انجیل مَتّی 15

سُنَّتیا و حُکمیا

1بعد عالمِی فِرکَهِ فَریسی و معلمِی تورات از شهر اورشلیم حَدِ عیسی اُندِت و شُگُت: 2«اَسِی چه شاگردیات رَسمِی شیخیا زِرِ پا اَنِسِت؟ اَسِی که آنایا دستیاشو کَبل از خوراک خَردَ ناشُرِت!» 3عیسی شُ آنایا جواب دَ: «شما اَسِی چه، وَخاطر اِکِه رسم خوتو حفظ بِکنی، حُکم خدائا زِرِ پا اَنِسی؟ 4اَسِی که خدا حُکم اُشدَ که ”اُ با و نَنَتو احترام هُنِس“ و ”هرکَه اُ با یا نَنَشو دُشمو هادَ، حتما باید کُشتَه بِبِه.“ 5ولی شما اَگائی، ”اَگَه کسی اُ با یا نَنَشو بِگِه: ’هر کمکی که ما باید اُ شما اُمکِردِستاد، وَکف خدا بُدِ‘ 6اینایی دِگَه اَسِی آن آداما، واجب نی که اُ باشو احترام هُنِسِه.“ پَ اینا شما وَخاطر رسم خوتو کلوم خدائا باطل تُکِردِ. 7اَی ریاکاریا! اِشعیای پیغامبر دربارَهِ شما چه خَش پیشگویی اُشکِه، مِ موکَوا که اُشگُت:

8«”اِ کوما وَ زابُنِ خوشو اُ ما حرمت اَکنِت،

ولی دِلشو از ما دورِه.

9آنایا بیخودی اُ ما پرستش اَکنِت،

آنایا حُکمِی بَشَریا وَ جَی حُکمِی خدا اُ مردم یاد اَتِت.“

چه اُ آدام نجس اَکو

10بعد عیسی اُ مردم شُحَدِ خوش جار زاد و اُشگُت: «گاش کَر بِکنی و بِفَهمی. 11چِی که تِی کَپ آدام اَچِه اُ آنا نجس ناکو، بلکه چِی که از کَپ آدام دَر اَدا، اُ آنا نجس اَکو.» 12مِ موکَوا شاگردیا اُندِت و شُن عیسی گُت: «اَدانِش فَریسِنیا وَختی که اِ حرفُت شُشُنُفت ناراحت بُدِت؟» 13عیسی جواب اُشدَ: «هر نَهالی که بای آسِمونیم اُشنِکِشتِسبِه، از ریشَه دَر اَدا. 14کَری تُن آنایا نِبِه. آنایا راهنمائِی کوری هِت. اَگَه کوری اُ یَک کورِیدو رَه نِشو هادَ، هر دوتاشو تِی چاه اَفتِت.» 15پِطرُس شُ عیسی گُت: «اِ مَثَلا اَسِی اَما توضیح هادِ.» 16عیسی جواب اُشدَ: «شما هم هَنو نافَهمی؟ 17مَ نادانی که هرچی تِی کَپ اَچِه، تِی اَشکام اَچِه و بعد دَفع اَبِه؟ 18ولی چِی که از کَپ دَر اَدا، از دل آدام اَدا، اِئِه چِی که اُ آدام نجس اَکو. 19اَسِی که از دِلِه که فکرِی بَد، کَتل، زِنا، بی‌عفتی، دُزی، شهادت دارُو و تهمت دَر اَدا. 20اِیائِه که اُ آدام نجس اَکو، خوراک خَردَ وَ دستِی نِشُشتَه اُ هِسکَه نجس ناکو!»

