يوحنای انجیل 4
4
عیسی و سامری زنأک
1وختی عیسی بفَهمسه که فریسی فرقه عالمون بشتؤسَن که او یحیی جی بیشتر دومباله رو دَئنه و اوشونه غسل تعمید دِئنه 2- هرچند عیسی شاگردؤن تعمید دَئن نه خودوش- 3یهودیه ولایتَ جی بیرون بومَه و دومرته جلیل ولایت سو بوشؤ. 4و باء سامره منطقه جی ردّه بی. 5پس یکته از سامره شهرون، که اونه ایسم سوخار بو برسه، نزدیکِ او زمینی که یعقوب خوشِ ریکه یوسف هَدأ بو. 6یعقوبِ چاه اوره هنّه بو. پس عیسی سفرَ جی وکته، چاه کنار بنیشته. ساعت دوروبر دوازده ظهر بو.
7یکته زناک سامره مردمؤنَ جی بومَه تا چاهَ جی آؤ ویگیری. عیسی اونه بوته: «ایسکالی آؤ مه هَدی.» 8چونکه اونه شاگردؤن غذا هِئنِ به بوشؤبون شهر. 9سامری زنکای عیسی بوته: «چوطو ایسّه که تو که یکته یهودی ایسی، می جی که یکته سامری زناکم، آؤ خوأنی؟» چونکه، یهودیِ أن، سامری أن اَمره معاشرت نوکوئنَن. 10عیسی اونه جواب بده: «اگه دونسی که خدا خوائنه چی هَدیه ای تَه هدای، و دونسی که کیسه تَه گونه، ”ایسکالی آؤ مَه هدی،“ تو اونای خوأستی و اونَم تَه آؤی هدای که زندگی هَدِئنه.» 11او زنکای عیسی بوته: «آقا، تو که هیچی ندَئنی اونه أمره آؤ ویگیری و چاهم جلفِ. پس آؤ ی که زندگیِ هدِئنَه کورای اَبِئنی؟ 12مگه تو امه جد، یعقوب جی، پیلتری؟ او ایی چاه اَمَره هَدأ و خودش و اونِ ریکاکؤن و اونِ گلّهأن ایی چاه آؤَ جَی وودوشتَن.» 13عیسی او زنکه بوته: «هر کس ایی آؤَ جی وودوشی، هنده تشنه بنه. 14ولی هر کس او آؤَ جی که مو اونه هَدَم وودوشی، هرگی تشنه نبنه. او آؤی که مو هَدِئنَم، اونه میئن یکته چشمه بنه که تا ابدی زندگی، جوش کؤئنه و سرَ شنه.» 15او زنکای عیسی بوته: «آقا، ایی آؤای مه هدی تا ده تشنه نوبوئم و مجبورَ نوبوئم آؤ ویتنه بِه إرِه بَئم.» 16عیسی اونه بوته: «بشو تی مرداک دوخؤن و بیه اِره.» 17زنکای جواب بدا: «مرد ندَئنم.» عیسی بوته: «راست گونی که مرد ندَئنی، 18چونکه پنجته مرد بوبُوی و اونیهم که الؤن دئنی تی مرد نییه. اوچی که بوتی راستِ.» 19او زنکای عیسی بوته: «آقا، دِئدرم که تو یکته پیغمبر ایسی. 20امه اجداد ایی کوه میئن پرستش گودَن، ولی شمه یهودی أن گونین که جایی که بأ پرستش گودن، اورشلیمِ.» 21عیسی بوته: «زناک، باور بکون زمؤنی رسئدره که آسمونی پئرِ نه ایی کوه میئن پرستش کؤنین نه اورشلیم میئن. 22شمه اوچیزیِ که نشنأسنین پرستش کؤنین، أمه، اوچیزیکه شنأسنیم پرستش کؤنیم، چونکه نجات بواسطه یهود قوم، هنه. 23ولی زمونی رسنه و هی اَلؤنم برسه، که حقیقی پرستش کننده‌أن، آسمونی پئرِ، روح و حقیقت میئن پرستش کوئنن، چونکه آسمونی پئر، ایجور مردومؤنِ دومبال ایسّه که اونه پرستش بکونن. 24خدا روح ایسّه و اونه پرستش کننده أن باء، خدا، روح و حقیقت میئن پرستش بکونَن.» 25زنکای عیسی بوته: «مو دؤنم که ماشیَح هو مسیح موعود هنه؛ وختی او بائ، همه چیه اَمَره گونه.» 26عیسی اونه بوته: «مو که تیاَمره گب زِئدرم، هو ایسّم.»
27هو وخت، عیسی شاگردؤن وگرسن و هینه وسه که او یکته زناک اَمره گب زِئدبو، حیرونَ بوئن. امّا هیتّه نپورسِئن که: «چی خوأنی؟» یا، «چرِء ایی زناکِ اَمره گب زئنی؟» 28هو موقع او زناک خوشِ گولَه هوره بنه و بوشو شهر و مردمِ بوته: 29«بأین یکته مردکَه بینین که هر کاری که تا الؤن بُودهبومِ، مه بوته. بنه او مسیح موعود ببی؟» 30پس اوشؤن شهرای بیرون بومَئن و عیسی ورجه بوشؤن.
