انجیل مَتّی 12
12
عیسی صاحب راز شنبه مکدّسِه
1مِ موکَوا، تِی یَک راز شنبه مکدّس یهودِنیا، عیسی از مارَکَهِ زِمِنِی گانوم رَد اَبو. شاگردیاش گُشنَه هادِت، پَ شروع شُکِه سِرِ گانومیا شُکاد و شُخَه. 2وَختی عالمِی فِرکَهِ فَریسی اِئا شُدی، شُن عیسی گُت: «بِبِن، شاگردیات کَری اَنجوم اَتِت که تِی رازِ شنبه شرعاً روا نی.» 3عیسی جواب اُشدَ: «مَ تُنِخوادِ که داوود پادشاه وَختی خوش و یاریاش گُشنَه هادِت چه اُشکِه؟ 4چینا داوود اُ تِک خونَهِ خدا چو و نُنی که تَکدیم خدا بُدِستاد اُشخَه، مِ نُنی که شرعاً روا نِهاد خوش و یاریاش بِخرِت، بلکه فَکَط کاهِنیا اجازَه شُهاد بِخرِت. 5یا مَ تِک تورات تُنِخوادِ که چینا تِی رازِی شنبه، کاهِنیا تِک معبد وَخاطر وظیفَشو، حرمت شنبه‌ئا نِگَه ناکنِت، ولی با اِ هَمَه تخصیرکار اُ حساب نِدِئِت؟ 6ما اُ شما اَگام، کسی اِکائِه که از معبد گَپتَئِه! 7اَگَه مَعنِنِ اِ کلوما تواَدانِست، که ما ”از رحمت مَخَش اَدا نِه کُربونی،“ دِگَه اُ بی‌گناهیا محکوم تُناکِه. 8اَسِی که پُسِ انسان، صاحب راز شنبئِه.»
شفای مردی که دستُش هُشک آبُدِستاد
9عیسی از آنکا رَد بو و اُ عبادتگاه آنایا چو. 10مردی آنکا هاد که یَک دستُش هُشک آبُدِستاد، آنایا وَخاطر اِکِه شُبِشابِه اُ عیسی تهمت بِزنِت از آنا شُپُرسی: «شفا دَدَ تِی رازِ شنبه شرعاً روائِه؟» 11عیسی شُ آنایا گُت: «چه یَک از شما اَگَه کَهری اُشبِه و آن کَهرا تِی رازِ شنبه تِک چاه بِفتِه، ناچِه و آن کَهرا از تِک چاه شُدَر نِدارِ؟ 12اَلَه آدام چاد کِراماندیتَه از کَهرِه! پَ خوبی کِردَ تِی رازِ شنبه شرعاً روائِه.» 13پَ عیسی شُ آن مَردا گُت: «دستُت دراز بِکو!» آنا هم دستُش دراز اُشکِه و دستُش، چُنِ دستِیدوش بِه آبو. 14ولی فَریسِنیا دَر چِدِت و اُمرَییَه شُور شُکِه که چینا اُ عیسی نابود بِکنِت.
خادم برگزیدَهِ خدا
15عیسی که از اِ کَرا باخبر هاد، از آنکا چو. بُری مردم اَزدُمبالَهِ آنا چِدِت و عیسی شُ هَمَهِ آنایا شفا دَ 16و شُ آنایا فَرمو دَ که دربارَه‌اش خاد کسی حرف نِزنِت. 17اینا بو تا چِی که اِشعیای پیغامبر اُشگُتِستاد اُ اَنجوم بِرَسِه که:
18«اِ خادم مائِه، که انتخاب اُمکِردِ،
اِ عزیز مائِه، که جونُم از آنا راضیه.
روحُم اُ لِی آنا اَنِسام،
و آنا عدالتا اُ کومیا اعلام اَکو.
19آنا نِه جَر اَکو و نِه کال اَکو؛
و نِه کسی صداشا از تِی کوچَه‌یّا اَشناوِ.
20نِی‌ای که شیف شاسِستِه ناشکانِه
و فَتیلَهِ ضعیفا، خاموش آناکو،
تا عدالتا اُ پیروزی بِرَسِنِه.
21اسم آنا، امید اَسِی هَمَهِ کومیا اَبِه.»
