انجیل مَتّی 13
13
مَثَل کشاورز
1مِ رازا عیسی از خونَه دَر اُمَ و لب دریاچَه شَست. 2اینا جماعت گاتی دُورُش جمع آبُستادِت که عیسی سُوار کایِکی بو و شَست، و جماعت هَمَه لب دریاچَه وَایستَدِستادِت. 3بعد عیسی بُری چِی‌یا وَ مَثَلیا شُ آنایا توضیح دَ. آنا اُشگُت: «یَک کشاورزی اَسِی بَذر پاشِدَ دَر چو. 4وَختی که بَذر شَپاشی، مُشتی از بَذریا تِی رَه بَرِئِست و پرندَیّا اُندِت و آن بَذریَه‌وا شُخَه. 5مُشتِیدو از بَذریا لِی زِمِن سنگَلاخی اُفتَدِت که بُری بَل اُشنِهاد؛ پَ جِخُو سَوُز بُدِت، اَسِی که بَل کامی اُشهاد. 6ولی وَختی آفتُو در اُمَ سُتِت. و اَسِی که ریشَه شُنِهاد هُشک آبُدِت. 7مُشتی از بَذریا هم مارَکَهِ خاریا اُفتَدِت، خاریا گات بُدِت و اُ آنایا خَفَه شُکِه. 8ولی بَکیَه بَذریا لِی زِمِن خَش اُفتَدِت و ثَمَر شُدَ: بعضیاشو صد برابر، بعضیاشو شصت برابر و بعضیاشو هم سی برابر. 9هرکَه گاش شَنَوا اُشَه، بِشناوِ.»
10مِ موکَوا شاگردیا حَدِ عیسی اُندِت و شُپُرسی: «اَسِی چه خاد مردم وَ مَثَلیا حرف زَتاش؟» 11عیسی جواب اُشدَ: «اِ اُ شما عطا بُدِ تا سِررِ پادشاهِنِ آسِموئا بِفَهمی، ولی اُ آنایا دَدَ نِبُدِ. 12اَسِی که اُ آناکِه اُشَه، بِشتَه دَدَ اَبِه تا فَراوون اُشبِه؛ ولی آناکِه اُشنی، حتی مِ هم که اُشَه، از آنا گِرِتَه اَبِه. 13وَخاطر هَمِ خاد اِیا وَ مَثَلیا حرف اَزنام، اَسِی که:
«چَش اَکنِت، ولی نابِنِت؛
گاش اَکنِت، ولی ناشناوِت و نافَهمِت.
14حکیکتاً پیشگوئِنِ اِشعیای پیغامبر دربارَهِ آنایا اَنجوم اَبِه که اَگِه:
«”واکعاً وَ گاشتو اَشناوی، ولی هِسوَخت نافَهمی
و واکعاً وَ چَشتو اَبِنی، ولی هِسوَخت دَرک ناکنی.
15اَسِی که دل اِ کوما سنگ آبُدِ،
گاشیاشو ساگی آبُدِ،
و چَشیاشو شُنابَستِه،
تا نِکو وَ چَشیاشو بِبِنِت و،
وَ گاشیاشو بِشناوِت و،
وَ دِلشو بِفَهمِت،
و واگَردِت و ما شفاشو هاتام.“
16ولی خوش وَ حال چَشیاتو اَسِی که اَبِنِت و خوش وَ حال گاشیاتو اَسِی که اَشناوِت. 17اَسِی که حکیکتاً اُ شما اَگام، بُری از پیغامبریا و آدامِی صالح آرزو شُهاد چِی که شما اَبِنی، بِبِنِت و شُنِدی، و چِی که شما اَشناوی، بِشناوِت و شُنِشُنُفت.
