انجیل مَتّی 25
25
مَثَل ده باکرَه
1«پادشاهِنِ آسِمو چُنِ ده تا دُتِ باکرَئِه که رَفیکِی بِئو هِت، آنایا چراغیاشو شُناسِه و اُ جلووِ دُما چِدِت. 2پنج نفر از آنایا نادون و پنج نفر دِگَشو دانا هادِت. 3دُتِی نادون چراغیاشو شُناسِه، ولی روغن اُمرَهِ خوشو شُنِبو. 4ولی دُتِی دانا، اُمرَهِ چراغیاشو ظرفِی پُر از روغن هم شُبو. 5وَختی دُما وَرگار شاکِه، هَمَه چَشیاشو ساگی بو و شُن خُو چو. 6ولی نصف شُو، صدای بلندی اُمَ که شَگُت: ”دُما اُندا! شُ جلو اُچی!“ 7مِ موکَوا هَمَهِ آن دُتِی باکرَه آپابُدِت و چراغیاشو آمادَه شُکِه. 8نادونیا شُن دُتِی دانا گُت: ”هیلَی از روغنیاتو اُ اَما هاتی، اَسِی که چراغیامو خاموش آبُدا.“ 9ولی دُتِی دانا جواب شُدَ: ”اِ روغنی که مُهَه اَسِی اَما و شما بَس نابِه. بِهتَئِه حَدِ فروشندَیّا اُچی و اَسِی خوتو روغن بِخِلی.“ 10وَختی که آنایا اَسِی خِلِدَهِ روغن اَچِدِت دُما اُمَ و دُتِی که آمادَه هادِت، اُمرَهِ آنا اُ عَیش چِدِت و در بَستَه بو. 11بعد از آنا، باکرَه‌ئِی دِگَه هم رَسِدِت و شُگُت: ”سرور اَما، سرور اَما، دَر مُنُزلو واز بِکو!“ 12ولی دُما شُ آنایا گُت: ”حکیکتاً اُ شما اَگام، تُناشناسام.“ 13پَ حَواستو بِه، اَسِی که شما نِه از آن رازا خبر تُهَه و نِه از آن ساعتا.
مَثَلِ قَنطاریا
14«پادشاهِنِ آسِمو چُنِ مَردیه که شَئِست اُ سفر اُچِه. آنا شُ نوکریاش جار زاد و مال و مِنالُش شُ تحویل آنایا دَ؛ 15اُ هر نوکر وَ اندازَه تواناییش اُشدَ، شُ یکی پنجتا قَنطار دَ، شُ یکی دوتا قَنطار و اُ یِکِیدو هم یَک قَنطار اُشدَ. مِ موکَوا اُ سفر چو. 16مِ نوکری که پنجتا قَنطار اُشگِرِتِستاد، جِخُو چو خاد آنا کَر اُشکِه و پنجتا قَنطار دِگَه سود اُشکِه. 17هَمینا هم، آناکِه دوتا قَنطار اُشهاد، دوتا قَنطار دِگَه هم سود اُشکِه. 18ولی آناکِه یَک قَنطار اُشگِرِتِستاد، چو زِمی اُشکاد و پول اربابُش کایِم اُشکِه.
19«بعد از بُری وَخت، ارباب آن نوکریا اُمَ و شَئِست خاد آنایا حساب کتاب بِکو. 20مِ نوکری که پنجتا قَنطار اُشگِرِتِستاد اُمَ، پنج قَنطار دِگَه هم شَئو و اُشگُت: ”ارباب، تو ما پنجتا قَنطار دَ، بِفرما اِ هم پنجتا قَنطار دِگَه که سود اُمکِردِ.“ 21اربابُش شُ آنا گُت: ”آفرین، اَی نوکر خَش و وفادار! اَسِی که تِی یَک چِی کینگِلِه وفادار بُستِش، بُری چِی‌یا تُ دست اَتام، بِدا و تِی خارامِنِ اربابُت شریک بِش!“ 22نوکری که دوتا قَنطار اُشگِرِتِستاد هم اُمَ و اُشگُت: ”ارباب، تو ما دوتا قَنطار دَ، بِفرما اِ هم دوتا قَنطار دِگَه که سود اُمکِردِ.“ 23اربابُش شُ آنا گُت: ”آفرین، اَی نوکر خَش و وفادار! اَسِی که تِی یَک چِی کینگِلِه وفادار بُستِش، بُری چِی‌یا تُ دست اَتام، بِدا و تِی خارامِنِ اربابُت شریک بِش!