Bóg zwyczajności. Studium Księgi Rut.Sample

Wygoda Bożego zaopatrzenia

Potem Noemi [...] powiedziała do niej: Moja córko, czy nie powinnam ci szukać odpoczynku, abyś się dobrze miała? I czyż Boaz nie jest naszym krewnym, z którego służącymi byłaś? Oto dziś w nocy będzie on przewiewał jęczmień na klepisku. Umyj się więc i namaść, nałóż na siebie swoje szaty i zejdź na klepisko (Rt 3:1-3).

Bóg jest suwerenny, dlatego możemy dokonywać odważnych wyborów.

Jak każda opiekuńcza osoba, Noemi chciała, aby jej owdowiała synowa Rut miała gdzie mieszkać i była otoczona opieką. Namówiła więc ją, by udała się do Boaza i poprosiła go, by przyjął rolę żywiciela i poślubił ją.

Oczywiście musimy być ostrożni, aby nie dodać zbyt wielu współczesnych znaczeń do tej historii Starego Testamentu, ponieważ tamtą epokę charakteryzowały inne zwyczaje. Musimy jednak również pamiętać, że było to prawdziwe życie prawdziwych ludzi na Bliskim Wschodzie, którzy spotykali prawdziwego Boga i którzy oddali Mu bez reszty swoje życie. W związku z tym istnieją wieczne prawdy, których należy się nauczyć. Przede wszystkim prawda o tym, że Boża opatrzność rządzi naszym życiem, ale nie ogranicza naszej wolności w podejmowaniu decyzji. Nadrzędna władza Boża nie przeszkodziła Noemi w rozumowaniu lub Rut w reakcji. Pan był nad tym wszystkim suwerenny, ale nie kosztem ich wyborów.

Historia Rut jest przypomnieniem, że nawet jeśli błędy zmieniają nasze życie, Bóg odkupuje je dla naszego najwyższego dobra i dla swojej chwały. Mąż Noemi nie powinien był przenosić swojej rodziny z Ziemi Obiecanej do ziemi Moabu, wrogów ludu Bożego; i jej synowie nie powinni byli poślubiać Moabitek, ponieważ Prawo Boże zabraniało zawierania małżeństw z przedstawicielkami innych religii. Jednak te złe wybory doprowadziły Rut do Noemi, do Boga i do linii historii odkupienia obejmującej narodziny przodka Jezusa (Mt 1:1-6). Takie odkupienie nie jest usprawiedliwieniem dla naszego buntu, ale stanowi nieustanne zapewnienie, że nie powinniśmy rozpaczać z powodu błędów z przeszłości.

Podobnie Boża suwerenność w urzeczywistnieniu planu odkupienia, w ramach którego Bóg sprowadził na świat swojego Syna, a następnie wezwał swój lud do wiary w Niego, jest nieustannym wsparciem, gdy musimy podjąć decyzję i rozważamy taki lub inny kierunek działania. Okazujemy ufność Bogu poprzez działanie pełne wiary. Noemi nie siedziała w domu, czekając na interwencję Boga i mówiąc: „Cokolwiek zechce Bóg, stanie się”. Nie, podjęła działania, zachęcając Rut do zrobienia kolejnego kroku w relacji, która wydawała się rozwijać.

Ufność w Bożą opatrzność nie oznacza, że siedzimy z założonymi rękami i czekamy, aż plan zostanie zrealizowany, śpiewając Que será, será – cokolwiek ma być, to będzie – bo „przyszłość nie zależy od nas”. Powinniśmy jednak mówić to co Jezus, „Nie moja wola, lecz twoja niech się stanie” (Łk 22:42). Gdy Jezus wypowiedział tę modlitwę, żył w doskonałym posłuszeństwie aż do śmierci.

Ścieżka życia może mieć wiele zakrętów i wzniesień, ale Słowo Boże obiecuje, że dla „tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga” (Rz 8:28) wszystko dobrze się ułoży. Trzymajcie się tej obietnicy. Musicie podjąć jakąś decyzję? Zastanawiacie się jaką drogę wybrać? Bóg jest suwerenny; On też zbawia. Cokolwiek zdecydujecie, żyjcie odważnie i swobodnie w cieniu Bożej opatrzności.

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?