สุภาษิต 7:6-20
สุภาษิต 7:6-20 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)
เรามองผ่านช่องไม้ระแนงลงมาด้านล่าง จากหน้าต่างบ้านชั้นบนของเรา เรามองเห็นพวกคนหนุ่มบางคนที่อ่อนต่อโลก ในกลุ่มนี้เราสังเกตเห็นคนหนึ่ง ที่ไม่มีสมองคิด เขากำลังเดินไปตามถนน และมาใกล้มุมถนนที่อยู่ใกล้กับบ้านของหญิงคนหนึ่ง เขาเลี้ยวไปตามถนนที่ผ่านบ้านของหญิงคนนั้น ในช่วงเวลาพลบค่ำในยามค่ำคืน ความมืดมิดย่างกรายเข้ามา ทันใดนั้น หญิงคนนั้นก็เดินเข้ามาหาเขา แต่งตัวอย่างกับโสเภณี ในใจเธอเต็มไปด้วยเล่ห์เพทุบาย เธอจัดจ้าน ดื้อด้าน เท้าของเธออยู่ไม่ติดบ้าน เดี๋ยวก็อยู่ตามถนน เดี๋ยวก็อยู่ตามลานเมือง เธอดักซุ่มอยู่ทุกซอกทุกมุม เธอคว้าตัวเขาเข้ามาจูบ แล้วพูดกับเขาอย่างหน้าด้านๆว่า “วันนี้ฉันได้ถวายเครื่องสังสรรค์บูชาเพื่อแก้บนไปแล้ว ฉันจึงมีเนื้ออย่างเหลือเฟืออยู่ที่บ้าน ฉันก็เลยออกมามองหาท่าน และฉันก็พบท่านจนได้ นี่แน่ะ ฉันปูผ้าคลุมเตียงเอาไว้ ด้วยผ้าลินินย้อมสีของอียิปต์ ฉันมีกำยานหอม น้ำหอมจากตะวันออก และอบเชย ฉันได้พรมพวกมันลงบนที่นอน มาเถิด ให้เรามาดื่มด่ำกับความรักของเราจนรุ่งเช้า ให้เราไปสนุกสนานกับความรักของเรากันเถิด เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้าน เขาเดินทางไปไกลแสนไกล เขาเอาถุงเงินติดตัวไปด้วย เขาจะไม่กลับบ้านจนกว่าจะถึงวันพระจันทร์เต็มดวง”
สุภาษิต 7:6-20 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)
เพราะที่หน้าต่างบ้านของข้า ข้าได้มองออกไปตามบานเกล็ด ข้าเห็นหนุ่มคนหนึ่งท่ามกลางคนรู้น้อย ข้าพิเคราะห์ดูเขาท่ามกลางคนหนุ่ม เขาไม่มีสามัญสำนึก เขากำลังผ่านไปตามถนนใกล้หัวมุมไปบ้านของนาง เขาเดินไปทางบ้านของนาง ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น ในตอนกลางคืนและในความมืด และดูสิ หญิงคนหนึ่งมาพบเขา แต่งตัวอย่างโสเภณีและมีหัวใจเจ้าเล่ห์ นางจัดจ้านและหัวรั้น เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง และนางหมอบคอยอยู่ทุกหัวมุม นางฉวยเขาได้และจูบเขา นางพูดกับเขาอย่างหน้าไม่อายว่า “ฉันต้องถวายเครื่องศานติบูชา และวันนี้ฉันได้ถวายแก้บนแล้ว เพราะฉะนั้นฉันจึงออกมาหาเธอ เสาะหาเธออย่างตั้งใจ และฉันพบเธอแล้ว ฉันได้คลุมเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม เป็นผ้าลินินสีจากอียิปต์ ฉันทำที่นอนของฉันให้หอมด้วยมดยอบ กฤษณา และอบเชย มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า ให้เราสำเริงสำราญกันด้วยความรัก เพราะสามีของฉันไม่อยู่บ้าน เขาไปทางไกล เขาพกเงินไปถุงหนึ่ง พอวันเพ็ญเขาจึงจะกลับมา”
สุภาษิต 7:6-20 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)
เพราะที่หน้าต่างบ้านของเรา เราได้มองออกไปตามบานเกล็ด เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลาและท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้น ก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้ความเข้าใจ ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนาง เดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด และดูเถิด หญิงคนหนึ่งมาพบเขาแต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์ (นางจัดจ้านและดื้อดึง เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ตามถนน และนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม) นางฉวยเขาได้และจุบเขา นางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า “ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชา และวันนี้ฉันได้ทำตามคำปฏิญาณแล้ว ฉันจึงออกมาหาเธอ เสาะหาหน้าเธอ และฉันพบเธอแล้ว ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม เป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบ กฤษณา และอบเชย มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า ให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้าน เขาไปทางไกล เขาเอาเงินไปถุงหนึ่ง พอวันเพ็ญเขาจึงกลับมา”