18«پَ شما مَعنِنِ مَثَل کشاورزا بِشناوی: 19وَختی که کسی کلوم پادشاهِنِ خدائا اَشناوِ ولی مَعنیش نافَهمِه، آن شَریرا اَدا و چِی که تِی دلُش کِشتَه بُدِ، اَدُزِ. اِ هَمِ بَذریه که تِی رَه اُفتَدِ. 20بَذری که لِی زِمِن سنگَلاخی اَفتِه، چُنِ کَسیه که کلوم خدائا اَشناوِ و جِخُو وَ خارامی و خَشی کَبول اَکو، 21ولی اَسِی که تِی خوش ریشَه اُشنی، فَکَط زَمون کامی دَووم اَدارِ و وَختی وَخاطر کلوم خدا، مصیبت یا آزار و اذیت اَبِه، جِخُو از ایمون اَفتِه. 22بَذری که تِی خاریا اُفتَه، چُنِ کَسیه که کلوم خدائا اَشناوِ، ولی نگرونِنِی دنیا و گول مال دنیا خَردَ، اُ کلوم خَفَه اَکو و بی‌ثَمر شَکو. 23ولی بَذری که تِی زِمِن خَش کِشتَه بو، چُنِ کَسیه که کلوم خدائا اَشناوِ و اَفَهمِه. آنا حکیکتاً باروَر اَبِه و صد برابر، شصت برابر یا سی برابر ثَمَر دارِ.»
مَثَل عَلافِی هَرز
24عیسی یَک مَثَلِیدو هم شُ آنایا گُت: «پادشاهِنِ آسِمو چُنِ مَردیه که تِی زِمیش بَذر خَش اُشکِشت. 25ولی وَختی نوکریاش شُن خُو هاد، دشمنُش اُمَ و تِی گانومیا، عَلاف هَرز اُشکِشت و چو. 26پَ وَختی گانومیا سَوُز بُدِت و خوشَه‌یّاش دَر اُندِت، عَلافِی هَرز هم دَر اُندِت. 27نوکرِی صابخونَه چِدِت و شُگُت: ”ارباب، مَ تو بَذر خَش تِی زِمِیت اُتنِکِشت؟ پَ عَلافِی هَرز از کُ دَر اُندِت؟“ 28ارباب شُ آنایا گُت: ”اِ کَرِ دُشمنِه.“ پَ نوکریا شُن آنا گُت: ”تَئِه اُچِم و عَلافِی هَرزا جمع آکنِم؟“ 29ارباب اُشگُت: ”نَه! نِکو موکَهِ جمع آکِردَهِ عَلافیا، گانومیا هم خاد آنایا از ریشَه دَر بیاری. 30بِهِری دوتاشو تا فصل جورُم اُمرَییَه گات بِبِت. موکَهِ جمع آکِردَهِ محصول اُ کسِی که جورُم اَکنِت اَگام که اوّل عَلافِی هَرزا جمع آکنِت و دستَه دستَه بِکنِت تا بِسُخِنِت، ولی گانومیا تِی انبارُم جمع آکنِت.“»
مَثَل دونَهِ خُندَل و مَثَل مایَه خِمیر
31عیسی یَک مَثَلِیدو هم شُ آنایا گُت: «پادشاهِنِ آسِمو چُنِ دونَهِ خُندَلیه که یکی شاسِه و تِی زِمیش اُشکِشت. 32با اِکِه دونَهِ خُندَل از هَمَهِ دونَیا کینگِلتَئِه، ولی وَختی در اَدا از هَمَهِ گیاهِی باغ گاتتَه اَبِه و یَک درختی اَبِه، اوناکِه پرندَئِی آسِمو دِئِت و لِی شاخَه‌یّاش آونَه نَک اَکنِت.»
33بعد عیسی یَک مَثَلِیدو شُ آنایا گُت: «پادشاهِنِ آسِمو چُنِ مایَه خِمیرِیِه که یَک زِنی شاسِه و خاد سه کِسَه هارد شُ تِی‌یَه کِه تا هَمَهِ خِمیر اُمَ.»
34عیسی هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا وَ مَثَلیا شُ جماعت گُت، و حکیکتاً بدون مَثَل هیچ چی شُ آنایا نِگُت. 35اینا بو تا چِی که پیغامبر اُشگُتِستاد اُ اَنجوم بِرَسِه که:
«وَ مَثَلیا خاد شما حرف اَزنام،
و چِی که از اوّل دنیا پِنهون آمودِ،
اُ زابو دارام.»
