១ សាំយូអែល 21:10-15

១ សាំយូអែល 21:10-15 គខប

នៅ​ថ្ងៃ​ដដែល​នោះ លោក​ដាវីឌ​រត់​គេច​ខ្លួន​ចេញ​ពី​ព្រះ‌បាទ​សូល ហើយ​ទៅ​ជួប​ព្រះ‌បាទ​អគីស នៅ​ក្រុង​កាថ។ ពួក​រាជ​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌បាទ​អគីស​ទូល​ស្ដេច​ថា៖ «អ្នក​នេះ​គឺ​ដាវីឌ ជា​ស្ដេច​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល​ទេ​តើ! អ្នក​នេះ​ហើយ​ដែល​ពួក​ស្ត្រីៗ​នាំ​គ្នា​រាំ និង​ច្រៀង​សរសើរ​ថា: ព្រះ‌បាទ​សូល​ប្រហារ​សត្រូវ​បាន​រាប់​ពាន់​នាក់ រីឯ​លោក​ដាវីឌ​ប្រហារ​បាន​រាប់​ម៉ឺន​នាក់»។ ពាក្យ​ទាំង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ដាវីឌ​រន្ធត់​ចិត្ត ហើយ​ខ្លាច​ព្រះ‌បាទ​អគីស ជា​ស្ដេច​ក្រុង​កាថ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ លោក​ធ្វើ​ជា​វិកល‌ចរិត​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ជន‌ជាតិ​ភីលីស្ទីន។ ពេល​ពួក​គេ​ចាប់​លោក លោក​សម្តែង​អាការៈ​លេលា ដោយ​លើក​ដៃ​គូស‌វាស​ជា​សញ្ញា​នៅ​តាម​សន្លឹក​ទ្វារ ព្រម​ទាំង​បង្ហៀរ​ទឹក​មាត់​លើ​ពុក​ចង្កា​ទៀត​ផង។ ព្រះ‌បាទ​អគីស​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​ទៅ​កាន់​ពួក​រាជ​បម្រើ​ថា៖ «អស់​លោក​បាន​ឃើញ​ច្បាស់​ថា មនុស្ស​នេះ​ឡប់‌សតិ​ហើយ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អស់​លោក​នាំ​គេ​មក​ជួប​យើង​ដូច្នេះ? តើ​យើង​ខ្វះ​មនុស្ស​ឆ្កួត​ឬ បាន​ជា​អស់​លោក​នាំ​ជន​នេះ​មក​ឲ្យ​សម្តែង​ភាព​វិកល​នៅ​ចំពោះ​មុខ​យើង​ដូច្នេះ? ជន​នេះ​មិន​គួរ​ចូល​មក​ក្នុង​ដំណាក់​យើង​ទេ!»។