کفر گُتَه اُ روح کدّوس خدا
22مِ موکَوا مردی که دیو اُشهاد و کور و گُگ هاد، شُنحَدِ عیسی اَئو و عیسی شُ آنا شفا دَ، ایناکِه اُششابو هم حرف بِزاد و هم بِبِنِه. 23مردم هَمَه تعجب شُکِه و شُگُت: «اَبِه اِ مَردا هَمِ مسیح موعود بِه، که کَرارِ از نَسل داوود پادشاه بیاد؟» 24ولی وَختی فَریسِنیا اِئا شُشُنُفت، شُگُت: «فَکَط وَ کمک بِعِلزِبول، رئیس دیویائِه، که اِ مَردا اُ دیویا از آدامیا دَر اَکو!» 25عیسی که از فکرِی آنایا خبر اُشهاد، شُ آنایا گُت: «هر پادشاهِنی که وَ ضد خوش تکسیم بِبِه، نابود اَبِه و هر شهر یا خونَه‌ای که وَ ضد خوش تکسیم بِبِه، دَووم نِدارِ. 26اَگَه شیطون، اُ شیطون دَر بِکو، وَ ضد خوش جدایی اَبی، پَ چینا پادشاهیش دَووم اَدارِ؟ 27اَگَه ما وَ کمک بِعِلزِبول اُ دیویا دَر اَکنام، پَ شاگردِی خوتو وَ کمک کِه اُ آنایا در اَکنِت؟ پَ هَمِ شاگردیاتو اُ شما کضاوت اَکنِت. 28ولی اَگَه ما اُ واسطَهِ روح خدا اُ دیویا در اَکنام، پَ بِدانی که پادشاهِنِ خدا اُ شما رَسِدِ. 29چینا کسی شَشابِه اُ تِک خونَهِ مردی کَوی اُچِه و مال و مِنالُش چَپُو بِکو، مَ اِکِه اوّل آن مرد کَوِنا اُشوابانِه. بعد واکعاً شَشابِه خونَهِ آن مَردا چَپُو بِکو. 30هرکَه خاد ما نی، وَ ضد مائِه، و هرکَه خاد ما جمع آناکو، پَخش و پَلا اَکو. 31پَ اُ شما اَگام، هر گناه و کُفری که انسان اَنجوم هادَ، بَخشِدَ اَبِه، ولی کُفر گُتَه اُ روح خدا بَخشِدَ نابِه. 32هرکَه حرفی وَ ضد پُسِ انسان بِزاد، بَخشِدَ اَبِه، ولی هرکَه وَ ضد روح کدّوس خدا حرفی بِزاد، بَخشِدَ نابِه، نِه تِی اِ دُنیَه‌وا و نِه تِی آن دُنیَه‌وا.
درختا از لِی میوَش شَشناسِت
33«اَگَه میوَه خَش تُئِه، درختتو باید خَش بِه، اَسِی که درخت بَد میوَه بَد اَدَ. اَسِی که درختا از میوَش اَبِه بِشناسِش. 34اَی شما که از تخم و تَرَکَئِه مار هی، شما که اینا شریر هی، چینا تاشابِه حرفِی خَش بِزنی؟ اَسِی که زابو از چِی که دل از آنا لَبریزِه حرف اَزاد. 35آدام خَش، از صندوک خَشِ دلُش خَشی دَر اَدارِ و آدام بَد از صندوک بَد دلُش بَدی در اَدارِ. 36اُ شما اَگام که، مردم اَسِی هر حرف مُفتی که اُ زابو بیارِت، تِی رازِ داوری حساب آپَس اَتِت. 37اَسِی که وَ حرفِی خوتو تَبرَئَه اَبی و وَ حرفِی خوتو هم محکوم اَبی.»
نِشونَه یونس
38مِ موکَوا مُشتی از معلمِی تورات و فَریسِنیا از عیسی شُپُرسی: «استاد، مُئِه نِشونَه‌ای از تو بِبِنِم.» 39ولی عیسی جواب اُشدَ: «اِ نَسل شریر و زِناکار نِشونَه‌ای شُئِه، ولی نِشونَه‌ای اُ آنایا دَدَ نابِه، وَغیر از نِشونَه یونس پیغامبر. 40اَسِی که هَموناکِه یونس سه راز و سه شُو تِی اَشکام مَهِنِ گاتی هاد، پُسِ انسان هم سه راز و سه شُو تِی دل زِمی اَدَمانِه. 41مردم شهر نینوا تِی رازِ داوری خاد اِ نَسلا زندَه اَدَبِت و اُ آنایا محکوم اَکنِت، اَسِی که مردم نینوا وَ حرفِی یونس توبَه شُکِه، و بِبِنی کسی اِکائِه که از یونس گَپتَئِه. 42مَلکه سبا، تِی راز داوری خاد مردم اِ نَسلا زندَه اَدَبِه و اُ آنایا محکوم اَکو، اَسِی که آنا، از آنراوِ دنیا اُمَ تا حکمت سلیمونِ پادشاها بِشناوِ، و بِبِنی کسی اِکائِه که از سلیمون گَپتَئِه.