مَعنِنِ مَثَل عَلافِی هَرز
36بعد عیسی از جماعت جدا بو و اُ تِک خونَه چو. شاگردیاش شُحَد اُندِت و شُگُت: «مَثَل عَلافِی هَرز زِمیا اَسِی اَما توضیح هادِ.» 37عیسی جواب اُشدَ: «آناکِه بَذر خَش اَکَرِ، پُسِ انسانِه. 38زِمی، اِ دنیائِه و بَذر خَش بَچِی پادشاهِنِ خدا هِت. عَلافِی هَرز بَچِی آن شَریرا هِت؛ 39و دشمنی که عَلافِی هَرزا اَکَرِ، ابلیسِه. فصل جورُم، آخر اِ دنیائِه؛ و کسِی که جورُم اَکنِت، فرشتَه‌یّا هِت. 40هَموناکِه عَلافِی هَرزا جمع اَدَکنِت و تِی تَش اَسُخِنِت، آخر اِ دُنیَه‌وا هم هَمونا اَبِه. 41پُسِ انسان اُ فرشتَه‌یّاش اَفرِستِ و آنایا هرچی که باعث گناه اَبِه و هَمَهِ آدامِی که کانون خدائا زِرِ پا اَنِسِت، از پادشاهِنِ خدا جمع اَدَکنِت. 42و اُ آنایا تِی کورَه تَش اَبِئِت، جَی که گِریخ و دُدو کُروچِه هَه. 43مِ موکَوا آدامِی صالح تِی پادشاهِنِ باشو، چُنِ خورشید اَدرخشِت. هرکَه گاش شَنَوا اُشَه بِشناوِ.
مَثَلِ گَنج پِنهون و مروارید کِراماندی
44«پادشاهِنِ آسِمو چُنِ گَنجیه که تِی زِمی پِنهونِه، که یَک نفر آنا شاجو و دوبارَه کایِم اُشکِه، مِ موکَوا از خوشحالی اَچِه و هرچی اُشَه اَفرِشِه و مِ زِمِنا اَخِلِه.
45«هَمینا پادشاهِنِ آسِمو چُنِ تاجریِه که اَزدُمِ مرواریدِی اصلِه. 46پَ وَختی مروارید با ارزشی شاجو، چو و هرچی اُشهاد اُشفِرَت و آن مرواریدا اُشخِلی.
مَثَلِ تور مَهیگیری
47«هَمینا هم پادشاهِنِ آسِمو چُنِ توریِه که شُن دریا بِست و مَ رَکَم مَهی شُ تِک جمع آبو. 48موکَه‌ای که تور پُر بو، مَهیگیریا تورا شُن لَبِ دریا کَشی و شَستِت مَهِنِی خَشا تِی زانبیل جمع شُناکِه، ولی مَهِنِی بَدا شُندَر بِست. 49آخر اِ دُنیَه‌وا هم اینا اَبِه. فرشتَه‌یّا دِئِت و اُ شریریا از آدامِی صالح جدا اَکنِت. 50و اُ شریریا تِی کورَه تَش اَبِئِت، جَی که گِریخ و دُدو کُروچِه هَه.»
51بعد عیسی اُشپُرسی: «هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا تُفَهمی؟» آنایا جواب شُنادَ: «بله!» 52عیسی اُشگُت: «پَ هر معلم توراتی که دربارَهِ پادشاهِنِ آسِمو تعلیم اُشگِرِتِسبِه، چُنِ صابخونَه‌ایه که از صَندوکُش چِی‌یَی نو و کاهنَه دَر دارِ.»
بی‌ایمونِنِ مردم ناصرَه
53وَختی عیسی اِ مَثَلیَه‌وا تَموم شاکِه، از آنکا چو. 54و اُ شهر خوش آگِشت و تِک عبادتگاه آنایا شُ مردم تعلیم دَ. ایناکِه مردم هُشکشو اُشزادِستاد و شواَپُرسی: «اِ مَردا اینا حکمتی از کُ شَئوردِ؟ اِ معجزه‌یَّه‌وا چینا اَنجوم اَدَ؟ 55مَ اِ پُسِ آن نجّارا نی؟ مَ اسم نَنَشو مریم نی؟ مَ بِراسِی‌یّاش یعکوب و یوسف و شَمعون و یهودا نِهِت؟ 56مَ هَمَهِ خوگِی‌یّاش اِکا بین اَما زندگی ناکنِت؟ پَ اِ مَردا هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا از کُ شَئوردِ؟» 57پَ از حرفِی عیسی شُن خَش نِمَ. ولی عیسی شُ آنایا گُت: «یَک پیغامبر مَجا حرمت اُشَه وَغیر از شهر و خونَهِ خوش.» 58عیسی تِی آنکا وَخاطر بی‌ایمونِنِ آنایا، بُری معجزه اُشنِکِه.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
