رسولؤن اعمال 7
7
استیفان گبون یهود شورا جُلُو
1پیله كاهین استیفانَ جی بپورسه: «ایی چیزون راستِ؟»
2استیفان بوته: «ای برأرؤن و ای پِئرؤن، مه گوش بدین! خدای صاحب جلال، زمؤنی که اَمه پئر ابراهیم پیغمبر، بین‌النهرین منطقه دیرون ایسا بوء اونه به ظاهیرَ بو او زمون که حلِه حَران نوشو بو 3و اونه بوته: ”تی ولایت و تی قوم و خویشِ ویلَه كون و او ولایتی که تَه نیشؤن دِئنم بشو.“
4«پس، ابراهیم کَلدانیان ولایت اجی راه دکته و حَران میئن بیسَه. بعدِ اونکه اونه پئر بمرده، خدا ، ایی ولایتی که امروز شمه اونه میئن ایساین، اونه کوچ بدَه. 5با ایی حال خدا، ابراهیمِ هیچ ارثی هنده، حتی یه چارک زمین؛ ولی وعده بده که او زمینِ، ابراهیم و بعد اون،اونه نسل هدی. هر چند ابراهیم او زمون حلِه زأک نداشت. 6خدا ابراهیمِ بوته: ”تی نسل، غربتِ ولایت میئن، یکته غریبه مورسون زندگی کوئنن و چهارصد سال ایشؤنِ اسیر گینن و اوشن ظلم کوئنن.“ 7ولی مو او قومی که اوشون نوکریَ کوئننِ مجازات کوئنم، و خدا هنده بوته: بازین، می قوم او ولایت ترکَ کوئنن و مَه اِره پرستش کوئنن.“ 8و خدا ابراهیمِ ختنه گودنِ عهدِ هَده. پس ابراهیم اسحاقِ به بیچه بوبؤ و اونه هشتمی روز میئن ختنه بودِه. و اسحاق، یعقوبِ پئر بوبؤ، و یعقوبم دوازده ته پاتْریارْخ پئر، یعنی أمه دوازده ته پیله جد پئر بوبؤ.
9«اما پاتْریارْخؤن حسودی سر ، یوسفِ مصری أن بفورتَن. ولی خدا یوسفِ أمره بو 10و اونه تمؤم خو مصیبتؤنَ جی نجات بدَه. و خدا یوسف حكمت هدَه و فرعون نظرِ دیرون عزیزَ گوده، جوری که فرعون، یوسفِ مصر فرمونروا و خو دربار رئیس چأگوده.
11«بازین قحطی و یکته پیله مصیبت سرتاسره مصر و كنعان بومَه و اَمه پئرؤن هیچی خوردنِ به نیاتّن. 12ولی وختی أمه جد یعقوب بشتؤسه که مصر میئن گندم پیدا بنه، اَمه پئرؤنِ اولی سفرِ به اوره سرادا. 13دومی سفر میئن، یوسف خوشِ خو برأرؤن بشناسؤنه و فرعون یوسف خانواده أمره آشنا بوبؤ. 14یوسف، سرادا خو پئر یعقوب و همته اونه خانواده که سرجمع هفتاد و پنج نفر بوئن، مصر میئن اونه ورجه بأرَن. 15یعقوب مصر بومَه و هوره بمورده. هم خودوش هم اَمه پئرؤن؛ 16اما اوشونِ جنازَه شِكیم شهرِ سو وگاردوئنِئن و او مقبره میئن بنائن که ابراهیم پول نقره أمره، حَمور ریکاکونَ جی بِیه بو.
17«ولی هوطو که خدا وعده وقت، ابراهیم به نزدیک بودبو، أمه مردومِ تعدادم مصر میئن زیادَه بؤدبو، 18تا ایکه یکته پادشاه دیگه بومَه که یوسفِ نشناخت. 19او پادشاه، اَمه مردم أمره دوزکلک أمره رفتار گود و اَمه پئرؤنِ به خیلی ظلم گود و ایشؤنِ مجبور گودِه تا خوشؤن قنداق زاکؤنِ بیرون ویلَه کونَن تا زینده نومؤنَن.
