สุภาษิต 7
7
เล่ห์เหลี่ยมมารยาของหญิงโสเภณี
1ลูกเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของข้า
จงสะสมบัญญัติของข้าไว้กับเจ้า
2จงรักษาบัญญัติของข้า และมีชีวิตอยู่
จงรักษาคำสอนของข้าอย่างกับแก้วตาของเจ้า
3จงพันมันไว้ที่นิ้วมือของเจ้า
จงเขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งหัวใจของเจ้า
4จงพูดกับปัญญาว่า “เธอเป็นพี่สาวของฉัน”
และจงเรียกความรอบรู้ว่า “ญาติสนิท”
5เพื่อสองสิ่งนี้จะปกป้องเจ้าไว้จากหญิงแพศยา
จากหญิงสำส่อนที่พูดจาพะเน้าพะนอ
6เพราะที่หน้าต่างบ้านของข้า
ข้าได้มองออกไปตามบานเกล็ด
7ข้าเห็นหนุ่มคนหนึ่งท่ามกลางคนรู้น้อย
ข้าพิเคราะห์ดูเขาท่ามกลางคนหนุ่ม
เขาไม่มีสามัญสำนึก
8เขากำลังผ่านไปตามถนนใกล้หัวมุมไปบ้านของนาง
เขาเดินไปทางบ้านของนาง
9ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น
ในตอนกลางคืนและในความมืด
10และดูสิ หญิงคนหนึ่งมาพบเขา
แต่งตัวอย่างโสเภณีและมีหัวใจเจ้าเล่ห์
11นางจัดจ้านและหัวรั้น
เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน
12ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง
และนางหมอบคอยอยู่ทุกหัวมุม
13นางฉวยเขาได้และจูบเขา
นางพูดกับเขาอย่างหน้าไม่อายว่า
14“ฉันต้องถวายเครื่องศานติบูชา
และวันนี้ฉันได้ถวายแก้บนแล้ว
15เพราะฉะนั้นฉันจึงออกมาหาเธอ
เสาะหาเธออย่างตั้งใจ และฉันพบเธอแล้ว
16ฉันได้คลุมเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม
เป็นผ้าลินินสีจากอียิปต์
17ฉันทำที่นอนของฉันให้หอมด้วยมดยอบ
กฤษณา และอบเชย
18มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า
ให้เราสำเริงสำราญกันด้วยความรัก#อิ่มด้วยความรัก...สำเริงสำราญกันด้วยความรัก เป็นสำนวนภาษาหมายถึง มีเพศสัมพันธ์กัน
19เพราะสามีของฉันไม่อยู่บ้าน
เขาไปทางไกล
20เขาพกเงินไปถุงหนึ่ง
พอวันเพ็ญเขาจึงจะกลับมา”
21นางหว่านล้อมเขาด้วยคำเชิญชวนมากมาย
นางชักจูงเขาด้วยคำพูดพะเน้าพะนอ
22เขาก็ติดตามนางไปทันที
อย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่า
หรืออย่างกวางเข้าไปติดกับดัก
23จนลูกธนูปักลึกถึงตับของมัน
อย่างนกรนเข้าไปหาบ่วง
เขาไม่รู้ว่า นี่มีค่าถึงชีวิต
24ลูกทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังข้า
และจงใส่ใจถ้อยคำจากปากของข้า
25อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนาง
อย่าหลงอยู่ในวิถีของนาง
26เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมาก
เออ คนที่นางฆ่านั้นก็มากมายนับไม่ถ้วน
27บ้านของนางเป็นทางไปสู่แดนคนตาย
ลงไปถึงห้องแห่งความตาย
ที่ได้เลือกล่าสุด:
สุภาษิต 7: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้