آگِشتَئِه روح ناپاک
43«وَختی روح ناپاک از کسی در اَدا، اَسِی استراحت اُ جَئِی هُشک و بی هاو و عَلاف اَچِه. ولی جَی آناجُرِ. 44پَ اَگِه ”اُ خونَم که از آنکا اُندِستام، اَدَگَردام.“ وَختی که اَدا، خونَه‌وا خالی، جارِ کِردَ و جمع و جور اَبِنِه، 45پَ اَچِه و هفتا روح شریرتَه از خوش دارِ. آنایا اُ تِک جون آن آداما اَچِت و آنکا اَدَمانِت. آخر عاکبت آن آداما از اوّلُش هم بَتَه اَبِه. آخر عاکبت اِ نَسل شَریرا هم اینا اَبِه.»
نَنَه و بِراسِئِی عیسی
46موکَه‌ای که هَنو عیسی خاد مردم حرف شَزاد، نَنَه و بِراسِی‌یّاش دَر وَایستَدِستادِت و شُئِست خاد عیسی حرف بِزنِت. 47پَ یکی اُمَ و شُ عیسی خبر دَ که: «نَنَتو و بِراسِی‌یّات در وَایستَدِستِت و شُئِه خاد تو حرف بِزنِت.» 48ولی عیسی شُ مردی که اِ حرفا اُشزاد اُشگُت: «نَنَهِ ما کِی؟ کاکَیّام کِه هِت؟» 49و دستُش شُ طرف شاگردیاش دراز کِه و اُشگُت: «اِیا هِت نَنَه و کاکَئِی ما! 50اَسِی که هرکَه خواستَهِ بامو که تِی آسِموئِه اَنجوم هادَ، کاکَ و دادَ و نَنَهِ مائِه.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
انجیل مَتّی 12: LAB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
انجیل مَتّی 12
12
عیسی صاحب راز شنبه مکدّسِه
1مِ موکَوا، تِی یَک راز شنبه مکدّس یهودِنیا، عیسی از مارَکَهِ زِمِنِی گانوم رَد اَبو. شاگردیاش گُشنَه هادِت، پَ شروع شُکِه سِرِ گانومیا شُکاد و شُخَه. 2وَختی عالمِی فِرکَهِ فَریسی اِئا شُدی، شُن عیسی گُت: «بِبِن، شاگردیات کَری اَنجوم اَتِت که تِی رازِ شنبه شرعاً روا نی.» 3عیسی جواب اُشدَ: «مَ تُنِخوادِ که داوود پادشاه وَختی خوش و یاریاش گُشنَه هادِت چه اُشکِه؟ 4چینا داوود اُ تِک خونَهِ خدا چو و نُنی که تَکدیم خدا بُدِستاد اُشخَه، مِ نُنی که شرعاً روا نِهاد خوش و یاریاش بِخرِت، بلکه فَکَط کاهِنیا اجازَه شُهاد بِخرِت. 5یا مَ تِک تورات تُنِخوادِ که چینا تِی رازِی شنبه، کاهِنیا تِک معبد وَخاطر وظیفَشو، حرمت شنبه‌ئا نِگَه ناکنِت، ولی با اِ هَمَه تخصیرکار اُ حساب نِدِئِت؟ 6ما اُ شما اَگام، کسی اِکائِه که از معبد گَپتَئِه! 7اَگَه مَعنِنِ اِ کلوما تواَدانِست، که ما ”از رحمت مَخَش اَدا نِه کُربونی،“ دِگَه اُ بی‌گناهیا محکوم تُناکِه. 8اَسِی که پُسِ انسان، صاحب راز شنبئِه.»
