لوقای انجیل 1
1
1عالیجناب تئوفیلُس: اورا جی که خیلی أن بنا به نیویشتنِ اوچیزونی که أمه میئن اتفاق دکته، بودَن، 2هوطو که خادمونِ کلام و شاهیدونی که از اول ایی اتفاقؤنِ خوشؤنِ چشم أمره بده بوئن أمره بسپوردَن، 3موهم که همه چیه از اول دقیق وارسی بودَم، خیرِ ایطوری بدِئم که اوشونِ بقایده شیمه به، بنویسَم، 4تا از دُرُستی اوچیزی که بیاموتین، حَتم بدارین.
یحیی بدنیا أمئن پیشگویی بنه
5هیرودیسِ زمون که یهودیه پادشا بو، یکته کاهن معبد که اینه ایسم زکریا بو زندگی گود، اَبیّا دسته کاهینؤنای. اونه زنَئک الیزابتم، هارون کاهنِ نسلاجی بو. 6زکریا و الیزابت هر دوته خُدا نظرِ میئن صالح بوئن و خداوندِ تمومِ حکمؤن و اصولِ بی عیب انجوم دَئن. 7امّا ایشون زَاک نداشتن، چونکه اِلیزابِتِ زأک نبوی و هر دوته سیند و سالی ایشونای بوگذشته بو.
8یه بار که زکریا دسته، خدمت نوبه بو، و خدا حضور میئن، در مقام کاهنی خدمت کائدبو، 9بنابه کاهینونِ داب، خُداوندِ معبدِ دیرون شوئن و بوخور سوجنِئن، اونه ایسم، قُرَعه میئن دکته. 10بوخور سوجنِئن وخت، معبد صارا میئن جَماعت همته دوعا کائدبون 11که یدفاَری خُداوند یکته فرشته، زکریا به ظاهیرَ بؤ که آتشدؤنِ راستِ ور ایسابو. 12زکریا اونه دِئن امره، خیلی پریشؤنَ بو و اونه زهله بترکسه. 13امّا فرشته اونه بوته:«زکریا، واهیمه ندار! تی دعا قبول بوبوُ. تی زناک اِلیزابِت تئبه یکته ریکه زائنه و تو اونه ایسم یحیی نِئنی. 14تو ذوق و شوق دَئنی، و خیلی أن هم اونه بدنیا أمَئناجی شادَ بنن، 15چونکه خُداوند نظر میئن پیلّه بنه. یحیی نباسی شراب یا ایجور چیزؤن لب بزنی. حتی مئر شوکُمای، او روح القدساجی پُورا گوده ایسّه، 16و او خیلی کسؤنِ قوم اسراییلاجی، ایشونه خداوند خدا سو وگاردونِئنه. 17او ایلیای پیغمبرِ روح و قوت میئن، خُداوند جلو راه دکِئنه تا پئرون دیلِ زاکون سو ببری و یاغی أنِ باموجی که خوشؤن پئرون مورسؤن مردمی خداترس بوبوئن و ایطوری یکته قوم آماده خدا به، چاکونی.» 18زکریا فرشتای بپورسه:«اینه از کوره بودؤنَم؟ مو یکته پیر مَردئکم و می زنئکم سندی اوناجی بوگذشته.» 19فرشته جواب بَدَه:«مو جبرائیلم که خُدا حضور میئن ایسَنَم. الؤن سرا دا بوبؤم تا تی امره گب بَزنم و ایی خوروم خبر تِه برسؤنَم. 20بَین، الؤن لالَ بنی و یارایِ گب زئن ندئنی، تا او روزی که زاک بزاسّه ببی، چونکه می گبؤنِ که خو وخت میئن اتفاق دکِئنه، باور نؤدی.»
21ایی میئنِه، جَماعت زکریا ریفا ایسابُن و اینه واسه که اونه ایسان معبد میئن طول بکشه حیرونَ بوئن. 22هیطو که بیرون بومه، منیس مَردم اَمرِه گب بزنی. پَس بفهمسّن یکته رویا معبد میئن بدِه، چونکه فقط لالالالی نیشون دا و اصلا منیس گب بزنی. 23زکریا بازین که اینه خدمت وخت تمنَه بو، خوشِ خونه سو وگرسه.
