لوقا 9
9
مأموریت دوازده حَواری
1عیسی به اُ دوازده تا شاگرد صدا ایکه و بهشُ کُدرَت و اقتدار ایدا تا به همه زارُ اَ آدمُ در بُکنِن و به مریضیُ شفا هادَن؛ 2و به اُشُ ایفِرِستا تا پادشاهی خدائو اعلام بُکنِن و به مریضُ شفا هادَن. 3عیسی به اُشُ ایگُفت: «هیچ چی به سفر مَبَری، نه چوبدستی، نه کوله بار، نه نُن، نه پول و نه جِمهٔ اضافه. 4وا هر لَهَری که داخل بودی، تا موکعی که اَ اُ شهر بِرِی، اُجا بُمونی. 5اگه مردم به شما کبول شُنَکِه، وختی اَ اُ شهر در اِبین، حتی دُولغ اُ شهرُ اَ پائُو خو بِتَکونی تا به ضدّ اُشُ گواهی بَشِت و بُدُنِن خدا نسبت به اُشُ خشم ایشَه.» 6پَ شاگردُن رَفِتن و اَ داهاتی به داهات دگه شارَه و همه جا خبر خاش پادشاهی خدائو اعلام شاکِه و به مریضُ شفا شادا.
7هیرودیس حاکم دربارۀ همۀ چیزُیی که اِتفاک شَکَفت، شِشنُت. و حیرون بودَه، چون بعضیُ شاگُفت عیسی همو یحیای تعمید دهندَن که زنده بودِن. 8بعضیُ هم شاگو الیاس پیغُمبَر ظهور ایکِردِن، و بعضیُ دگه هم شاگُفتَه که یه تا اَ پیغُمبَرُن کِدیم زنده بودِن. 9ولی هیرودیس ایگو: «مه خوم فَرمُن اُمدا که سرِ یحیائو بِزَنِن. پَ ایی کِن که ایی چیزُ دربارَش اَشنُوُم؟» و اُ سعی شَکِه که به عیسی بِگینِت.
خوراک دادن به پنج هزار نُفر
10وختی حَواریُ برگشتِن، هرچه که اَنجُم شُدادَه به عیسی شُگُو. عیسی به اُشُ به شهر بِیت‌صِیْدا ایبُرد تا اُجا تهنا بَشِن. 11وختی جمعیت اییُ شُفَهمی، دُمبال عیسی رفتِن. عیسی وا روی خاش کبولِشُ ایکه و باهاشُ دربارۀ پادشاهی خدا گَپ ایزَه و به اُشُویی که نیاز به شفا شُهَستَه، دَرمُن ایکه.
12غایه غروب، دوازده تا حَواری پهلو عیسی هُندِن و شُگُفت: «به مردم بفرست به بالاشهرُ و سرِ زمینُ بِرَن تا سرپناه و خوراک پیدا بُکنِن، چون ایجا جایِ پرتین.» 13ولی عیسی بهشُ ایگُفت: «شما خوتُ به ایی مردم خوراک هادِین.» اُشُ شُگُفت: «ما جُلَ پنج تا نُن و دو تا مُئی چیزی مُنی، مگه ایکه بِرِیم و به همۀ ایی مردم خوراک بگیریم.» 14چونکه اُجا نِزیکِ پنج هزار تا مرد هَستَه. عیسی به شاگردُنُ خو ایگُفت: «به مردم توو گروه‌ئُوی پنجاه نُفری بُنوسی.» 15شاگردُن هم همی کار شُکِه و شُگُو تا همه بینینگَن. 16اُغایه عیسی پنج تا نُن و دو تا مُئیُ ایگِفت، به آسَمُن نگاه ایکه و به اُ نُن و مُئیُ برکت ایدا. بعد نُنُ پَرک ایکه و به شاگردُن ایدا تا جلو مردم بُنوسِن. 17پَ همه شُخا و سیر بودِن و دوازده گیفیر اَ خُردَه تکه‌ئُویی که موندَه جمع بو.
اعتراف پطرس
18یَک رو عیسی توو یه جا تهنا دعا شَکِه و شاگردُنِش باهاش هَستَرِن. عیسی ازشُ ایپُرسی: «مردم اَگَن مه کِئَم؟» 19اُشُ جواب شُدا: «بعضیُ اَگَن که یحیای تعمیددهنده ای، بعضیُ اَگَن الیاس پیغُمبَری و بعضیُ هم اَگَن تو یه تا اَ پیغُمبَرُن کِدیمی که زنده بودِن.» 20عیسی به اُشُ ایگو: «ولی شما اَگِی مه کِئَم؟» پطرس جواب ایدا: «تو مسیحِ موعود خدایی.»