“ 24نوکری که یَک قَنطار اُشگِرِتِستاد هم اُمَ و اُشگُت: ”ارباب، ما مَدانِست تو یَک مرد سختگیری هِش، از جَی که اُتنِکِشتِه جورُم اَکنِش و از جَی که دونَه اُتنِپاشِدِ جمع اَدَکنِش، 25وَخاطر هَم تِرسِدام و چِدام قَنطارُت تِی زِمی کایِم اُمکِه، بِفرما اِ هم مالُت!“ 26ولی اربابُش جواب اُشدَ: ”اَی نوکر شرور و تَلانت! تو که تَدانِست از جَی که اُمنِکِشتِه جورُم اَکنام و از جَی که دونَه اُمنِپاشِدِ جمع اَدَکنام، 27پَ اَسِی چه پولُم تُ صرّافیا نِدَ تا وَختی از سفر اَدَگَردام آنا اُمرَهِ سودُش آپَس گِرام؟ 28پَ قَنطارا از آنا واسِهی، و اُ آناکِه ده تا قَنطار اُشَه هاتی. 29اَسِی که اُ هرکَه اُشَه، بِشتَه دَدَ اَبِه تا فَراوون اُشبِه؛ ولی آناکِه اُشنی، حتی مِ که اُشَه هم، از آنا گِرِتَه اَبِه. 30اُ اِ نوکر بی‌فایدَه‌وا، اُ تاریکِنِ دَر هُبِئی، جَی که گِریخ و دُدو کُروچِه هَه.“
رازِ داوری
31«موکَه‌ای که پُسِ انسان تِی شکوه و جلالُش اُمرَهِ هَمَهِ فرشتَه‌یّا اَدا، مِ موکَوا لِی تخت پُرشکوهُش اَنی. 32هَمَهِ ملتیا جلووِ آنا جمع اَدَبِت، و آنا چُنِ چیپُنی که اُ کَهریا از پَهِیا جدا اَکو، اُ مردم هم اَزیَه جدا اَدَکو. 33آنا اُ کَهریا طرف راستُش اَنِسِه ولی اُ پَهِیا طرف چپُش. 34مِ موکَوا پادشاه اُ کسِی که طرف راستُش هِت اَگِه: ”شما اَی کسِی که بامو برکتتو اُشدَدِ، بِلگی و آن پادشاهِنا اُ ارث بِبری که از شروع دنیا اَسِی شما آمادَه بُدِ. 35اَسِی که گُشنَه هادام تُن ما خوراک دَ؛ تشنَه هادام تُن ما هُو دَ؛ غریب هادام تُن ما جا دَ. 36لُخت هادام جُمَه تُنبار کِردام؛ مریض هادام، مُ تُر اُندی؛ تِی زندان هادام، مُ دیدن اُندی.“ 37مِ موکَوا آدامِی صالح اُ آنا جواب اَتِت: ”سرور اَما، کَی گُشنَه مُدِدِش و خوراک مُدَدِش، یا تشنَه مُدِدِش و هُو مُدَدِش؟ 38کَی غریب مُدِدِش و جا مُدَدِش و یا لُخت مُدِدِش، جُمَه مُنبار کِردِش؟ 39کَی مریض یا تِی زندان مُدِدِش و تُ تُر اُندِم؟“ 40پادشاه اُ آنایا جواب اَدَ: ”حکیکتاً اُ شما اَگام، هر کَری که اَسِی یکی از کاکَئِی کینگِلتَئِه ما تُکِه، اَسِی ما تُکِه.“ 41مِ موکَوا پادشاه اُ کسِی که طرف چپُش هِت اَگِه: ”اَی مَلعونیا، از ما دور آبی و تِی تَشِ اَبَدی اُچی که اَسِی ابلیس و فرشتَه‌یّاش آمادَه بُدِ. 42اَسِی که گُشنَه هادام، خوراک تُن ما نِدَ؛ تشنَه هادام، هُو تُن ما نِدَ؛ 43غریب هادام، جا تُن ما نِدَ؛ لُخت هادام، جُمَه تُنبار نِکِردام؛ مریض هادام، زندانی هادام، مُ تُر نِندی.“ 44پَ آنایا هم جواب اَتِت: ”سرور اَما، کَی گُشنَه یا تشنَه، غریب یا لُخت، مریض یا تِی زندان مُدِدِش و اُ تو خدمت مُنِکِه؟“ 45مِ موکَوا پادشاه جواب اَدَ: ”حکیکتاً اُ شما اَگام، هر کَری که اَسِی یکی از کاکَئِی کینگِلتَئِه ما تُنِکِه، اَسِی ما تُنِکِه.“ 46پَ اِیا اُ مجازات اَبَدی اَچِت، ولی آدامِی صالح اُ زندگِنِ اَبَدی.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
انجیل مَتّی 25: LAB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
