บทใคร่ครวญประจำวัน สำหรับเทศกาลมหาพรตจากพระคัมภีร์: ตามบัญญัติของโมเสสตัวอย่าง

กลิ่นแห่งความบาป (ทิโมธี จี วอลตัน)

หนึ่งในนักเทศน์ชาวอเมริกันในยุคแรก ทีเ่ดินทางจากเมืองหนึ่งไปยังอีกเมืองหนึ่งเทศนาเรื่องข่าวพระเสริฐ มีคนเคยเห็นว่า เมื่อเขาออกไปนอกเมือง เขาจะหยุดชะงัก และกล่าวว่า ฉันได้กลิ่นนรก! ถ้าเราไวต่อเรื่องนี้ โลกจะมีกลิ่นเหมือนนรกสำหรับเราไหม? นี่เป็นแนวคิดที่แปลกประหลาดโดยสิ้นเชิงในปัจจุบัน กระนั้นกลิ่นแปลกปลอมก็ได้แทรกซึมโลกนี้ที่เราอาศัยอยู่ เนื่องจากเป็นผลพวงจากความบาปของอาดัม และเอวา

คุณคิดว่าความบาปคืออะไร? ผู้คนมีวิธีสร้างสรคค์มากมายเพื่อจัดการกับความบาป พวกเขาปฎิเสธมัน พวกเขาทำให้มันมีความสำคัญน้อยลง พวกเขาหาข้อแก้ตัวให้กับมัน พวกเขาโทษคนอื่น ดยุคผู้ชั่วร้าย ตัวละครในเรื่องนาฬิกาสิบสามเรือน (Thirteen Clocks) ของเจมส์ เธอร์เบอร์ ยอมรับว่า "เราทุกคนมีความอ่อนแอเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันก็แค่บังเอญว่า ฉันเป็นคนชั่วร้าย"

ทำไมความบาปจึงได้เป็นความบาป? ใครเป็นคนบอกว่า บาป เป็น บาป? แค่เรียกว่า บาป บาป ชี้เป็นนัยถึงมาตรฐานหนึ่ง ถ้าตำรวจจับคุณในข้อหาเร็วเกินกำหนด นี่ชี้ว่าเจ้าหน้าที่รัฐบาลกำหนดความเร็ว และคุณละเมิดความเร็วนั้น มาตรฐานทางศีลธรรมสำหรับมนุษย์ทุกคนออกมาจากพระลักษณะอันบริสุทธิ์ขององค์พระเจ้า

โลกนี้ที่มีกลิ่นเหมือนความบาป ย่อมมีกลิ่นเหมือนความตาย พระคัมภีร์กล่าวว่า ค่าจ้างของความบาปคือความตาย ความบาปนำไปสู่ความตาย มีความตายอยู่ในสวนเอเดน แน่นอนว่า อาดัม และเอวาไม่ได้ตายทันทีที่พวกเขากินผลไม้ต้องห้าม แต่สองสิ่งได้เกิดขึ้นทันที: เมล็ดแห่งความบาปทางฝ่ายกายได้ถูกปลูกขึ้นในตัวพวกเขา ปัจเจกชนที่สมบูรณ์แบบทั้งสองที่ถูกสร้างขึ้นมาให้อยู่ในวัยหนุ่มสาวตลอดไป เริ่มต้นแก่ชรา และตายไปในที่สุด พวกเขายังตายไปในฝ่ายวิญญาณอีกด้วย ความสัมพันธ์อันใกล้ชิดสนิทสนม และเป็นมิตรกับพระเจ้าได้ตายลงไป ตอนต่อมาในปฐมกาลบทที่ 3 เราพบว่า อาด้ม และเอวาซ่อนตัวจากพระเจ้าในพุ่มไม้ แม้ว่าพะวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ในเวลานั้น พวกเขาได้แต่หวังว่าพระเจ้าอาจทำบางสิ่งในแบบวีรบุรุษเพื่อช่วยเหลือพวกเขา และนำพวกเขากลับมายังความสัมพันธ์ที่ดีกับพระองค์ เมื่อพระเจ้าทรงบูชายัญสัตว์สองตัว และประกาศึถึงการเสด็จมาของพะรเยซูคริสต์ พระผู้ช่วยให้รอด (ปฐมกาล 3:15) พระองค์ทรงกระทำเช่นนั้น