24چنوخت بعد، اونه زناک الیزابت شوکومایتِه و پنج ماه خونه میئن خوشِ مردومای جا بده. 25اِلیزابِت گوت: «خُداوند، می واسه ایطوری بوده. او مِه به لطف بوده و اوچیکه مَردم ورجه، مِه ننگ بو، می جَی ویته.»
عیسی بدنیا اَمئن پیشگویی
26ششمی ماه، الیزابت حاملگی میئن، جبرائیل فرشته از خدا سو یکته از جلیلِ ولایت شهرؤن، سرا دا بوبوُ که اینه ایسم ناصره بو، 27تا یکته باکره لاکو ورجه بایسمِ مریم بشی. مریم یکته مَرداک نامزد بو، به ایسم یوسف، داوود نسلای. 28فرشته اونه ورجه بُشو و بوته: «سلام بتو، ای که لطف جا قرار بَیتی. خُداوند تی اَمرِه ایسّه.» 29اما، مریم اونه گبونِ ایشتؤسنه امره خیلی پریشؤنَ بوُ و خوشِ امره فکر بُوده که ایی چُورو سلام ایسه. 30فرشته اونه بوته: «مریم، واهیمه ندار! خدا تِه به لطف بوده. 31الؤن شوکوماگینی، یکته ریکای زائنی که اونه ایسم عیسی نِئنی. 32او پیلّه بنه و خُدای متعال ریکه دوخونده بنه. خُداوندْ خُدا اونه جدّ داود پادشایی تختِ، اونه بخشنه. 33او تا اَبد قوم اسراییل نسل سر، پادشایی کؤئنه و اونه پادشایی، هرگی تمنَه نبنه.» 34مریم فرشتای بپورسه:«ایی چُطو بنه، چونکه مو مَرداکی أمره نبوم؟» 35فرشته جواب بَدَه: «روح‌القدس تئبه هنه و خُدای متعال قوت تی سَر سایه تؤدِنه. هینه واسه، او زاک، مُقدّس و خُدا ریکه دوخونده بنه. 36الؤن اِلیزابِتم که تی خویش و قؤمِ، پیری سِند میئن شُکم دار ایسّه و یکته ریکه راه میئن دئنه. الؤن اونی که گونن اینه به زاک نبنه، شش ماه ایسه که شوکوم دئنه. 37چونکه خُدا ورجه هیچ کاری نیه که ممکن نبی!» 38مریم بوته: «خُداوند کلفت ایسَّم. اوچیزی که می باره بوتی، بَبی.» هووخت فرشته اونه ورجای بوشُو.
مریم اِلیزابِت سر بزه
39او روزون میئن، مریم ویریسا و تاتادی یکته شهر، یهودیه کوه کولات میئن بُشو، 40و بومه زکریا خونه مِیئن، اِلیزابِتِ سلام بوته. 41هیطوکه اِلیزابِت مریم سلام بشتؤسه، زَاک اونه شوکُم میئن توکؤن بوخورده، و اِلیزابِت روح القدساجی پُورا بوُ، 42ژگله امره بوته: «تو زناکون میئن موبارک ایسی، و موبارک ایسّه تی زاکی که تی شوکومای بَچِه بنه! 43مو کی بَبوم که می خداوندِ مَئر می ورجه بای؟ 44هیطو که تی سلام می گوشِ برسه، زاک ذوقاجی می شوکُم میئن توکؤن بخورده. 45خوش به حال او زناکی که باور بوده که اوچیزیکه خُداوند طرفای اونه بوته بوبوُ، عملی بنه.»
مریم خدا ستایش کوئنه
46مریم بوته:
«می جؤن خُداوندِ ستایش کؤئنه
47و می روح می نجات دهنده خُدا میئن، به ذوق هنه،
48چونکه خو کلفَت فقیرِیِ بدِه.
بازین، همۀ نَسلؤن، مَه موبارک خوبِئنن،
49چون اوکه قدرت دئنه، مِه به پیله کارؤن بوده،
اونه ایسم قدوس ایسّه.
50اونه رحمت، پوشت در پوشت،
همۀ اوشونی شی ایسه که اوناجی واهیمه دئنن.
51او خوشِ بازو اَمرِه، با قوت عمل بوده
و اوشونیِ که خوشؤن دیل میئن منم منم أمره فکر گودن، بپاشؤنه؛
52حاکمؤنِ تختای جیراهکَشِه
و فقیرؤنِ جورایته؛
53وَشته أنِ خورم چیزونِ امره سیرَ گوده
امّا مال دارونِ دَس خالی سرا دا.
54او خوشِ رحمت یاد بأرده،
و خو خدمتکار اسراییلِ یاوری بدا،
55هیطو که امه پئرون، ابراهیم و اونه نَسلِ
وعده بَدَه بو که تا ابد هیطوری بکونی.»
56مریم دوروبر سُه ماه الیزابت ورجه بیسه و بازین خوشِ خونه وگرسه.
یحیی بدنیا اَمَئن
57اوزمؤن که الیزابتِ چِئنه وخت برسه، یکته ریکه بچِه. 58همسایه ان و فک و فامیل هیطو که بشتؤسَن خُداوند خوشِ پیله رحمت اونه پیشکش بوده، اونه شادی میئن شریک بوبؤن.
59هشتم روز، بومئن قنداق زاکِ ختنه بکونن، خواسّن اونه پئرِ ایسم زکریا اونه سر بنَئن. 60امّا زاکِ مَئر بوته: «نه! اونه ایسم باسی یحیی بَبی.» 61بوتَن: «تی فک و فامیل میئن هیشکی ایجور ایسم نداشت.» 62پَس اشاره أمره، زاکِ پئرای بپورسئن اونه ایسم چی بنیم. 63زکریا یکته تخته نیویشتنِ به بخواسّه، بنویشته: «اونه ایسم یحیی ایسّه!» اوشؤن همه ماتَ بوئن. 64هو دَم، اونه زوبؤن بازا بو و خُدا پرستش بوده. 65هَمسایه أن همه بترسِئن و مَردم، تمام یهودیه کوه کولات میئن اینه واسه گب زِئن. 66هرکی ایی گبؤن ایشتؤسی، خوشِ دیلِ میئن فکر گود که: «ایی زَاک چُجور کَسی بنه؟» چونکه خُداوند دَس اونه اَمره بو.
زکریا نبوّت
67بازین اونه پئر، زکریا، روح القدس جَی پُرَ بو و ایطوری نبوّت بُوده:
68«متبارک بَبی اسراییل خداوندخدا،
چونکه خوشِ قوم یاوری وسه بومه و ایشونِ آزادَه گوده.
69او أمه به یکته پیله نجات دهنده،
خو خادم نسلاجی داوود سرادا،
70هیطو که قدیمای خوشِ مُقدس پیغمبرون زوبؤن امره وعده بدا بو که
71اَمَره دُشمنؤن دَسای
و همۀ اوشونی که اَمره پیراسّه بؤ منِئن، نجات بَدی،
72تا خو رحمتِ امه پئرونِ نشون بدای
و خوشِ مُقدس عهد یاد بأری؛
73هو قسّمی که
امه پئر ابراهیمِ واسه بوخورده، أمره هدای
74که اَمره دُشمن دَسای فراری بدای
و اَمَرِه یاری بَدای که اونه بی هیچ واهیمه ای پرستش بَکونیم،
75و تمام أمه عمر، اونه محضر میئن،
قدوسیت و عیدالت أمره سر بکونیم.
76و تو، می زاک، خُدای متعال پیغمبر دوخونده بنی؛
چونکه خُداوندِ پیش دکته راه شنی تا راه اونه به آبادَه کونی،
77و اونه قومِ ایی شناختِ هَدی
که اوشونِ گُناهون بَخشئن امره ایشونه نجات دِئنه.
78چونکه امِه خُدا دیلی دئنه پور از رحمت،
هینه واسه، آفتاؤ آسمؤنِ گوفای اَمره فوتؤئنه
79تا هوشونی که ظلمات و مرگ سایه میئن ایسَئن، روشنایی بَبَخشی،
و امه قدمؤنِ آشتی و سلامتی راهِ میئن راهنمایی بکونی.»
80و امّا او زاک پیله بؤدبو و روح میئن، قوی بؤدبو، و تا او روز که قوم اسراییل به خدمت بکونی، بیابون میئن سر گود.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
لوقای انجیل 1: EGB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
