Bóg zwyczajności. Studium Księgi Rut.Sample

Łaska i zaopatrzenie

Wtedy upadła na twarz i pokłoniła się aż do ziemi, i powiedziała do niego: Dlaczego znalazłam łaskę w twoich oczach, że zwracasz na mnie uwagę, choć jestem cudzoziemką? (Rt 2:10)

Tylko serce, które wie, że nie jest godne łaski, będzie odpowiednio zdumione, gdy ją otrzyma.

Rut była pracowita. Zbierając kłosy za robotnikami na polu Boaza, pod pewnymi względami była przykładem, na który powołał się później apostoł Paweł w liście do Tesaloniczan, pouczając ich, by „uczciwie postępowali wobec tych, którzy są na zewnątrz, i w niczym nie mieli niedostatku” (1 Tes 4:11-12). Pomimo że była wdową w obcym kraju, do którego przybyła razem z owdowiałą teściową, Rut nie siedziała bezczynnie, użalając się nad sobą i czekając na jakąś dramatyczną interwencję. Zamiast tego skorzystała z nadarzającej się okazji i poszła na pole zbierać resztki, aby utrzymać siebie i Noemi. Nie tylko wzięła odpowiedzialność za zaopatrzenie, ale także podeszła do swojego trwającego przez wiele godzin zadania, wykazując się silną, wytrwałą etyką pracy (Rt 2:7).

We wszystkich tych sprawach Rut ani nie dążyła do uzyskania uznania, ani nie uważała, że zasługuje na przychylność. Zamiast pogratulować sobie wysiłków lub przypisać sobie zasługi za podjęcie decyzji o pracy na polu Boaza, uważała, że jej praca jest niczym więcej niż jej obowiązkiem. Dlatego, kiedy Boaz obdarzył ją łaską i pobłogosławił (Rt 2:8-9), odpowiedziała ze zdumieniem i wdzięcznością. Wiedziała, że nic jej się od niego nie należy, więc otrzymała to w prezencie.

Pokora i wdzięczność idą w parze. Niewdzięczne serce łączy się z dumą, ale pokorne serce zawsze będzie okazywać wdzięczność.

Łaska i ochrona Boaza zapowiadały wieczną łaskę i ochronę, którą Bóg oferuje nam poprzez sławnego potomka Boaza, Jezusa Chrystusa. Podobnie jak Rut, my również możemy czuć upokorzenie, widząc w jej opowieści echa naszej wiecznej historii. Kiedy Boaz oferuje Rut jedzenie i wodę (Rt 2:9, 14), możemy zobaczyć, jak ich twarze przemieniają się w twarze innego mężczyzny i kobiety – Jezusa i kobiety przy studni w Samarii, gdzie Syn Boży ofiarował wieczną wodę, która ugasiła jej duchowe pragnienie (J 4:1-45). Tego dnia Boaz zaspokoił fizyczne potrzeby Rut; tymczasem Chrystus nieustannie zaspokaja każdą naszą potrzebę. On jest Żywą Wodą i Chlebem Życia dla wszystkich.

„Dlaczego znalazłam łaskę w twoich oczach, że zwracasz na mnie uwagę, choć jestem cudzoziemką?” – pytała Rut. To samo pytanie powinno regularnie pojawiać się na naszych ustach: „Panie Jezu, dlaczego znalazłem łaskę w Twoich oczach, czemu mnie kochasz, skoro jestem grzesznikiem?”. Odpowiedź jest prosta: to dzięki łasce. Bez względu na to, co możemy zrobić dla naszych rodzin, naszych Kościołów i dla naszego Pana, Bóg jest nam przychylny wyłącznie dzięki czystej łasce z Jego strony. Inaczej nie można ani nie trzeba tego tłumaczyć. Dzięki Bożemu miłosierdziu możemy śpiewać: „Stoję na Chrystusie, solidnej skale; wszystko inne jest piaskiem tonącym”. Niech nasze serca śpiewają dzisiaj ze zdumienia z powodu łaski, którą otrzymały.

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?