20«ایی دوران میئن بو که موسای پیغمبر بزاسّه بوبؤ. او خدا دید میئن قشنگِ زاک بو. موسی سُه ماه خو پئر خونه میئن پیلّه بوبؤ. 21وختی موسی بیرون ویلَه گودَن، فرعونِ لاکوی اونه به فرزندی قبول بوئده و خو زأک مورسون اونه پیلّه گود. 22ایطوری بو که موسی تموم مصری أنِ حکمت یاد بیته و خو گب زئن میئن و خو کردارِ میئن قوی بوبؤ. 23«وختی موسی چهل ساله بوبؤ، اینه دیلِ میئن دکته که خو برارونِ یعنی یعقوبِ نسلِ وضع و اوضاع بَینی. 24وختی بدِه یکته مصری مردکای یکته از اونه برارون سر ظلم کأدره، او مظلوم پشت در بومَه و او مصری مردکه كوشتنِ اَمره، او مظلوم حق هیته. 25موسی فكر گود که اونه برأرؤن فهمنن که خدا خوائنه اینه دست أمره ایشؤنِ نجات بدای، ولی اوشون نفَهمَسن. 26فردأیی موسی، دو نفر بدِه که دعوا کأدرن، ایی نیت أمره که خواست اوشونه آشتی بدی، بوته: ”ای مرداکؤن، شمه برأرین، چرِء همدیگرِ بدی کوئنین؟“ 27«ولی او مردکه که خو همسایه سر بدی کائدبو، موسی یکته کنار هول بده بوته: ”کی تَه اَمه حاکم و داور چأگوده؟ 28خوائنی مَه بكوشی، هوطو که او مصری مردکاکه دیروز بكوشتی؟“ 29وختی موسی اینه بشتؤسه، فرار بودِه و مِدیان ولایت میئن غریب بئیسه و اوره صاب دوته ریکه بوبؤ. 30«چهل سالی بوگذشته. یه روز بیابؤن میئن، كوه سینا نزدیكی، یکته فرشته، آتش بیته تیف کله میئنای موسی بِه ظاهر بو 31وختی موسی اینه بدِه او منظره دِئنه جی خیلی ماتَ بو. هوطو که شوئدبو تا نزدیكَ بو بَینی، خداوند صدا اونه به بومَه که: 32”مو ایسّم تی پئرؤنِ خدا، ابراهیم، اسحاق و یعقوب خدا.“ موسی ترسَ جی پرکش بیته و جرأت نوده نگاه بکونی. 33«خداوند اونه بوته: ”تی چارقؤن تی پا میئنای بیرون بائر، چون او جایی که اونه رو ایسای مقدس زمین ایسّه. 34حَتم بودوئن که مو می مردومِ مصیبتِ، مصر میئن بدِئم و اوشون آه و ناله بشتؤستم، و جیر بومَئم اوشؤنِ نجات بدِئم. الؤن بیه تا تَه مصر سرادِئم.“
35«هی موسی ایسّه که اَمه مردوم اونه ردَ گودن و بوتَن: ”کی تَه اَمه حاکم و داور چأگوده؟“ خدا اونه یکته حاکیم و نجات دهنده مورسون سراده. بواسطه یکته فرشته که تیف کله میئن اونه به ظاهیرَ بو. 36هی موسی بو که چهل سال، مصر میئن سرخ دریای ور و بیابون میئنم اوشونِ به معجزه أن و نشونه‌أن انجوم بده و اَمه مردومِ، مصر میئنای بیرون بأرده.
37هی موسی یعقوبِ نسل بوته: ”خدا شیمه برارونِ میئنای، پیغمبری می مورسون شیمه بِه سرا دئنه.“ 38ایی هو موسی ایسّه که بیابون میئن جماعت امره ایسابو، هو موسی ایسه که یکته فرشته أمره کوه سینا میئن گب بزه و هو موسی ایسه که أمه پئرون أمره بو. موسی كلامی که زندگی بخشنَه هَیته تا اونه اَمره برسونه.