21عیسی بهشُ تاکید ایکه و فَرمُن ایدا که ایی گَپُ به کسی نَگَن، 22و ایگو: «پُسِ انسان، بایه عذاب زیادی بِکَشِت و اَ طَرَه شیخُ و کاهنوی گَپِ معبد و معلموی تورات رد بَشِت و کشته بَشِت و توو روز سوّم اَ مُردَهُ زنده بَشِت.»
صلیب خو بِسَه و به عیسی دُمبال بُکن
23بعد عیسی به همه ایگو: «هَرکَ شَوا دُمبال مه بیاد، بایه اَ خوش بگذره، هر رو صلیبُ خو بِسِت و دُمبال مه بیاد. 24چونکه هَرکَ بُخواد جُنُ خو نجات هادِه، اُ رو اَ دَس اَدِت؛ ولی هَرکَ وا خاطر مه جُنُ خو اَ دَس هادِه، اُ رو نجات اَدِت. 25به آدم چه نَعفی ایشَه که تَمُن دنیائو ایبَشِت، ولی جُنُ خو اَ دَس هادِه یا به اُ ضرر بِزَنت. 26چون هَرکَ اَ مه و کَلُم مه عار ایبَشِت، پُس انسان هم وختی توو جلال خوش و بَپِش و فرشته‌ئُوی مقدّس بیاد، اَ اُ عار ایشَه. 27حکیکتاً بهتُ اَگَم، چَن نُفر ایجا ووستادَن که تا پادشاهی خدائو نَگینَن، نامِرَن.»
عوض بودِن رویِ عیسی
28تقریباً هشت رو بعد اَ ایی گَپُ، عیسی به پطرس، یوحنا و یَعکوب ایسِی، بالای کوه رَه تا دعا بُکنت. 29وختی که دعا شَکِه، رویِ عیسی عوض بو و جِمه اَش سفید و نورانی بو. 30دو تا مرد با عیسی گَپ شازَه. اُ دو تا مرد موسی پیغُمبَر و الیاس پیغُمبَر هَستَرِن. 31اُشُ با ظاهری پُر شکوه و نورانی ظاهر بودِن و با عیسی دربارۀ مرگش که باعث نجات انسانُ اِبو گَپ شازَه، یعنی دربارۀ چیزُیی که بایه به همی زودیُ توو شهر اورشلیم اِتفاک کَفتَه. 32پطرس و کسوئی که باهاش هَستَرِن چِهمِشُ اَ خُو سنگین بودَه، ولی وختی کاملاً بیدار بودَن، هم به جلال عیسی و هم به اُ تا دو مردی که پهلوش ووستادَرِن شُدی. 33موکعی که اُ دو تا مرد اَ پهلو عیسی شارَفت، پطرس به عیسی ایگُفت: «استاد، خُبِن که ما ایجاییم بُوال سه تا سایِبُن درست بُکنیم، یه تا بِی تو، یه تا بِی موسی و یه تا هم بِی الیاس.» ولی پطرس اینادونست که چه اَگُفتِن. 34هِنوزا پطرس گَپ شَزَه که یه ابر هُند و رو اُشُ سایه ایکَردی. وختی اُشُ داخل ابرُ شارَفتَه، شاگردُن تِرسیدِن. 35اُغایه صدایی اَ ابر هُند که شَگُفت: «ایی پُسِ مِن، گُزین بودۀ مِن، به اُ گوش هادِی.» 36وختی صدا کَطع بو، اُشُ به عیسی تهنا شُدی. اُ سه تا شاگرد توو اُ روزُ دربارۀ چیزی که شُدیدَه، تو دلُ خو نگه شُکِه و به کسی چیزی شُنَگُفت.
شفای پُسی که زار ایشَستَه
37روز بعد، وختی اَ کوه زیر هُندِن جمعیت زیادی وا دیدن عیسی هُندَن. 38یَکهو مردی اَ میونِ جمعیت غار ایزَه: «استاد، بهت التماس اَکُنُم به پُسِ مه لطف بُکنی، چون که همی یه تا چوک اُمهَستِن. 39به اُ یه روحی اَگِنت یَکهو غار اَزَنتُ تشنج اَکُنت، یه طوری که اَ لُوی کف اَتا و لَتُ پارِش اَکُنت و سخت وِلِش اَکُنت. 40به شاگردُنِت التماس اُمکه که به ایی روح اَزی در بُکنِن ولی شُنِتونِست.» 41عیسی جواب ایدا: «ای نسل بی ایمُنُ و منحرف، تا کِی باهاتُ بَشُم؟ تا کی تحملتُ بُکنُم؟ به پُسِت ایجا بیار.» 42وختی که اُ پُس شَهُند، زار به اُ زمین شیزَه و به تشنج شیکَردُن. ولی عیسی به اُ روح ناپاک نهیب ایدا و به اُ پُس شفا ایدا. و پُسُ به بَپی بِرایگردُند. 43مردم همه اَ گِپی خدا ماتِشُ ایزَدَه.
