Những câu Kinh Thánh phổ biến từ متّی ۲۶

Chia sẻ

بیدار بِیسید و دوعا بوکونید تا وسوسه دورون دنکفید. روح مشتاقه، ولی جسم ناتوانه!»

و اوشأنَ بوگفته: «اَیه می ورجأ بیدار بِیسید، چونکی غم و غورصه مرَ کوشتَن دره.»

وختی کی کمی جُلُوتر بوشو، دمرو خاکٚ سر بکفته و دوعا بوکوده: «پئر جان، اگه ایمکأن دأره، اَ جامَ می جأ فیگیر، امّا نه می خوأستٚ اَمرأ بلکی تی اراده انجام ببه.»

هَنم می خونه کی عهدٚ جدیدٚ میأن خیلی‌یأنٚ رِه، اوشأنٚ گونایأنٚ ببخشه بوستنٚ وأسی فیوِه.

هَطو کی غذا خوردن دیبید، عیسی نانَ اوسأده، خودایَ شکر بوکوده، نانَ پارَه کوده و شاگردأنَ فدَه و بفرمأسته: «فیگیرید، بوخورید. اَن می جانه!»

بأزین جامَ اوسأده، شکر بوکوده، اونَ فدَه شاگردأنَ و بفرمأسته: «شومأن همه اَ جامٚ جأ بوخورید.

بأزین خو شاگردأنٚ ورجأ وأگردسته و اوشأنَ بیده کی خوفته‌ییدی و پطرسَ بوگفته: «ینی نتأنستیدی یک ساعت می اَمرأ بیدار بِیسید؟

وأ بدأنید کی جٚه اَ انگورٚ محصولَ دِه نوخورم تا روزی کی اونَ شیمی اَمرأ می پئرٚ پادشایی میأن، تازه بوخورم.»

و پطرس عیسی گبأنَ به یاد بأورده کی بوگفته‌بو: «قبلٚ اَنکی خروس بخوأنه، سه بار مرَ اینکار کونی!» پس بیرون بوشو و زارزار گریه بوکوده.

ویریزید بیشیم، هسأ اونی کی مرَ خیانت کونه فأرسئن دره.»

ولی عیسی اونَ بفرمأسته: «تی شمشیرَ غلاف بوکون؛ چونکی هر کی شمشیر فأکشه، شمشیرٚ اَمرأیم کوشته به.