ខគម្ពីរពេញនិយមពី لوقای انجیل 13

ចែក​រំលែក

«تقلّا بکونین تا تَنگ درای دیرون بشین، چونکه شمره گونَم، خیلی ان اونه دومبالن تا دیرون بوشُن، امّا منّئن.

اوره زناکی ایسابو که یکته روح اونه هیجده سال علیل بوده بو. هچیمسه بو و هیچ جوره منیس راست بیسی. وختی که عیسی زناک بدِه، اونه دوخونده و بوته: «زناک، تی معلولیتای خلاصَ بوی!»

بازین زناک سر دَس بنا و او یدفاری راست بیسه خُدا ستایش بوده.

بله، ایسَئن بعضی أن که آخر ایسّن، اول بنن و بعضی أم اوّلن که آخر بنن.»

وختیکه صابخونه ویریسی و درِ دَوَدی، بیرون ایسنین، درِ کُوتبِئنین و گونین: ”آقا، در امه به بازَ کون!“ امّا او جواب دِئنه، شَمرَه نشناسنم نودؤنَم کوره شی ایسّین.“

شمره گونَم که ایطوری نیه. بَلکه اَگه توبه نکونین، شمرم همته هلاکَ بنین.»

امّا او گونه: ”شَمره نشناسنم؛ نودؤنَم کوره شی ایسّین. ای شرورون می جَی دورَ بین!“

هووخت عیسی بوته: «خُدا پادشایی چیهِ مؤنه؟ و اونه بوگوم چی مورسؤن ایسّه؟ خردل دنه مورسون که یکته مَرداک اونه ویته و خوشِ باغ میئن بکاشته. او دنه سبزَ بو و یکته دار بوبوُ، جوری که آسمؤن پرنده أن بومئن و اونه خالؤنِ میئن فَک بساتَن.»