شفای مردی که دستُش هُشک آبُدِستاد
9عیسی از آنکا رَد بو و اُ عبادتگاه آنایا چو. 10مردی آنکا هاد که یَک دستُش هُشک آبُدِستاد، آنایا وَخاطر اِکِه شُبِشابِه اُ عیسی تهمت بِزنِت از آنا شُپُرسی: «شفا دَدَ تِی رازِ شنبه شرعاً روائِه؟» 11عیسی شُ آنایا گُت: «چه یَک از شما اَگَه کَهری اُشبِه و آن کَهرا تِی رازِ شنبه تِک چاه بِفتِه، ناچِه و آن کَهرا از تِک چاه شُدَر نِدارِ؟ 12اَلَه آدام چاد کِراماندیتَه از کَهرِه! پَ خوبی کِردَ تِی رازِ شنبه شرعاً روائِه.» 13پَ عیسی شُ آن مَردا گُت: «دستُت دراز بِکو!» آنا هم دستُش دراز اُشکِه و دستُش، چُنِ دستِیدوش بِه آبو. 14ولی فَریسِنیا دَر چِدِت و اُمرَییَه شُور شُکِه که چینا اُ عیسی نابود بِکنِت.
خادم برگزیدَهِ خدا
15عیسی که از اِ کَرا باخبر هاد، از آنکا چو. بُری مردم اَزدُمبالَهِ آنا چِدِت و عیسی شُ هَمَهِ آنایا شفا دَ 16و شُ آنایا فَرمو دَ که دربارَه‌اش خاد کسی حرف نِزنِت. 17اینا بو تا چِی که اِشعیای پیغامبر اُشگُتِستاد اُ اَنجوم بِرَسِه که:
18«اِ خادم مائِه، که انتخاب اُمکِردِ،
اِ عزیز مائِه، که جونُم از آنا راضیه.
روحُم اُ لِی آنا اَنِسام،
و آنا عدالتا اُ کومیا اعلام اَکو.
19آنا نِه جَر اَکو و نِه کال اَکو؛
و نِه کسی صداشا از تِی کوچَه‌یّا اَشناوِ.
20نِی‌ای که شیف شاسِستِه ناشکانِه
و فَتیلَهِ ضعیفا، خاموش آناکو،
تا عدالتا اُ پیروزی بِرَسِنِه.
21اسم آنا، امید اَسِی هَمَهِ کومیا اَبِه.»
کفر گُتَه اُ روح کدّوس خدا
22مِ موکَوا مردی که دیو اُشهاد و کور و گُگ هاد، شُنحَدِ عیسی اَئو و عیسی شُ آنا شفا دَ، ایناکِه اُششابو هم حرف بِزاد و هم بِبِنِه. 23مردم هَمَه تعجب شُکِه و شُگُت: «اَبِه اِ مَردا هَمِ مسیح موعود بِه، که کَرارِ از نَسل داوود پادشاه بیاد؟» 24ولی وَختی فَریسِنیا اِئا شُشُنُفت، شُگُت: «فَکَط وَ کمک بِعِلزِبول، رئیس دیویائِه، که اِ مَردا اُ دیویا از آدامیا دَر اَکو!» 25عیسی که از فکرِی آنایا خبر اُشهاد، شُ آنایا گُت: «هر پادشاهِنی که وَ ضد خوش تکسیم بِبِه، نابود اَبِه و هر شهر یا خونَه‌ای که وَ ضد خوش تکسیم بِبِه، دَووم نِدارِ. 26اَگَه شیطون، اُ شیطون دَر بِکو، وَ ضد خوش جدایی اَبی، پَ چینا پادشاهیش دَووم اَدارِ؟ 27اَگَه ما وَ کمک بِعِلزِبول اُ دیویا دَر اَکنام، پَ شاگردِی خوتو وَ کمک کِه اُ آنایا در اَکنِت؟ پَ هَمِ شاگردیاتو اُ شما کضاوت اَکنِت. 28ولی اَگَه ما اُ واسطَهِ روح خدا اُ دیویا در اَکنام، پَ بِدانی که پادشاهِنِ خدا اُ شما رَسِدِ. 29چینا کسی شَشابِه اُ تِک خونَهِ مردی کَوی اُچِه و مال و مِنالُش چَپُو بِکو، مَ اِکِه اوّل آن مرد کَوِنا اُشوابانِه. بعد واکعاً شَشابِه خونَهِ آن مَردا چَپُو بِکو. 30هرکَه خاد ما نی، وَ ضد مائِه، و هرکَه خاد ما جمع آناکو، پَخش و پَلا اَکو. 31پَ اُ شما اَگام، هر گناه و کُفری که انسان اَنجوم هادَ، بَخشِدَ اَبِه، ولی کُفر گُتَه اُ روح خدا بَخشِدَ نابِه. 32هرکَه حرفی وَ ضد پُسِ انسان بِزاد، بَخشِدَ اَبِه، ولی هرکَه وَ ضد روح کدّوس خدا حرفی بِزاد، بَخشِدَ نابِه، نِه تِی اِ دُنیَه‌وا و نِه تِی آن دُنیَه‌وا.
