God Is Hier!Voorbeeld

Die geloofswipplank

Here, hoe is dit moontlik dat my geloof die een oomblik so groot is en die volgende oomblik is ek ’n geloofsuigeling? Hoe kan ek iemand die een dag bemoedig en dieselfde aand self rigting benodig?

Dit is ’n vraag wat my telkemale treiter. Wat my onseker laat of ek net ’n skyn-Christen is en myself om die bos lei. Praat ek nie maar net mooi praatjies om ander – en myself ingesluit – van my onwankelbare geloof te oortuig nie? Terwyl ek in werklikheid voete van klei het?

Beteken dit dat jy deurlopend ferm en koersvas op die geloofspad stap wanneer jy jou lewe bankrot verklaar het voor jou Vader? Of moet jy soms steeds jou pad deur die wildernis van twyfel oopveg?

Op die oog af wil dit voorkom asof daar min gelowiges is wat aan die een kant van die geloofswipplank sit en dan onverwags die lug ingeskiet word deur ’n swaarder massa aan die ander kant. Dalk het hulle bloot sodanig op hul geloofspad gevorder dat onsekerheid nie meer by hulle ’n faktor is nie. Hulle is dalk al veel nader aan die eindpunt waarvan daar in Filippense 3:12 gepraat word.

Hopelik word ek nog verder geslyp om nooit weer dié twyfelbeklemming te kry nie.