انجیل مَتّی 25
25
مَثَل ده باکرَه
1«پادشاهِنِ آسِمو چُنِ ده تا دُتِ باکرَئِه که رَفیکِی بِئو هِت، آنایا چراغیاشو شُناسِه و اُ جلووِ دُما چِدِت. 2پنج نفر از آنایا نادون و پنج نفر دِگَشو دانا هادِت. 3دُتِی نادون چراغیاشو شُناسِه، ولی روغن اُمرَهِ خوشو شُنِبو. 4ولی دُتِی دانا، اُمرَهِ چراغیاشو ظرفِی پُر از روغن هم شُبو. 5وَختی دُما وَرگار شاکِه، هَمَه چَشیاشو ساگی بو و شُن خُو چو. 6ولی نصف شُو، صدای بلندی اُمَ که شَگُت: ”دُما اُندا! شُ جلو اُچی!“ 7مِ موکَوا هَمَهِ آن دُتِی باکرَه آپابُدِت و چراغیاشو آمادَه شُکِه. 8نادونیا شُن دُتِی دانا گُت: ”هیلَی از روغنیاتو اُ اَما هاتی، اَسِی که چراغیامو خاموش آبُدا.“ 9ولی دُتِی دانا جواب شُدَ: ”اِ روغنی که مُهَه اَسِی اَما و شما بَس نابِه. بِهتَئِه حَدِ فروشندَیّا اُچی و اَسِی خوتو روغن بِخِلی.“ 10وَختی که آنایا اَسِی خِلِدَهِ روغن اَچِدِت دُما اُمَ و دُتِی که آمادَه هادِت، اُمرَهِ آنا اُ عَیش چِدِت و در بَستَه بو. 11بعد از آنا، باکرَه‌ئِی دِگَه هم رَسِدِت و شُگُت: ”سرور اَما، سرور اَما، دَر مُنُزلو واز بِکو!“ 12ولی دُما شُ آنایا گُت: ”حکیکتاً اُ شما اَگام، تُناشناسام.“ 13پَ حَواستو بِه، اَسِی که شما نِه از آن رازا خبر تُهَه و نِه از آن ساعتا.
مَثَلِ قَنطاریا
14«پادشاهِنِ آسِمو چُنِ مَردیه که شَئِست اُ سفر اُچِه. آنا شُ نوکریاش جار زاد و مال و مِنالُش شُ تحویل آنایا دَ؛ 15اُ هر نوکر وَ اندازَه تواناییش اُشدَ، شُ یکی پنجتا قَنطار دَ، شُ یکی دوتا قَنطار و اُ یِکِیدو هم یَک قَنطار اُشدَ. مِ موکَوا اُ سفر چو. 16مِ نوکری که پنجتا قَنطار اُشگِرِتِستاد، جِخُو چو خاد آنا کَر اُشکِه و پنجتا قَنطار دِگَه سود اُشکِه. 17هَمینا هم، آناکِه دوتا قَنطار اُشهاد، دوتا قَنطار دِگَه هم سود اُشکِه. 18ولی آناکِه یَک قَنطار اُشگِرِتِستاد، چو زِمی اُشکاد و پول اربابُش کایِم اُشکِه.
19«بعد از بُری وَخت، ارباب آن نوکریا اُمَ و شَئِست خاد آنایا حساب کتاب بِکو. 20مِ نوکری که پنجتا قَنطار اُشگِرِتِستاد اُمَ، پنج قَنطار دِگَه هم شَئو و اُشگُت: ”ارباب، تو ما پنجتا قَنطار دَ، بِفرما اِ هم پنجتا قَنطار دِگَه که سود اُمکِردِ.“ 21اربابُش شُ آنا گُت: ”آفرین، اَی نوکر خَش و وفادار! اَسِی که تِی یَک چِی کینگِلِه وفادار بُستِش، بُری چِی‌یا تُ دست اَتام، بِدا و تِی خارامِنِ اربابُت شریک بِش!“ 22نوکری که دوتا قَنطار اُشگِرِتِستاد هم اُمَ و اُشگُت: ”ارباب، تو ما دوتا قَنطار دَ، بِفرما اِ هم دوتا قَنطار دِگَه که سود اُمکِردِ.“ 23اربابُش شُ آنا گُت: ”آفرین، اَی نوکر خَش و وفادار! اَسِی که تِی یَک چِی کینگِلِه وفادار بُستِش، بُری چِی‌یا تُ دست اَتام، بِدا و تِی خارامِنِ اربابُت شریک بِش!