คำอุปมาของพระเยซูตัวอย่าง

บุตรที่หลงหาย
หนึ่งในคำอุปมาของพระเยซูที่โด่งดัง เรื่องราวเกี่ยวกับลูกที่ใช้ทรัพย์ที่ได้มาอย่างสุรุ่ยสุร่าย ที่บอกเราถึงบุตรสองคนที่พยายามทำให้พ่อนั้นพอใจและยอมรับเขา

บุตรคนแรกได้รับมรดกและเขาใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย เมื่อเขาได้กลับใจจากสิ่งที่ได้ทำและนึกถึงพ่อและกลับไปหาพ่อ เขาจึงได้รับการต้อนรับด้วยพระคุณจากพ่อของเขาถึงแม้ว่าเขาไม่สมควรได้รับ อย่างไรก็ตาม ในความรักของพ่อก็ได้ต้อนรับเขากลับมาเหมือนดั่งก่อน

คำว่า "ฟุ่มเฟือย" นั้นหมายถึงการใช้ออกไปอย่างเกินจำเป็น ในเรื่องราวนี้สำแดงให้เห็นถึงการใช้มรดกของบุตรชาย แต่หากว่าเป็นพ่อของเขาต่างหากที่ใช้ความรักแจกจ่ายออกไปอย่างฟุ่มเฟือย การอภัย ความเมตตา และการกระทำที่เขาได้แสดงเมื่อเขาได้บุตรกลับคืนมา

พี่ชายคนโตนั้นแทบจะถูกลืมในบริบทของเรื่องราวนี้ แต่เป็นสิ่งที่น่าสนใจว่า ฟาริสี ผู้ที่ได้ยินคำนี้ เขารู้ทันทีว่าพี่ชายคนโตนั้นต้องเป้นที่โปรดปรานของพ่อมากกว่าน้องชายเพราะเขานั้นกระทำตามกฏอย่างที่ได้ศึกษาจากเรื่องราวนี้ แต่พี่ชายคนโตนั้นกำลังแสดงการกระทำเพื่อที่จะได้รับความรักและการอวยพร ไม่ใช่ความรักและความปรารถนาที่จะอวยพรอย่างพ่อ ในเรื่องนี้เราเห็นการช่วยกู้และการคืนดีจากเรื่องราวของของน้องชาย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับพี่ชายนั้น ผู้ที่เชื่อใยการกระทำมากกว่าสิ่งใด นั้นไม่ได้เฉลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา