ΤΟ ΤΣΕΚ-ΑΠ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥគំរូ

Γενικές Εξετάσεις β΄

1. Ο άρρωστος δεν έχει όρεξη για φαγητό. Όταν ένας έχει πυρετό και είναι άρρωστος (ταλαιπωρείται από κάποιο μικρόβιο, μια ίωση, μια λοίμωξη κλπ., δεν έχει όρεξη να φάει. Η βαριά αντιβίωση ή μια πάθηση του στομάχου, κόβει την όρεξη στον ασθενή. Όταν πέσει ο πυρετός, η όρεξη επανέρχεται. Ο πνευματικά άρρωστος δεν έχει όρεξη για τον Θεό. Η έλλειψη όρεξης για τον Θεό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και έλλειψη όρεξης για την εκκλησία. Σου αρέσει η εκκλησία αλλά δεν έχεις όρεξη για τον ίδιο τον Θεό. Δεν έχεις τον ίδιο ζήλο να πας π.χ. στη συμπροσευχή της εκκλησίας ή στη βιβλική μελέτη της εκκλησίας, όπως πας σε μια νεανική συναυλία. Πώς τρεφόμαστε πνευματικά; Ο λόγος του Θεού κάνει διάκριση ανάμεσα στη στερεά τροφή και στο γάλα. Δεν μπορεί κάποιος να ζει μόνο με γάλα. Δεν μπορείς να έχεις πνευματική ανορεξία και να περιμένεις ν’ αναπτυχθείς στη χριστιανική ζωή. Ποια είναι η πηγή της τροφής μας; Πόση ώρα αφιερώνουμε κάθε μέρα για ατομική μελέτη και προσευχή; Πώς σχηματίζουμε το ατομικό κοσμοείδωλό μας, δηλαδή την άποψή μας για τον κόσμο, για την αγάπη του Θεού, για την ιεραποστολή, για τον ευαγγελισμό των ψυχών, για τα σχέδια του Θεού για το μέλλον του κόσμου και της εκκλησίας του κατά τη Βίβλο; Από την άλλη μήπως μας αρέσει το ελαφρό τσιμπολόγημα χωρίς να εμβαθύνουμε στη μελέτη της Βίβλου; Μήπως ακούμε και κριτικάρουμε τα κηρύγματα χωρίς να παίρνουμε το μήνυμά τους;

2. Ο άρρωστος βαριέται για τα πάντα. Δεν είναι ότι δεν θέλει αλλά δεν μπορεί. Δεν έχει δυνάμεις, δεν έχει «τα κουράγια», δεν έχει ενδιαφέρον για τη ζωή. Μπορεί να οδηγηθεί και στην κατάθλιψη. Αλλά η Βίβλος μάς λέει να έχουμε χαρά σε κάθε περίσταση! Αυτός είναι ο υγιής χριστιανός. Ο πνευματικά άρρωστος δεν κάνει τίποτε. Δεν έχει κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτά που γίνονται γύρω του στην κοινωνία των πιστών. Δεν συμμετέχει στις διακονίες, δεν αναλαμβάνει μια σταθερή δουλειά στην εκκλησία. Θέλει μόνο να τον υπηρετούν και όχι να υπηρετεί. («Δώσε μου εκείνο, δώσε μου το άλλο, βάλε μου ψηλά τα μαξιλάρια, χαμήλωσέ μου το κρεβάτι» κ.ο.κ.) όλο ανησυχία. Δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα. Οι άρρωστοι χριστιανοί είναι όλο παράπονα και γκρίνια. Όλα τους φταίνε. Μήπως πρέπει να δούμε γιατί δεν έχουμε κέφι ν’ ασχοληθούμε έξω από το σπίτι μας (ο εαυτός μας, οι δικοί μας, τα δικά μας κλπ) με τα πράγματα του Θεού;