درختا از لِی میوَش شَشناسِت
33«اَگَه میوَه خَش تُئِه، درختتو باید خَش بِه، اَسِی که درخت بَد میوَه بَد اَدَ. اَسِی که درختا از میوَش اَبِه بِشناسِش. 34اَی شما که از تخم و تَرَکَئِه مار هی، شما که اینا شریر هی، چینا تاشابِه حرفِی خَش بِزنی؟ اَسِی که زابو از چِی که دل از آنا لَبریزِه حرف اَزاد. 35آدام خَش، از صندوک خَشِ دلُش خَشی دَر اَدارِ و آدام بَد از صندوک بَد دلُش بَدی در اَدارِ. 36اُ شما اَگام که، مردم اَسِی هر حرف مُفتی که اُ زابو بیارِت، تِی رازِ داوری حساب آپَس اَتِت. 37اَسِی که وَ حرفِی خوتو تَبرَئَه اَبی و وَ حرفِی خوتو هم محکوم اَبی.»
نِشونَه یونس
38مِ موکَوا مُشتی از معلمِی تورات و فَریسِنیا از عیسی شُپُرسی: «استاد، مُئِه نِشونَه‌ای از تو بِبِنِم.» 39ولی عیسی جواب اُشدَ: «اِ نَسل شریر و زِناکار نِشونَه‌ای شُئِه، ولی نِشونَه‌ای اُ آنایا دَدَ نابِه، وَغیر از نِشونَه یونس پیغامبر. 40اَسِی که هَموناکِه یونس سه راز و سه شُو تِی اَشکام مَهِنِ گاتی هاد، پُسِ انسان هم سه راز و سه شُو تِی دل زِمی اَدَمانِه. 41مردم شهر نینوا تِی رازِ داوری خاد اِ نَسلا زندَه اَدَبِت و اُ آنایا محکوم اَکنِت، اَسِی که مردم نینوا وَ حرفِی یونس توبَه شُکِه، و بِبِنی کسی اِکائِه که از یونس گَپتَئِه. 42مَلکه سبا، تِی راز داوری خاد مردم اِ نَسلا زندَه اَدَبِه و اُ آنایا محکوم اَکو، اَسِی که آنا، از آنراوِ دنیا اُمَ تا حکمت سلیمونِ پادشاها بِشناوِ، و بِبِنی کسی اِکائِه که از سلیمون گَپتَئِه.
آگِشتَئِه روح ناپاک
43«وَختی روح ناپاک از کسی در اَدا، اَسِی استراحت اُ جَئِی هُشک و بی هاو و عَلاف اَچِه. ولی جَی آناجُرِ. 44پَ اَگِه ”اُ خونَم که از آنکا اُندِستام، اَدَگَردام.“ وَختی که اَدا، خونَه‌وا خالی، جارِ کِردَ و جمع و جور اَبِنِه، 45پَ اَچِه و هفتا روح شریرتَه از خوش دارِ. آنایا اُ تِک جون آن آداما اَچِت و آنکا اَدَمانِت. آخر عاکبت آن آداما از اوّلُش هم بَتَه اَبِه. آخر عاکبت اِ نَسل شَریرا هم اینا اَبِه.»
نَنَه و بِراسِئِی عیسی
46موکَه‌ای که هَنو عیسی خاد مردم حرف شَزاد، نَنَه و بِراسِی‌یّاش دَر وَایستَدِستادِت و شُئِست خاد عیسی حرف بِزنِت. 47پَ یکی اُمَ و شُ عیسی خبر دَ که: «نَنَتو و بِراسِی‌یّات در وَایستَدِستِت و شُئِه خاد تو حرف بِزنِت.» 48ولی عیسی شُ مردی که اِ حرفا اُشزاد اُشگُت: «نَنَهِ ما کِی؟ کاکَیّام کِه هِت؟» 49و دستُش شُ طرف شاگردیاش دراز کِه و اُشگُت: «اِیا هِت نَنَه و کاکَئِی ما! 50اَسِی که هرکَه خواستَهِ بامو که تِی آسِموئِه اَنجوم هادَ، کاکَ و دادَ و نَنَهِ مائِه.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company