انجیل مَتّی 13: LAB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
انجیل مَتّی 13
13
مَثَل کشاورز
1مِ رازا عیسی از خونَه دَر اُمَ و لب دریاچَه شَست. 2اینا جماعت گاتی دُورُش جمع آبُستادِت که عیسی سُوار کایِکی بو و شَست، و جماعت هَمَه لب دریاچَه وَایستَدِستادِت. 3بعد عیسی بُری چِی‌یا وَ مَثَلیا شُ آنایا توضیح دَ. آنا اُشگُت: «یَک کشاورزی اَسِی بَذر پاشِدَ دَر چو. 4وَختی که بَذر شَپاشی، مُشتی از بَذریا تِی رَه بَرِئِست و پرندَیّا اُندِت و آن بَذریَه‌وا شُخَه. 5مُشتِیدو از بَذریا لِی زِمِن سنگَلاخی اُفتَدِت که بُری بَل اُشنِهاد؛ پَ جِخُو سَوُز بُدِت، اَسِی که بَل کامی اُشهاد. 6ولی وَختی آفتُو در اُمَ سُتِت. و اَسِی که ریشَه شُنِهاد هُشک آبُدِت. 7مُشتی از بَذریا هم مارَکَهِ خاریا اُفتَدِت، خاریا گات بُدِت و اُ آنایا خَفَه شُکِه. 8ولی بَکیَه بَذریا لِی زِمِن خَش اُفتَدِت و ثَمَر شُدَ: بعضیاشو صد برابر، بعضیاشو شصت برابر و بعضیاشو هم سی برابر. 9هرکَه گاش شَنَوا اُشَه، بِشناوِ.»
10مِ موکَوا شاگردیا حَدِ عیسی اُندِت و شُپُرسی: «اَسِی چه خاد مردم وَ مَثَلیا حرف زَتاش؟» 11عیسی جواب اُشدَ: «اِ اُ شما عطا بُدِ تا سِررِ پادشاهِنِ آسِموئا بِفَهمی، ولی اُ آنایا دَدَ نِبُدِ. 12اَسِی که اُ آناکِه اُشَه، بِشتَه دَدَ اَبِه تا فَراوون اُشبِه؛ ولی آناکِه اُشنی، حتی مِ هم که اُشَه، از آنا گِرِتَه اَبِه. 13وَخاطر هَمِ خاد اِیا وَ مَثَلیا حرف اَزنام، اَسِی که:
«چَش اَکنِت، ولی نابِنِت؛
گاش اَکنِت، ولی ناشناوِت و نافَهمِت.
14حکیکتاً پیشگوئِنِ اِشعیای پیغامبر دربارَهِ آنایا اَنجوم اَبِه که اَگِه:
«”واکعاً وَ گاشتو اَشناوی، ولی هِسوَخت نافَهمی
و واکعاً وَ چَشتو اَبِنی، ولی هِسوَخت دَرک ناکنی.
15اَسِی که دل اِ کوما سنگ آبُدِ،
گاشیاشو ساگی آبُدِ،
و چَشیاشو شُنابَستِه،
تا نِکو وَ چَشیاشو بِبِنِت و،
وَ گاشیاشو بِشناوِت و،
وَ دِلشو بِفَهمِت،
و واگَردِت و ما شفاشو هاتام.“
16ولی خوش وَ حال چَشیاتو اَسِی که اَبِنِت و خوش وَ حال گاشیاتو اَسِی که اَشناوِت. 17اَسِی که حکیکتاً اُ شما اَگام، بُری از پیغامبریا و آدامِی صالح آرزو شُهاد چِی که شما اَبِنی، بِبِنِت و شُنِدی، و چِی که شما اَشناوی، بِشناوِت و شُنِشُنُفت.