สุภาษิต 7:6-20 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)
เพราะที่หน้าต่างบ้านของเรา เราได้มองออกไปตามบานเกล็ด เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลา และท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้น ก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้สามัญสำนึก ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนาง เดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด และนี่แน่ะ หญิงคนหนึ่งมาพบเขา แต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์ นางจัดจ้านและหัวเห็ด เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง และนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม นางฉวยเขาได้และจุบเขา นางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า <<ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชา และวันนี้ฉันได้แก้บนแล้ว ฉันจึงออกมาหาเธอ เสาะเธอ และฉันพบเธอแล้ว ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม เป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบ กฤษณา และอบเชย มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า ให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้าน เขาไปทางไกล เขาเอาเงินไปถุงหนึ่ง พอวันเพ็ญเขาจึงกลับมา>>
สุภาษิต 7:6-20 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)
เพราะครั้งหนึ่งเรายืนอยู่ที่หน้าต่างบ้านของเรา เรามองลอดหน้าต่างลงไป เรามองลงไปในหมู่คนอ่อนต่อโลก เราสังเกตเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่รู้จักคิด เขาเดินไปตามถนนแถวบ้านของนาง เดินไปตามทางสู่บ้านของนาง ใกล้สิ้นวัน ยามโพล้เพล้ ขณะค่ำคืนย่างเข้ามา ดูสิ! หญิงคนหนึ่งออกมาพบเขา แต่งตัวเยี่ยงโสเภณีและมีเจตนาแอบแฝงในใจ (นางพูดพล่ามไร้ยางอาย อยู่ไม่ติดบ้าน เดี๋ยวไปที่ถนน เดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง คอยซุ่มดักอยู่ทุกมุมเมือง) นางโผเข้ากอดเขา จูบเขา และพูดหน้าตาเฉยว่า “ฉันมีเครื่องเซ่นรออยู่ที่บ้าน วันนี้ฉันได้แก้บนหลายเรื่องแล้ว ดังนั้นฉันจึงออกมาพบเธอ ฉันตามหาเธอ แล้วฉันก็พบเธอ ฉันปูเตียงไว้ ด้วยผ้าลินินสีสวยจากอียิปต์ ประพรมด้วยมดยอบ กฤษณาและอบเชย มาสิ ให้เราเริงรักดื่มด่ำกันถึงพรุ่งนี้เช้าเลย ให้เราเริงสำราญด้วยความรัก สามีของฉันไม่อยู่บ้าน เขาเดินทางไปแดนไกล เขาเอาเงินไปเต็มกระเป๋า กว่าจะกลับมาก็วันเพ็ญ”
สุภาษิต 7:6-20 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)
ด้วยว่าที่หน้าต่างบ้านของเรา เรามองผ่านบานเกล็ดออกไป และได้เห็นหมู่คนเขลา เราสังเกตเห็นกลุ่มเยาวชนชาย โดยเฉพาะหนุ่มไร้สติผู้หนึ่ง กำลังผ่านไปทางถนนใกล้มุมที่นางอยู่ แล้วเขาก็ไปตามทางมุ่งสู่บ้านของนาง ในยามเย็น ยามโพล้เพล้ ยามค่ำคืน และในยามดึกสงัด ดูเถิด หญิงผู้หนึ่งออกมาพบกับเขา นางแต่งกายดั่งหญิงแพศยาที่ใจเต็มด้วยเล่ห์เหลี่ยม ไร้ความอับอาย และดื้อกระด้าง เท้าของนางไม่ติดอยู่กับบ้าน ประเดี๋ยวนางก็ไปอยู่ข้างนอก ประเดี๋ยวนางก็อยู่ที่ลานชุมนุม และนางเฝ้าคอยอยู่ทุกมุม ครั้นแล้ว นางก็คว้าตัวเขามาและจูบเขา แล้วพูดกับเขาด้วยสีหน้าที่ปราศจากยางอายว่า “เรามีเครื่องสักการะแห่งสามัคคีธรรม วันนี้เราชดใช้ตามคำสาบานแล้ว ฉะนั้น เราจึงได้ออกมาพบกับท่าน กระตือรือร้นที่จะหาท่าน และเราก็พบท่านแล้ว เราได้ปูที่นอนของเราด้วย ผ้าป่านสีจากประเทศอียิปต์ เราได้โปรยที่นอนของเราด้วย มดยอบ กฤษณา และอบเชย มาเถิด เราไปดื่มด่ำความรักอันเต็มเปี่ยมของเราจนถึงย่ำรุ่งกันเถิด เรามาเล้าโลมกันให้สนุกเถิด ด้วยว่าสามีของเราไม่อยู่บ้าน และเดินทางออกไปไกลแล้ว เขานำกระเป๋าเงินติดมือไปด้วย และจะกลับมาบ้านในวันเดือนหงาย”