Bóg zwyczajności. Studium Księgi Rut.Sample

Teologia żałoby

Nie nazywajcie mnie Noemi, lecz nazywajcie mnie Mara, ponieważ Wszechmogący napełnił mnie wielką goryczą. Wyszłam stąd pełna, a PAN sprowadził mnie pustą (Rt 1:20-21).

Możemy sobie tylko wyobrazić ból i smutek Noemi, kiedy wróciła do Betlejem, zostawiając w Moabie groby męża i synów. Wróciła do znajomych miejsc i twarzy. Jakie myśli i wspomnienia się pojawiły? Och, to ta kobieta, a to muszą być jej synowie. Jak urośli! To tutaj przyprowadzałam chłopców. Tędy spacerowałam z Elimelechem…

Gdy gorycz z powodu obecnej sytuacji stawała się coraz silniejsza, Noemi, której imię oznacza „przyjemna”, zdecydowała, że bardziej odpowiednim dla niej imieniem będzie Mara, co oznacza „gorzka”. Nie próbowała odsuwać życiowych wyzwań i przekonywać wszystkich, że wszystko jest w porządku. Nie byłoby to uczciwe – byłaby to zdrada teologii leżącej u podstaw jej wiary w obliczu tego, co autor hymnów, William Cowper, nazwał „marszczącą brwi opatrznością”.

Sytuacja Noemi świadczy o tym, że nawet członkom ludu Bożego pewien ból w życiu będzie wydawał się nie do zniesienia, niektóre okoliczności okażą się niesprawiedliwe, a niektóre pytania pozostaną bez odpowiedzi. Jej reakcja rodzi pytanie: co zrobimy, gdy smutek zagości w naszym życiu? Rzeczywistość cierpienia jest problemem dla chrześcijanina, a jednocześnie dla wszystkich innych ludzi. Wszyscy muszą zmagać się z problemem bólu. Ateista nie może tego zrobić w sposób zadowalający, ponieważ jeśli nie ma Boga, po prostu żyje we wszechświecie, w którym wszystko dzieje się przypadkowo. Chrześcijanin może jednak zapytać, a właściwie powinien zapytać: „Gdzie jest w tym wszystkim Bóg?”.

Szczeremu wyrażaniu uczuć Noemi odpowiada jej teologia. Nie przypisuje wszystkiego, co się wydarzyło, przypadkowi, ale uznaje działanie Bożej ręki. Oświadcza, że Bóg ma rację w jej bólu; nazywa Go Szaddaj, „Wszechmogący”, zaopatrujący, chroniący Bóg. Co znaczy Szaddaj? To cecha Boga, która oznacza, że jest On wciąż na szczycie, gdy my jesteśmy na dnie. Noemi doświadczyła głodu, straty, żałoby, wątpliwości i pożegnania, ale ponieważ znała Boga jako Szaddaj, mogła szukać w Nim wyjaśnienia i odpowiedzialności za te gorzkie próby.

Gdzie się skierujesz, gdy uderzają fale, kiedy koła zjeżdżają z drogi, kiedy wszystko wariuje? Twoja reakcja musi być zgodna z twoim poznaniem charakteru Boga i jego postępowania ze swoim ludem. To pewny fundament, na którym można stanąć. Gdzie jeszcze możesz się udać?

Gdy Noemi opuściła Betlejem, nastał głód. Kiedy wróciła, były żniwa. Przez chmury smutku zaczęło przedzierać się światło nadziei, gdy Bóg mógł obficie zaopatrzyć Noemi i Rut. Kiedy Bóg działa, nawet beznadziejność może być bramą do nowego początku i nowych możliwości. Pewnego dnia rozproszy całą ciemność. Bóg jest twoim Szaddaj. Na jakim etapie swojego życia musisz to dzisiaj usłyszeć? Kto w twoim otoczeniu potrzebuje, żeby się tym z nim podzielić?

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?