39«ولی اَمه پئرؤن موسی جی اطاعت نودَن، اونه ردَ گودَن و خوشون دل میئن مصر سو بوشون. 40اوشؤن هارون بوتَن: ”اَمه بِه خدایؤنی چأكون اَمرای پیشتر سرا دی، چونکه نودؤنیم موسی سر که اَمره مصر سرزمینَ جی بیرون بأرده چی بومَه!“ 41او روزؤن بو که یکته بُت گؤکوله مورسون چأگودن و او بُتِ بِه قربانی هَدَئن و اوچی وسه که خوشؤنِ دستِ أمره چاگودبون، یکته جشن و شادی بیتن. 42ولی خدا، اوشونای خو رو وگاردونه و ایشؤنه ویلَه گوده تا آسمونِ آفتاؤ و ماه و ستاره أنِ عیبادت بکونن؛ هوطو که پیغمبرونِ كتاب میئن بومَه:
«”ای یعقوبِ ایل و تبار، او چهل سال بیابؤن دیرون،
مگه مه بِه حیوون سیرَ بِین یا قربؤنی بأردین؟
43شمه ملوکِ بتِ خیمه و رِفانِ ستاره برپا بوئدین.
ایی بتؤنِ شمه پرستشِ به بساتین.
و منم شمره اوطرف بابِل تبعیدَ کوئنم.“
44«اَمه پئرؤن، شهادت خیمه خوشون أمره بیابان دیرون دأشتَن، هو خیمه‌ای که موسی، خدا دستور أمره طبق او نمونه‌ای که بدئه بو، چأگوده. 45اَمه پئرؤن هووخت که یوشع رهبر بو، شهادتِ خیمه خوشؤنِ أمره كنعان سرزمینِ میئن بأردن، هو وخت که قومؤنی که خدا أمه پئرون چیشمون جلو بیرونَ گودَ، بیتن، و او خیمه تا داوود پادشاهی موقع هوره بومؤنسه. 46داوود خدا نظر دیرون مورد لطف قرار بیته و او، خدا جی بخواسته که یعقوب خدا بِه یکته جا ایسن به بیاجی. 47ولی سلیمان پادشاه بو که خدا بِه یکته خونه بساته.
48«با ایی حال خدای متعال او خونه‌أنِ میئن که آدمؤنِ دست أمره چأگوده بوبؤ نیسَنه، هوطو که اشعیای پیغمبر بوته:
49«”خداوند گونه:
’آسمؤن می پادشاهی تخت و زمین می پا جیر کَته!
مه به چی خونه ای چأکادرین،
و یا می استراحت جیگه كوره ایسّه؟
50مگر می دست نبو که ایشونِ همه چأگوده؟“‘
51« ای سرکشِ مردوم، ای كسؤنی که شیمه دیل و شیمه گوشؤن ختنه نوُبو! شمه همیشه روح القدس ضد مقاومت کوئنین، هیطو که شمه پئرؤن کائدرن شمه هم کائدرین. 52كویکته پیغمبرِ ایسه که شیمه پئرؤنِ دستای آزار نده بی؟ اوشؤن حتی او پیغمبرؤنی که پیشگویی بودِه بوئن او صالح هنه، بکوشتن؛ و الؤن شمه او صالح تسلیمَ گودین و اونه قاتیل بوبوین، 53شمه که شریعتیِ که بواسطه فرشته‌أن شیمه دست برسه هیتین ولی اونای اطاعت نودین.»
استیفانِ سنگسار بوئن
54شورا آدمون وختی ایی گبؤنِ بشتؤسَن، برزخَ بوئن و اونه وَسه خوشؤنِ دوندؤنونِ همدیگر سر بوسوئسَن. 55ولی استیفان روح‌القدسَ جی پورا گوده آسمؤنِ چال بزه، خدا جلالِ بدِه و عیسی که خدا راست دستِ ور ایسا بو. 56استیفان بوته: «الؤن آسمونؤن اینم که بازَ بو و انسونِ ریکه اینم که خدا راست دست ور ایسَه.»
57ولی اوشون خوشؤن گوشؤنِ بیتَن، یکته ژگله بکشِئن و همته باهم اونه طرف حمله بودَن 58و اونه هَكش دكش أمره شهرای بیرون ببوردن، سنگسار بودن. اوشونی که گوایی بده بوئن، خوشؤنِ رختؤنِ بکندن و یکته جوؤن پاأنِ جلو که سولُس ایسم داشت، بنئن.
59وختی استیفانِ سنگسار کأدبؤن، او بلندِ صدا أمره بوته: «ای عیسای خداوند، می روح قبول بكون!» 60بازین زانو بزِه و پیله صدا أمره داد بزه که «خداوندا، ایی گوناه‌ِ ایشؤنِ گردن توندی.» اینه بوته و بمورده.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
رسولؤن اعمال 7: EGB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
