierować nasze spojrzenie na krzyż, ponieważ tam uczymy się, co to znaczy być kochanym i przyjętym przez Boga. Tylko wtedy będziemy w stanie prawdziwie kochać i przyjmować innych.

Spójrz więc, jak Bóg w Chrystusie wita cię przy swoim stole, a następnie zadaj sobie pytanie: „W jaki sposób Jego Duch skłania mnie do zignorowania podziałów? Kogo pragnie, abym ugościł przy moim stole?”.

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?