وا خاطر همی، حتی به خوم لایِک ایی اُمنَدونِست که پهلوت بیام. تو فَکَه یَک کلمه بِگَه، نوکرُم شفا بِگِنت. چون مه خوم مامورُم. و سربازویی اُمهَستِن که اَ مه فَرمُن اَبَرِن. به یکی بِگَم ”بِرَه“ اَرِت؛ به یکی بگم ”بُدو“، اَتات و وختی به نوکرُم اَگَم ”ایی کار رو اَنجُم هادَه“، اَنجُم اَدِت.» عیسی وختی ایی گَپُنُ شِشنُت، تعجب ایکه و به جمعیتی که دُمبالی شاهُندَه ایگُفت: «به شما اَگَم، که مه حتی میون کوم یهود هم ایطو ایمُنی اُمنِدیدِن.»