Ble daw Gweddi yn RealSampl

Diwrnod Pedwar

Gweddïo pan nad oes Condemniad

Pan ddarganfyddwn ein bod yn cael maddeuant, mae rhyddid anhygoel yn codi yn ein calonnau. Dŷn ni'n teimlo'n fyw a dŷn ni'n teimlo'n rhydd. Ond gallwn yn hawdd adael y lle hwnnw a darganfod math newydd o gaethiwed. Mae llawer ohonom yn darganfod, er ein bod ni'n credu bod Duw wedi maddau i ni, dŷn ni'n meddwl ei fod wedi'i siomi'n fawr ynom ni. Unwaith eto, mae euogrwydd a chywilydd yn codi yn ein calonnau, a dŷn ni'n stryglo ag ofn a phryder wrth geisio bod yn ffyddlon.

Yn union yn y lle hwn y mae angen inni glywed Rhufeiniaid 8:1: “Ond dydy’r rhai sy’n perthyn i’r Meseia Iesu ddim yn mynd i gael eu cosbi!.” Does dim unrhyw gondemniad. Os yw gwybod bod maddeuant yn arwain at ryddid, i ba raddau mae'r sylweddoliad nad oes mwy o gondemniad? Ond mae'r rhyddid y mae hyn yn ein harwain ato yn wrthreddfol. Nid rhyddid i adael a gwneud beth bynnag a fynnwn mo hwn. Nid yw hyn yn fath anghyfraith o ryddid. Dyma ryddid sy'n ein harwain i fod yn onest.

Dw i’n cymryd nad oes yr un ohonom yn ceisio bod yn anonest yn ein gweddïau, er y gall ein gweddïau fod yn gwbl anonest. Dŷn ni'n gweld ein pechod, ein gwrthryfel, ein drylliad a'n brwydr, a dydyn ni ddim yn enwi'r gwirionedd ohono, ond dŷn ni'n gofyn i Dduw wneud iddo fynd i ffwrdd neu ei drwsio. Pan welwn ein pechod, ymddiheurwn yn hidl, gan obeithio os dangoswn i Dduw pa mor ddiffuant ydym, efallai y bydd yn derbyn ein hymddiheuriad. Anghofiwn nad oes bellach ddim condemniad i'r rhai sydd yng Nghrist Iesu, ac yn lle derbyn hynny a dod â'r gwirionedd ohonom ein hunain ato e, yr ydym yn cuddio rhag ei oleuni iacgusol ac yn beio ein hunain.

Yr unig ffordd i wir gredu nad oes dim condemniad yng Nghrist Iesu, yw dod â phopeth sy'n gwneud inni deimlo ein bod wedi ein condemnio ger ei fron a'i osod wrth ei draed. Allwn ni ddim cadarnhau gwirioneddau fel hyn, mae angen inni eu profi. Mae angen inni brofi a ydym wir yn credu bod iachawdwriaeth trwy ffydd yn unig yng Nghrist. Mae angen inni brofi os nad oes condemniad. Dŷn ni'n profi i weld a ydyn ni'n credu'r pethau hyn trwy ddod â'r cyfan ohonom ein hunain at Dduw.

Ble wyt ti'n brwydro i ddod â'r gwirionedd at Dduw? Beth wyt ti’n ei chael hi’n anodd credu y gall Duw ei dderbyn gen ti? Ai dy ddicter, chwant, eiddigedd neu efallai dy ymdeimlad o aflendid, condemniad neu ofn? Sut olwg fyddai hi i ddod o hyd i Iesu yn gweddïo drosot ti, nid yn y gorffennol, ond yn y presennol wrth i ti brofi’r pethau hyn?