“ 24نوکری که یَک قَنطار اُشگِرِتِستاد هم اُمَ و اُشگُت: ”ارباب، ما مَدانِست تو یَک مرد سختگیری هِش، از جَی که اُتنِکِشتِه جورُم اَکنِش و از جَی که دونَه اُتنِپاشِدِ جمع اَدَکنِش، 25وَخاطر هَم تِرسِدام و چِدام قَنطارُت تِی زِمی کایِم اُمکِه، بِفرما اِ هم مالُت!“ 26ولی اربابُش جواب اُشدَ: ”اَی نوکر شرور و تَلانت! تو که تَدانِست از جَی که اُمنِکِشتِه جورُم اَکنام و از جَی که دونَه اُمنِپاشِدِ جمع اَدَکنام، 27پَ اَسِی چه پولُم تُ صرّافیا نِدَ تا وَختی از سفر اَدَگَردام آنا اُمرَهِ سودُش آپَس گِرام؟ 28پَ قَنطارا از آنا واسِهی، و اُ آناکِه ده تا قَنطار اُشَه هاتی. 29اَسِی که اُ هرکَه اُشَه، بِشتَه دَدَ اَبِه تا فَراوون اُشبِه؛ ولی آناکِه اُشنی، حتی مِ که اُشَه هم، از آنا گِرِتَه اَبِه. 30اُ اِ نوکر بی‌فایدَه‌وا، اُ تاریکِنِ دَر هُبِئی، جَی که گِریخ و دُدو کُروچِه هَه.“
رازِ داوری
31«موکَه‌ای که پُسِ انسان تِی شکوه و جلالُش اُمرَهِ هَمَهِ فرشتَه‌یّا اَدا، مِ موکَوا لِی تخت پُرشکوهُش اَنی. 32هَمَهِ ملتیا جلووِ آنا جمع اَدَبِت، و آنا چُنِ چیپُنی که اُ کَهریا از پَهِیا جدا اَکو، اُ مردم هم اَزیَه جدا اَدَکو. 33آنا اُ کَهریا طرف راستُش اَنِسِه ولی اُ پَهِیا طرف چپُش. 34مِ موکَوا پادشاه اُ کسِی که طرف راستُش هِت اَگِه: ”شما اَی کسِی که بامو برکتتو اُشدَدِ، بِلگی و آن پادشاهِنا اُ ارث بِبری که از شروع دنیا اَسِی شما آمادَه بُدِ. 35اَسِی که گُشنَه هادام تُن ما خوراک دَ؛ تشنَه هادام تُن ما هُو دَ؛ غریب هادام تُن ما جا دَ. 36لُخت هادام جُمَه تُنبار کِردام؛ مریض هادام، مُ تُر اُندی؛ تِی زندان هادام، مُ دیدن اُندی.“ 37مِ موکَوا آدامِی صالح اُ آنا جواب اَتِت: ”سرور اَما، کَی گُشنَه مُدِدِش و خوراک مُدَدِش، یا تشنَه مُدِدِش و هُو مُدَدِش؟ 38کَی غریب مُدِدِش و جا مُدَدِش و یا لُخت مُدِدِش، جُمَه مُنبار کِردِش؟ 39کَی مریض یا تِی زندان مُدِدِش و تُ تُر اُندِم؟“ 40پادشاه اُ آنایا جواب اَدَ: ”حکیکتاً اُ شما اَگام، هر کَری که اَسِی یکی از کاکَئِی کینگِلتَئِه ما تُکِه، اَسِی ما تُکِه.“ 41مِ موکَوا پادشاه اُ کسِی که طرف چپُش هِت اَگِه: ”اَی مَلعونیا، از ما دور آبی و تِی تَشِ اَبَدی اُچی که اَسِی ابلیس و فرشتَه‌یّاش آمادَه بُدِ. 42اَسِی که گُشنَه هادام، خوراک تُن ما نِدَ؛ تشنَه هادام، هُو تُن ما نِدَ؛ 43غریب هادام، جا تُن ما نِدَ؛ لُخت هادام، جُمَه تُنبار نِکِردام؛ مریض هادام، زندانی هادام، مُ تُر نِندی.“ 44پَ آنایا هم جواب اَتِت: ”سرور اَما، کَی گُشنَه یا تشنَه، غریب یا لُخت، مریض یا تِی زندان مُدِدِش و اُ تو خدمت مُنِکِه؟“ 45مِ موکَوا پادشاه جواب اَدَ: ”حکیکتاً اُ شما اَگام، هر کَری که اَسِی یکی از کاکَئِی کینگِلتَئِه ما تُنِکِه، اَسِی ما تُنِکِه.“ 46پَ اِیا اُ مجازات اَبَدی اَچِت، ولی آدامِی صالح اُ زندگِنِ اَبَدی.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company