ខគម្ពីរពេញនិយមពី لوقای انجیل 12

ចែក​រំលែក

پَس شمه هم باید حاضیر بیسین، چونکه انسون ریکه هم، وختی هنه که اونه ریفا نیئن.»

پس بجای اوکار، شمه اونه پادشایی دومبال ببین و همۀ ایشون شمره هَدَه بنه.

پَس مَردمِ بوته: «واخُوب ببین و شمره حرص و طمعای دور بدارین، چونکه آدمی زندگی به زیادی اونه مال و منال نیه.»

چونکه هرجایی که شیمه گنج هنّه، شیمه دیل هم اوره هنّه.

کیسِه از شمه که بتؤنهَ دیل نیگرونی امره، اَنِی خوشِ عمر زیادَ کونی؟

بازین عیسی خوشِ شاگردؤنِ بوته: «پَس شمره گونَم، شیمه زندگی به نیگرون نبین که چی بُخورین، و نه نیگرون شیمه جؤن که چی دکونین.

حتی شیمه سر مو همته بوشمارده بوبوُ. پَس واهیمه ندارین، چونکه شیمه ایرزش هیزارون چیشنَکای بیشتره.

«اَی کوچ گله، واهیمه ندارین، چونکه شیمه پئرِ خوشحالی اینه که پادشاهیِ شمره هدای.

کلاجؤنِ نیگاه بکونین: نه کارنَن و نه بیئنَن، نه تیلمار دائنن و نه کندوج؛ با ایی همه خُدا اوشونم روزی هَدِئنه. و شمه چَقدر با ایرزشتر از پرنده انین!

پَس اینه دومبال نبین که چی بُخورین یا چی وودوشین؛ ایشونه به نیگرون نبین.

پَس اَگه خُدا صحرا وشَ که ایمرو هنّه و فردا تنوره میئن تَودَه بنه، ایطوری پوشنِئنه، چقدر بیشتر شمره، ای کم ایمؤنون!

هیچ چی دخوته نیه که آشکارا نبی و هیچّی جیگاه بوخورده نیه که بدِه نبی.