18«پَ شما مَعنِنِ مَثَل کشاورزا بِشناوی: 19وَختی که کسی کلوم پادشاهِنِ خدائا اَشناوِ ولی مَعنیش نافَهمِه، آن شَریرا اَدا و چِی که تِی دلُش کِشتَه بُدِ، اَدُزِ. اِ هَمِ بَذریه که تِی رَه اُفتَدِ. 20بَذری که لِی زِمِن سنگَلاخی اَفتِه، چُنِ کَسیه که کلوم خدائا اَشناوِ و جِخُو وَ خارامی و خَشی کَبول اَکو، 21ولی اَسِی که تِی خوش ریشَه اُشنی، فَکَط زَمون کامی دَووم اَدارِ و وَختی وَخاطر کلوم خدا، مصیبت یا آزار و اذیت اَبِه، جِخُو از ایمون اَفتِه. 22بَذری که تِی خاریا اُفتَه، چُنِ کَسیه که کلوم خدائا اَشناوِ، ولی نگرونِنِی دنیا و گول مال دنیا خَردَ، اُ کلوم خَفَه اَکو و بی‌ثَمر شَکو. 23ولی بَذری که تِی زِمِن خَش کِشتَه بو، چُنِ کَسیه که کلوم خدائا اَشناوِ و اَفَهمِه. آنا حکیکتاً باروَر اَبِه و صد برابر، شصت برابر یا سی برابر ثَمَر دارِ.»
مَثَل عَلافِی هَرز
24عیسی یَک مَثَلِیدو هم شُ آنایا گُت: «پادشاهِنِ آسِمو چُنِ مَردیه که تِی زِمیش بَذر خَش اُشکِشت. 25ولی وَختی نوکریاش شُن خُو هاد، دشمنُش اُمَ و تِی گانومیا، عَلاف هَرز اُشکِشت و چو. 26پَ وَختی گانومیا سَوُز بُدِت و خوشَه‌یّاش دَر اُندِت، عَلافِی هَرز هم دَر اُندِت. 27نوکرِی صابخونَه چِدِت و شُگُت: ”ارباب، مَ تو بَذر خَش تِی زِمِیت اُتنِکِشت؟ پَ عَلافِی هَرز از کُ دَر اُندِت؟“ 28ارباب شُ آنایا گُت: ”اِ کَرِ دُشمنِه.“ پَ نوکریا شُن آنا گُت: ”تَئِه اُچِم و عَلافِی هَرزا جمع آکنِم؟“ 29ارباب اُشگُت: ”نَه! نِکو موکَهِ جمع آکِردَهِ عَلافیا، گانومیا هم خاد آنایا از ریشَه دَر بیاری. 30بِهِری دوتاشو تا فصل جورُم اُمرَییَه گات بِبِت. موکَهِ جمع آکِردَهِ محصول اُ کسِی که جورُم اَکنِت اَگام که اوّل عَلافِی هَرزا جمع آکنِت و دستَه دستَه بِکنِت تا بِسُخِنِت، ولی گانومیا تِی انبارُم جمع آکنِت.“»
مَثَل دونَهِ خُندَل و مَثَل مایَه خِمیر
31عیسی یَک مَثَلِیدو هم شُ آنایا گُت: «پادشاهِنِ آسِمو چُنِ دونَهِ خُندَلیه که یکی شاسِه و تِی زِمیش اُشکِشت. 32با اِکِه دونَهِ خُندَل از هَمَهِ دونَیا کینگِلتَئِه، ولی وَختی در اَدا از هَمَهِ گیاهِی باغ گاتتَه اَبِه و یَک درختی اَبِه، اوناکِه پرندَئِی آسِمو دِئِت و لِی شاخَه‌یّاش آونَه نَک اَکنِت.»
33بعد عیسی یَک مَثَلِیدو شُ آنایا گُت: «پادشاهِنِ آسِمو چُنِ مایَه خِمیرِیِه که یَک زِنی شاسِه و خاد سه کِسَه هارد شُ تِی‌یَه کِه تا هَمَهِ خِمیر اُمَ.»
34عیسی هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا وَ مَثَلیا شُ جماعت گُت، و حکیکتاً بدون مَثَل هیچ چی شُ آنایا نِگُت. 35اینا بو تا چِی که پیغامبر اُشگُتِستاد اُ اَنجوم بِرَسِه که:
«وَ مَثَلیا خاد شما حرف اَزنام،
و چِی که از اوّل دنیا پِنهون آمودِ،
اُ زابو دارام.»
