விசுவாசம் தளரும் போது: சந்தேகத்தின் நிழலில் தேவனைக் கண்டடைய 10 நாட்கள்மாதிரி

நாம் வேதாகமத்தை தவறாகப் பார்க்கிறோமா என்று என்னால் ஆச்சரியப்படாமல் இருக்க முடியவில்லை. ஒரு பண்டைய புத்தகம் நமது வரலாற்று, கலாச்சார, அறிவியல் மற்றும் தார்மீக கேள்விகளை எவ்வாறு தீர்க்கிறது என்பதில் நாம் மிகவும் ஆர்வமாக இருந்திருக்கலாம், அது தவிர்க்க முடியாததாகிவிட்டது. ஆனால் அதன் முதன்மை நோக்கம் அறிவார்ந்த உறுதி அல்ல, மாறாக தேவனுடன் ஒரு செழிப்பான உறவுக்கு நம்மை இட்டுச் செல்வது என்றால் என்ன செய்வது?

நவீனக் கண்கள் (அது எப்படி பகுத்தறிவு?) அல்லது பின்நவீனத்துவக் கண்கள் (அது என்னிடம் எப்படிப் பேசுகிறது?) மூலம் நாம் வேதாகமத்தைக் குறைவாகப் பார்க்க வேண்டியிருக்கலாம். ஒரு விசித்திரமான, வித்தியாசமான, கடினமான, சவாலான, ஊக்கமளிக்கும், அழைக்கும், முன்னுதாரணத்தை சீர்குலைக்கும் புத்தகம், பக்கம் பக்கமாக, கதைக்குக் கதையாக, இயேசுவின் நபரில் முடிவடைகிறது.

அது உண்மையாக இருந்தால், எந்த உறவைப் போலவே, அதற்கும் நேரம் எடுக்கும்.

அதன் பழமையான, மேலோட்டமான மேற்பரப்பை தோண்டி, உண்மையை வெளிக்கொணர நமக்கு விடாமுயற்சி தேவை.

அது நிகழும்போது நமது சிந்தனையை மாற்றியமைக்க ஒரு டன் பணிவு தேவை.

எதுவாக இருந்தாலும், அதன் ஆசிரியர்களும் அதன் சந்தேகத்திற்குரியவர்கள் என்பதை அறிவதில் நான் நிம்மதி அடைகிறேன். அவர்களும் போராடினார்கள். ஆனால் அவர்கள் எம்மாஸ் சாலையில் தொடர்ந்து நடந்தார்கள், ஏனென்றால் இறுதியில் அது மதிப்புக்குரியது என்று அவர்கள் நம்பினர். என்றாவது ஒருநாள், எப்படியாவது, தங்கள் மேசியாவைப் பார்ப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கை அவர்களுக்கு இருந்தது.

அதுவே வேதாகமத்தை நம்புவதற்கு மட்டுமல்ல, வாழவும் வழி செய்கிறது.