انجیل مَتّی 16

فَریسِنیا و صَدّوقِنِیا نِشونَه‌یّا شُئِه

1عالمِی فِرکَهِ فَریسی و عالمِی فِرکَهِ صَدّوقی حَدِ عیسی اُندِت تا امتحانُش بِکنِت. وَخاطر هَمِ از عیسی شُئِست تا یَک نِشونَه آسِمونی اُ آنایا نِشو هادَ. 2عیسی شُ آنایا جواب دَ: «موکَهِ شوم، اَگائی ”هوا خَش اَبِه، اَسِی که آسِمو سُرخِه“ 3و صبح وَگَه اَگائی ”اِراز هوا خراب اَبِه، اَسِی که آسِمو اُشبا و سُرخِه.“ شما وَلم اَدانی که چینا ظاهر آسِموئا تعبیر بِکنی، ولی تُناشابِه نِشونَه‌ئِی زَمونیَه‌وا تعبیر بِکنی! 4«اِ نَسل شریر و زِناکار نِشونَه‌ای شُئِه، ولی نِشونَه‌ای اُ آنایا دَدَ نابِه، وَغیر از نِشونَه یونس پیغامبر.» پَ عیسی اُ آنایا وِل اُشکِه و اُ رَه خوش چو.

خِمیرمایَه فَریسِنیا و صَدّوقِنِیا

5وَختی اُ آنراوِ دریاچَه رَسِدِت، شاگردیا شُدی که شُنُزیاد چِدِ نو اُمرَهِ خوشو واسِهِت. 6عیسی شُ آنایا گُت: «حَواستو بِه و از خِمیرمایَه فَریسِنیا و صَدّوقِنِیا دوری بِکنی.» 7پَ شاگردیا شروع اُ بحث کِردَ بین خوشو شُکِه، شواَگُت: «عیسی اِ حرفا وَخاطر اِ اُشزاد که اُمرَهِ خومو نو مُنِئوردِ.» 8ولی عیسی که اِئا شَدانِست شُ آنایا گُت: «اَی کام ایمونیا، اَسِی چه بین خوتو دربارَهِ اِکِه نو تُنی بحث اَکنی؟ 9هَنو نافَهمی؟ آن پنجتا نُنا اَسِی پنج هزار نفر و چَنتا زانبیل خُردَ تِکَه‌ئِی که جمع تُناکِه، تُن یاد نِدا؟ 10یا آن هفتا تا نو اَسِی چهار هزار نفر و چَنتا زانبیل خُردَ تِکَه‌ئِی که جمع تُناکِه، تُن یاد نِدا؟ 11چینائِه که تُنِفَهمی دربارَهِ نو خاد شما حرف اُمنِزاد؟ از خِمیرمایَه فَریسِنیا و صَدّوقِنِیا دوری بِکنی.» 12مِ موکَوا شاگردیا شُفَهمی که عیسی شُ آنایا نِگُت که از خِمیرمایَه نو دوری بِکنِت، بلکه شُ آنایا گُت که از تعلیم فَریسِنیا و صَدّوقِنِیا دوری بِکنِت.

اعتراف پِطرُس دربارَهِ عیسی

13وَختی عیسی اُ منطکَهِ قیصریَهِ فیلیپی رَسی، از شاگردیاش اُشپُرسی: «مردم اَگائِت، پُسِ انسان کِی؟» 14آنایا جواب شُنادَ: «مُشتی اَگائِت یحیای تعمیددَهندَئِه. مُشتِیدو هم اَگائِت الیاس پیغامبرِه، و مُشتی هم اَگائِت اِرمیایِ پیغامبر یا یکی از پیغامبریائِه.» 15عیسی اُشپُرسی: «ولی شما اَگائی ما کِه هام؟» 16شَمعون پِطرُس جواب اُشدَ: «تو مسیحِ موعودِش، پُسِ خدای زندَه!» 17عیسی شُ آنا گُت: «خوش وَ حال تو شَمعون، پُسِ یونا! اَسِی که اِئا جسم و خون شُ تو آشکار نِکِردِ، بلکه بامو که تِی آسِموئِه اِئا شُ تو آشکار کِردِ. 18اُ تو اَگام که تو پِطرُسِش یعنی صخرَه. و ما لِی اِ ”صخرَه‌وا“ کلیسام نَک اَکنام و کُدرت مرگ زورُش اُ کلیسا نارَسِه. 19کِلیلِی پادشاهِنِ آسِموئا اُ تو اَتام. چِی که لِی زِمی وابانِش، تِی آسِمو بَستَه اَبِه و چِی که لِی زِمی واز بِکنِش، تِی آسِمو واز اَدَبِه.» 20مِ موکَوا عیسی اُ شاگردیا بُری کَدَغان اُشکِه، که اُ هِسکَه نِگائِت آنا مسیحِ موعودِه.

پیشگوئِنِ عیسی دربارَهِ مرگ و زندَه آبُدَش

21از مِ موکَوا عیسی شروع اُ نِشو دَدَهِ اِ حکیکتا اُ شاگردیاش اُشکِه که باید اُ شهر اورشلیم اُچِه و آنکا شیخیا و کاهِنِی گَپ معبد و معلمِی تورات بُری عذاب شاتِت و کُشتَه بِبِه و تِی رازِ سوّم زندَه آبِه. 22پِطرُس اُ عیسی شُ لَرد بو و شُ آنا نِهِب دَ و اُشگُت: «دور تَزلو سَرورُم! اینا چِی هِسوَخت تُسِرَ نِدا.» 23ولی عیسی آگِشت و شُ پِطرُس گُت: «از ما دور آبِش، اَی شیطون! تو جلووِ رَهُمِش که اُمنِشابِه کَرُم اَنجوم هاتام، اَسِی که فکرِی تو فکرِی انسانِه، نِه فکرِی خدا.»

صلیبُت واسِه

24بعد عیسی شُ شاگردیاش گُت: «اَگَه کسی شَئِه اَزدُمبالَهِ ما بیاد، باید از خوش بِگذَرِ، صلیبُش واسی و اَزدُمِ ما بیاد. 25اَسِی که هرکَه اُشبِئِه جونُش نجات هادَ، آنا از دست اَدَ؛ ولی هرکَه وَخاطر ما جونُش از دست هادَ، آنا نِگَه اَکو. 26اَسِی که اَسِی آدام چه فایدَه‌ای اُشَه که هَمَهِ دُنیَه‌وا اُ دست بیارِ، ولی جونُش از دست هادَ؟ یا آدام وَ جَی جونُش چه شَشابِه هادَ؟

27«اَسِی که پُسِ انسان تِی شکوه و جلال باشو اُمرَهِ فرشتَه‌یّاش اَدا و مِ موکَوا اُ هرکَه طِبک اعمالُش عوض اَدَ. 28حکیکتاً، اُ شما اَگام، چند نفر اِکا وَایستَدِستِت که تا نِبِنِت پُسِ انسان تِی پادشاهِنِ خوش اَدا، نامِرِت.»

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

انجیل مَتّی 16: LAB

គំនូសចំណាំ

ចែករំលែក

ចម្លង