مَعنِنِ مَثَل عَلافِی هَرز
36بعد عیسی از جماعت جدا بو و اُ تِک خونَه چو. شاگردیاش شُحَد اُندِت و شُگُت: «مَثَل عَلافِی هَرز زِمیا اَسِی اَما توضیح هادِ.» 37عیسی جواب اُشدَ: «آناکِه بَذر خَش اَکَرِ، پُسِ انسانِه. 38زِمی، اِ دنیائِه و بَذر خَش بَچِی پادشاهِنِ خدا هِت. عَلافِی هَرز بَچِی آن شَریرا هِت؛ 39و دشمنی که عَلافِی هَرزا اَکَرِ، ابلیسِه. فصل جورُم، آخر اِ دنیائِه؛ و کسِی که جورُم اَکنِت، فرشتَه‌یّا هِت. 40هَموناکِه عَلافِی هَرزا جمع اَدَکنِت و تِی تَش اَسُخِنِت، آخر اِ دُنیَه‌وا هم هَمونا اَبِه. 41پُسِ انسان اُ فرشتَه‌یّاش اَفرِستِ و آنایا هرچی که باعث گناه اَبِه و هَمَهِ آدامِی که کانون خدائا زِرِ پا اَنِسِت، از پادشاهِنِ خدا جمع اَدَکنِت. 42و اُ آنایا تِی کورَه تَش اَبِئِت، جَی که گِریخ و دُدو کُروچِه هَه. 43مِ موکَوا آدامِی صالح تِی پادشاهِنِ باشو، چُنِ خورشید اَدرخشِت. هرکَه گاش شَنَوا اُشَه بِشناوِ.
مَثَلِ گَنج پِنهون و مروارید کِراماندی
44«پادشاهِنِ آسِمو چُنِ گَنجیه که تِی زِمی پِنهونِه، که یَک نفر آنا شاجو و دوبارَه کایِم اُشکِه، مِ موکَوا از خوشحالی اَچِه و هرچی اُشَه اَفرِشِه و مِ زِمِنا اَخِلِه.
45«هَمینا پادشاهِنِ آسِمو چُنِ تاجریِه که اَزدُمِ مرواریدِی اصلِه. 46پَ وَختی مروارید با ارزشی شاجو، چو و هرچی اُشهاد اُشفِرَت و آن مرواریدا اُشخِلی.
مَثَلِ تور مَهیگیری
47«هَمینا هم پادشاهِنِ آسِمو چُنِ توریِه که شُن دریا بِست و مَ رَکَم مَهی شُ تِک جمع آبو. 48موکَه‌ای که تور پُر بو، مَهیگیریا تورا شُن لَبِ دریا کَشی و شَستِت مَهِنِی خَشا تِی زانبیل جمع شُناکِه، ولی مَهِنِی بَدا شُندَر بِست. 49آخر اِ دُنیَه‌وا هم اینا اَبِه. فرشتَه‌یّا دِئِت و اُ شریریا از آدامِی صالح جدا اَکنِت. 50و اُ شریریا تِی کورَه تَش اَبِئِت، جَی که گِریخ و دُدو کُروچِه هَه.»
51بعد عیسی اُشپُرسی: «هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا تُفَهمی؟» آنایا جواب شُنادَ: «بله!» 52عیسی اُشگُت: «پَ هر معلم توراتی که دربارَهِ پادشاهِنِ آسِمو تعلیم اُشگِرِتِسبِه، چُنِ صابخونَه‌ایه که از صَندوکُش چِی‌یَی نو و کاهنَه دَر دارِ.»
بی‌ایمونِنِ مردم ناصرَه
53وَختی عیسی اِ مَثَلیَه‌وا تَموم شاکِه، از آنکا چو. 54و اُ شهر خوش آگِشت و تِک عبادتگاه آنایا شُ مردم تعلیم دَ. ایناکِه مردم هُشکشو اُشزادِستاد و شواَپُرسی: «اِ مَردا اینا حکمتی از کُ شَئوردِ؟ اِ معجزه‌یَّه‌وا چینا اَنجوم اَدَ؟ 55مَ اِ پُسِ آن نجّارا نی؟ مَ اسم نَنَشو مریم نی؟ مَ بِراسِی‌یّاش یعکوب و یوسف و شَمعون و یهودا نِهِت؟ 56مَ هَمَهِ خوگِی‌یّاش اِکا بین اَما زندگی ناکنِت؟ پَ اِ مَردا هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا از کُ شَئوردِ؟» 57پَ از حرفِی عیسی شُن خَش نِمَ. ولی عیسی شُ آنایا گُت: «یَک پیغامبر مَجا حرمت اُشَه وَغیر از شهر و خونَهِ خوش.» 58عیسی تِی آنکا وَخاطر بی‌ایمونِنِ آنایا، بُری معجزه اُشنِکِه.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company