31هی مِئنه، شاگردؤن عیسی جی خواهش بودَن و بوُتن: «اوستاد یچی بوخُور!» 32امّا عیسی اوشونه بوته: «مو غذایی خوردن بِه دَئنم که شمه اونای هیچی ندؤنین.» 33شاگردؤن همدیگره بوُتن: «مگه کسی اونهبِه غذا بأرده؟» 34عیسی ایشؤنه بوته: «می غذا اینه که می سراداکسِ خواسته انجوم بدِئم و اونه کار کامیلَ کونم. 35مگه ایی گب نشتؤسین که ”حله بِئن وخت چهار ماه ده بومونسه“؟ نیگاه بکونین، مو شمره گونم، شیمه چیشمونِ بازَ کونین و بینین که گندم کله، بِئنِ به آماده ایسّه. 36الؤن اونی که محصولِ بینه، خوشِ مزدِ هگینه و ابدی زندگی به محصول جومَه کوئنه، تا کاشتن کس و بِئن کس، با هم شادَ بوئن. 37ایی گب جا إرِه ایسه که گونن: ”یه نفر کارنه و ینفر دیگه بینه“. 38مو شمره سرادئم تا محصولیِ ببینین که شیمه زحمت بکشه نییه. دیگرؤن زحمت بکشِئن و شمه اوشونه زحمت بکشِئکَ جی استفاده کأدرین.»
39او زناکِ گوایی وَسه که بوته بو، «هر کاریِ که تا اَلؤن بودهبوم، مه بوته،» خیلی از سامریؤنی که او شهر میئن زندگی گودن، عیسی ایمؤن بأردن. 40وختی او سامری أن اونه ورجه بومَئن، عیسی جَی بخواسّن که اوشونه ورجه بَیسی. پس اونم دو روز اوره بیسه. 41و خیلی أن دیگرم، عیسی گبونِ وَسه ایمؤن بأردن. 42اوشؤن او زناکِ گوتَن: «ده فقط تیگبون واسه نیه که ایمؤن أبِئنیم، چونکه اَمه خودمؤن اونه گبؤنِ بشتؤسیم و دؤنیم که راست راستِ، ایی مرداک، دنيا نجات دهنده ایسّه.»
43بعدِ او دو روز، عیسی اورای جلیل ولایت سو بوشو. 44چونکه عیسی خودوش گوائی بده بو که: «پیغمبر خوشِ شهر میئن حرمت ندَئنه.» 45پس وختی عیسی جلیلِ ولایت برسه، جلیلی ان ذوق أمره اونه پیشواز بوشوئن، هینه وَسه که اوشؤنم همه کارونی که عیسی، اورشلیم میئن انجؤم بدابو، بدِهبوئن.
عیسی یکته درباری مردکه ریکه شفا دِئنه
46بازین عیسی هنده بوشو قانای دهات، جلیلِ میئن، هو جا که آؤِ، شرابَ گودهبو. اوره یکته درباری مرداک ایسأ بو که یکته مریض ریکای کفرناحوم شهر میئن داشت. 47وختی او مردکای بشتؤسه که عیسی یهودیه ولایتَ جی، جلیل ولایت بومه، اونه دِئنه به بوشو و خواهش بُوده که بائ اونه ریکه شفا بدای چونکه اونه ریکه مورده بو. 48عیسی اونه بوته: «تا نیشونه و معجزه أن و عجایب غرایب چی أن نَینین، ایمؤن نأبِنین.» 49او درباری مردکه عیسی بوته: «آقا، قبل اینکه می زاک بمیری، بیه.» 50عیسی اونه بوته: «بشو، تی ریکه زنده مؤنه.» او مردکه عیسی گب باور بُوده و راه دکته. 51حله راه میئن ایسأ بو که اونه خدمتکارؤن اونه پیشواز بومئن و بوُتن: «تی ریکه زنده موئنه و خوبَ بوئدره.» 52پس او درباری مردکه اوشونای بپورسه: «چی ساعتی اینه حال بنا بوده خوبَ بوئن؟» اوشون بوتَن: «دیروز ساعت یک بعدظهر اونه تب قطعَ بو.» 53هووخت او ریکاکه پئر بفَهمسه که ایی هو ساعتی بو که عیسی اونه بوته بو: «تی ریکه زنده مؤنه.» پس خودوش و تمؤمِ اینه خونه آدمون ایمؤن بأردن. 54ایی دوّمین نیشونه و معجزه ای بو که عیسی وختی یهودیه ولایتَ جی، جلیل ولایت بومَه، انجوم بدا.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
يوحنای انجیل 4: EGB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
