Bóg zwyczajności. Studium Księgi Rut.Sample

Pan to sprawił

Wtedy powstała [Noemi] wraz ze swoimi synowymi, aby wrócić z ziemi Moabu, gdyż usłyszała w ziemi Moabu, że PAN nawiedził swój lud i dał mu chleb (Rt 1:6).

Betlejem to miasto, które odegrało ważną rolę w historii biblijnej. W tym mieście Dawid opiekował się swoimi owcami, zanim został namaszczony na króla. Tysiąc lat później, gdy różni pasterze paśli owce, zastęp anielski obwieścił tu narodziny Jezusa Chrystusa.

Przed tymi znaczącymi wydarzeniami miał jednak miejsce okres sędziów, który charakteryzował się przemocą, społecznym i politycznym nieporządkiem oraz chaosem religijnym. W tym burzliwym okresie głód nawiedził Betlejem, zmieniając miasto, którego nazwa po hebrajsku oznacza „dom chleba”, w dom głodu i rozpaczy.

W rozpaczliwych okolicznościach niejaki Elimelech postanowił przeprowadzić się z żoną Noemi i ich dwoma synami do ziemi Moab, w poszukiwaniu pożywienia. Chociaż imię Elimelech oznacza „Bóg mój jest królem”, jego decyzja o opuszczeniu ziemi obiecanej przez Boga i zamieszkaniu w ziemi wrogów Izraela może rodzić w naszych umysłach pytanie, czy naprawdę ufał w Boże zaopatrzenie i czy zobowiązał się do posłuszeństwa wobec Jego panowania.

Moab okazał się miejscem tragedii, a nie obfitości. Elimelech oraz jego synowie umarli, pozostawiając Noemi samą. Jednak po kilku latach mały promyk nadziei przebił się przez ciemność bólu wdowy; dotarła do niej wiadomość, że żywność wróciła do Betlejem. Bóg zaopatrywał swój lud w swojej ziemi.

Tysiące lat później mamy ochotę w pośpiechu pominąć tę prawdę: że Bóg zapewnia to, czego potrzebuje Jego lud. Być może wiemy o swoim zbawieniu – ale tak łatwo jest zapomnieć o codziennym wsparciu Boga! Czy mamy oczy, aby zobaczyć, co On nam daje i co robi dla nas w naszym zwyczajnym życiu? Czy pod koniec każdego dnia mamy serca przepełnione wdzięcznością za wszystko, czego On dokonał?

Praktycznym przykładem stałego zaopatrzenia Bożego jest właśnie pożywienie, które codziennie otrzymujemy. Nikt nie powinien chodzić między półkami sklepu spożywczego z większym poczuciem zdumienia i wdzięczności niż chrześcijanin! Ostatecznie to Bóg zaopatruje półki naszych sklepów i spiżarni. Możemy powiedzieć, chwytając chleb i mleko: „PAN to sprawił i jest to cudowne w naszych oczach” (Ps 118:23).

Bez względu na to, jak mroczne i dramatyczne mogą się wydawać pewne wydarzenia, Bóg nadal troszczy się o swój lud i realizuje swoje cele, a często czyni to za pośrednictwem ludzi, po których byśmy się tego nie spodziewali, a także niepozornie i po cichu. Zamierzał dokonać wielkich rzeczy przez Noemi i przez jej rodzinę – a zaczęło się to od chleba w Betlejem. My również musimy otworzyć oczy, aby dostrzec, że Boże zaopatrzenie w pożywienie wskazuje na to, że Bóg zaspokaja naszą największą potrzebę – naszego Odkupiciela, Jezusa Chrystusa – oraz na Jego zapewnienie naszego najwyższego powołania: „dobre uczynki, które Bóg przygotował […], abyśmy w nich postępowali” dla Jego chwały (Ef 2:10).

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?