คำอุปมาของพระเยซูตัวอย่าง

เศรษฐีและลาซารัส
ในคำอุปมานี้เราได้รับ 2 บทเรียนจากพระเยซู: วิธีการใช้ความมั่งคั่งของเราและความวางใจของเราในพระคัมภีร์

ในส่วนแรกของคำอุปมานี้ (ข้อ 19-26) เราเห็นชะตาชีวิตของชาย 2 คนที่ตรงข้ามกัน เมื่อพวกเขาเดินทางจากชีวิตสู่นิรันดร์ ลาซารัสผู้ขอแค่เศษอาหารจากใต้โต๊ะ ถูกทูตสวรรค์พาไปอยู่กับอับราฮัม เศรษฐีผู้ไม่เคยสนใจขอทานซึ่งตอนนี้ต้องทนทุกข์ทรมานชั่วนิรันดร์ คำอุปมานี้ไม่ได้แค่สอนเราว่าชีวิตหลังความตายเป็นเช่นไร แต่ยังแสดงให้เห็นว่าการใช้ความมั่งคั่งของเรามีความสำคัญเพียงใด เรามีความรักและห่วงใยคนรอบตัวเรา ความร่ำรวยมั่งคั่งซึ่งแม้แต่จะล้นเหลือก็ไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แต่เราควรระมัดระวังในวิธีการใช้ความมั่งคั่ง สิ่งเหล่านี้มีไว้เพื่อสิ่งที่อาณาจักรพระเจ้าสนใจหรือเป็นการปรนเปรอตัณหาของเรา?

เมื่อเศรษฐีตระหนักถึงความผิดพลาดของเขา เขาปรารถนาที่จะเตือนพี่น้องของตนเพื่อให้พวกเขาสามารถหลีกเลี่ยงการถูกทรมาน แต่อับราฮัมเตือนเขาว่าบรรดาพี่น้องมีคำเตือนในพระคัมภีร์แล้ว ชายผู้นั้นมั่นใจว่าหมายสำคัญจะเปลี่ยนความคิดของคนที่ยังอยู่ แต่อับราฮัมไม่เห็นด้วย เราต้องหลีกเลี่ยงกับดักแบบเดียวกับเศรษฐีที่คอยมองหาแต่หมายสำคัญแต่มองข้ามพระวจนะที่ตรงหน้าเรา พระเยซูทรงสำแดงหมายสำคัญหลายครั้งในพันธกิจของพระองค์ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่เห็นจะเชื่อและติดตามพระองค์ เราควรขอบพระคุณสำหรับคำเตือนเหล่านี้ (และยิ่งกว่านี้) โดยไม่ร้องขอมากกว่านี้จากองค์พระผู้สร้าง