ولی وختی که همه، اَ تَمُن کارویی که عیسی اَنجُم شَدا حیرون بودَرِن، عیسی به شاگردُنُ خو ایگُفت: 44«ایی گَپ توو گوشِتُ بَشِت: به همی زودیُ پُسِ انسان، وا دَس مردم تسلیم اِبو.» 45ولی اُشُ منظور عیسائو شُنَفَهمی به چه که ذهنشُ کور بودَه و شاتِرسی دربارۀ ایی گَپ اَ عیسی سؤال بُکنِن.
کِ اَ همه گَپ تِرِن؟
46یه رو میونِ شاگردُن بحث کَ که کِ اَ همه گَپتِرِن. 47ولی عیسی که شَفَهمی تو دلِشُ چه اَگذَشتِن، به یه چولنگ ایوا و پهلو خو ایناها 48و بهشُ ایگُفت: «هَرکَ ایی چولنگُ به نُم مه کبول بُکنت، به مه کبول ایکِردِن، و کسی که به مه کبول بُکنت به اُیی کبول ایکِردِن که به مه ایفِرِستادِن. چون میونِ شما اُیی که اَ همه کوچِکتِرِن، اَ همه گَپتِرِن.»
49یوحنا ایگُفت: «استاد، ما به کسی مُدی که به نُم تو به زارُ در شَکِه، ولی چون اَ ما نَهَستَه سعی مُکِه جلویی بگیریم.» 50ولی عیسی به اُ ایگُفت: «جلوش مَگیری، چون هَرکَ که به ضدّ شما نَبَشِه با شُمان.»
مردم سامره به عیسی رد اَکُنِن
51وختی زَمُن برگشتِ عیسی به آسَمُن نِزیکَ، تصمیم ایگِه وا شهر اورشلیم بِرِت. 52چَن تا کاصِد کَبل اَ خوش ایفِرِستا تا به یه داهات توو منطکه سامره بِرَن و جائی بِی اُ آماده بُکنِن. 53ولی مردم اُ داهات به عیسی کبول شُنَکِه، چون معلومَ که عیسی وا اورشلیم اَرَفتِن. 54وختی شاگردُن عیسی، یَعکوب و یوحنا، اییُ شُدی شُگُفت: «سرورُمُ، تَوات بِگِیم اَ آسَمُن آتِش بُبارِت تا نابودشُ بُکنت؟» 55ولی عیسی برگشت و به اُشُ نهیب ایدا. و ایگو: «شما نادونی اَ کَم روحی! 56چونکه پُس انسان نَهُندِن تا جُن مردمُ بِگِنت بلکه هُندِن تا به اُشُ نجات هادِت.» و اُشُ به یه داهات دگه رفتَن.
بهای پیروی اَ عیسی
57توو راه که شارَفتَه، یکی به عیسی ایگُفت: «هر جا بِرِی، مه دُمبالت اَتام.» 58عیسی جواب ایدا: «روباهُن لُنَه و پرندئُن آسَمُن کولودَنگ شُهَستِن، ولی پُسِ انسان جائی به سر ناهادِن اینین.» 59عیسی به یه نُفر دگه ایگُفت: «دُمبال مه بُدو.» ولی اُ جواب ایدا: «سرورُم، بُوال اَوِّل بِرَم، تا وختی که بَپُم مُرد خاکی بُکنُمُ بیام.» 60عیسی بهش ایگُفت: «بُوال تا مُردَهُ، به مُردَهُ خو خاک بُکنِن؛ تو بِرَه و خبر پادشاهی خدائو اعلام بُکن.» 61یکی دگه ایگُفت: «سرورُم، دُمبالت اَتام، ولی اَوِّل بُوال بَرگَردُم تا با کسوئی که توو لَهَرُمَن خدافظی بُکنُم.» 62عیسی ایگُفت: «کسی که شروع به شخم زدن زمین اَکُنت و بَراَگَردِهُ پشت سرُ خو نگاه اَکُنت، لایِک پادشاهی خدا نین.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
لوقا 9: PES
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
©️2024 Korpu Company