ایمون زِنِ غیریهودی

21عیسی از آنکا دَر اُمَ و اُ منطکَهِ صور و صِیدون چو. 22یَک زِنِ کَنعانی که مال مِ منطکَه‌وا هاد، حَدِ عیسی اُمَ و وَ گِریخ اُشگُت: «سرورُم، اَی پُسِ داوود پادشاه، اُ ما رحم بِکو! یَک دیوی بُری سخت اُ دُتُم گرفتار اُشکِردِ.» 23ولی عیسی یَک کلمَه هم شُ آن زنا جواب نِدَ، شاگردِی عیسی اُندِت و از آنا خواهش شُکِه و شُگُت: «آن زِنا اُشبِفرِست تَ اُچِه، اَسِی که کال کِردا و اَزدُمبالَهِ اَما اُندا.» 24عیسی جواب اُشدَ: «ما فَکَط اَسِی کَهرِی کوم اسرائیل که گُم بُدِستِت فِرِستَدَ بُدِستام.» 25ولی آن زِنا اُمَ، جلووِ عیسی جاک اُشزاد و اُشگُت: «سرورُم، کُمَکُم بِکو!» 26عیسی جواب اُشدَ: «نُنِ بَچیا آسِستَه و جلووِ سگیا بِستَه روا نی.» 27آن زِنا اُشگُت: «بله، سرورُم، ولی حتی سگیا هم از خُردَ تِکَه‌ئِی که از سفرَهِ صاحِبشو اَفتِه، اَخرِت!» 28مِ موکَوا عیسی اُشگُت: «اَی زَن، ایمونُت بُری گاتِه! خواستَت تُسِه اَنجوم بِبِه!» دُتِ آن زنا مِ لحظَه‌وا شفا اُشگِرِت.

خوراک دَدَ اُ چهار هزار نفر

29عیسی از آنکا اُرُو اُفتَه و حَدِ دریاچَه جلیل اُمَ. لِی کاوی چو و آنکا شَست. 30جماعت گاتی حَدِ عیسی اُندِت. آنایا اُمرَهِ خوشو لَنگیا، کوریا، فلجیا، گُگیا و بُری از مریضِی دِگَه شُئو، جلووِ پَی عیسی شُنَه و عیسی شُ آنایا شفا دَ. 31پَ جماعت وَختی شُدی که گُگیا حرف زَتات، فلجیا سالم آبُدات، لَنگیا رَه چِدات و کوریا دِدات، تعجب شُکِه و اُ خدای اسرائیل حمد و ستایش شُکِه.

32مِ موکَوا عیسی شُ شاگردیاش حَدِ خوش جار زاد و اُشگُت: «دلُم وَ حال اِ جماعتا اَسُخِه، اَسِی که آلَه سه رازِ که خاد ما هِت و چِی اَسِی خَردَ شُنی. اُمنائِه گُشنَه شُبِفرِستام، تا نِکو یَک موکَه تِی رَه ضعف بِکنِت.» 33شاگردیاش شُگُت: «تِی اینا جَی پَرتی از کُ ماشابِه نو اَسِی سیر آکِردَهِ اینا جماعت گاتی واجُرِم؟» 34عیسی از آنایا اُشپُرسی: «چَنتا نو تُهَه؟» آنایا شُگُت: «هفتا نو و چَنتا مَهِنِ کینگِلِه.» 35عیسی شُ جماعت فَرمو دَ تَ لِی زِمی هُنِئِت. 36مِ موکَوا هفتا نو و چَنتا مَهِنا شاسِه و بعد از شکر کِردَ، آنایائا تِکَه اُشکِه و شُ شاگردیاش دَ و شاگردیا هم شُن جماعت دَ. 37هَمَه شُخَه و سیر آبُدِت و شاگردیا هفتا زانبیل پُر از خُردَئِی نو و مَهِنی که آمودِستاد جمع شُناکِه. 38تعداد کسِی که خوراک شُخَه، وَغیر از زِنیا و بَچیا، چهار هزارتا مرد هادِت. 39بعد از اِکِه عیسی اُ جماعت مرخص اُشکِه، سُوار کایِک بو و اُ منطکَهِ مَجَدان چو.

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

انجیل مَتّی 15: LAB

គំនូសចំណាំ

ចែករំលែក

ចម្លង