LLUKËSË Krej 12.
Krej 12.
1Ndërmest të këtyre fialëve, kur ishinë mbëledhurë shumicat’ e gjëndëjesë, kaqë sa shkelinë njëri jatrinë, zuri t’u thoshte nxënëset ti: “Më përpara ruani vetëhenë tuaj nga brum’ i Farisevet, që ësht’ ipokrisi.
2Po nuk’ është gjë e mbuluarë, që s’është për të sbuluarë; edhe e fshehurë, që s’është për të mos marrë vesh.
3Përandaj sa thatë nd’errësirë, do të ndigjonenë ndë dritë; edhe ç’foltë ndër veshë ndëpër dhomat, do të leçitenë mbi kulmet të shtëpisë.
4Edhe po u them juve miqvet mi: Mos kini frikë ata që vrasënë trupnë, edhe pastaj s’kanë se ç’të bënjënë gjë më teprë.
5Po do t’u dëftenj juve cilinë të keni frikë: Kini frikë atë që ka pushtet, passi të vrasë, të hedhë ndë gjehenë; me të vërtetë, po u them juve: Këtë kini frikë.
6A nukë shitenë pesë zoq për dy asprë? Edhe një nga ata nuk’ ësht’ i harruarë përpara Perëndisë.
7Po edhe qimet’ e kresë tuaj janë numëruarë të gjitha. Mos kini frikë pra, ju ndani prej shumë zoqsh.
8Edhe po u them juve: Kushdo që të më rrëfenjë përpara njerëzet, edhe i bir’ i njeriut do t’e rrëfenjë përpara ëngjëjet Perëndisë.
9Edhe kushdo që të më mohonjë përpara njerëzet, do të mohonetë përpara ëngjëjet Perëndisë.
10Edhe kushdo që të thotë fialë kundrë të birit njeriut, do t’i faletë; po ati që të vllasfimisë kundrë Frymësë Shënjtëruarë nukë do t’i faletë.
11Edhe kur t’u bienë juve ndëpër sinagogjit, e ndëpër urdhërat, e ndëpër pushtetet, mos mendoni qysh, a ç’të përgjigji, a ç’të thoni;
12Sepse Frym’ e Shënjtëruarë do t’u mësonjë juve nd’atë orë ç’duhetë të thoni.”
13Edhe një prej gjëndëjes’ i tha: “Mësonjës, thuaj tim vëllaj të ndanjë trashëgimnë bashkë me mua.”
14Po ay i tha: “O njeri, kush më vuri gjyqtar, a ndarës mbi ju?”
15Pastaj u tha atyre: “Vështroni edhe ruhi nga lakëmimi; sepse ndë pastë teprë ndonjë, jet’ e ati nukë varetë prej gjës’ ati.”
16Edhe u tha atyre një paravoli, tuke thënë: “Një njeriu të pasuri i erdhi mbarë ara.
17Edhe mendonej me vete, tuke thënë: Ç’të bënj? Se s’kam ku të mbëleth pemët’ e mia.
18Pastaj tha: Këtë kam për të bërë; do të prish grunarët’ e mi, edhe do t’i bënj më të mëdhenj, edhe do të mbëleth atie gjithë drithëtë tim, edhe të mirat’ e mia.
19Edhe do t’i them shpirtit tim: O shpirt, ke shumë të mira që gjëndenë për shumë viet; prëhu, e ha, e pi, e gëzonu.
20Po Perëndia i tha: I marrë, këtë natë do të lypënjënë prej teje shpirtinë tënt; edhe sa bëre gati, kujt do të jenë?
21Kështu do të jetë ay që mbëleth thesarë për vetëhen’ e ti, e nuk’ është i pasurë te Perëndia.”
22Pastaj u tha nxënëset ti: “Përandaj po u them juve: Mos kini kujdes për jetënë tuaj, ç’të hani; as për trupnë tuaj, ç’të vishni.
23Jeta është më e ndershime se ushqimi, edhe trupi se të veshuritë.
24Viri re korbatë, se nukë mbiellënë, as nukë korrnjënë; ata nukë kanë qilar, as grunar, edhe Perëndia i ushqen; sa më teprë ndani ju nga shpestë?
25Edhe cili prej jush që ka kujdes munt të shtonjë një kut ndë moshë të ti?
26Kur ju pra nukë muntni as për më të vogëlënë, përse keni kujdes për të tierat?
27Viri re luletë, qysh rritenë; se nukë mundonenë, as nukë drethnjënë; edhe po u them juve, se as Sollomoni me gjithë lavdin’ e ti nuk’ ishte veshurë si një nga këto.
28Po ndë qoftë se barinë, që sot është nd’ arë, edhe nesërë hidhetë ndë furrë, Perëndia e vesh kështu, sa më teprë juve, o besë-pakë?
29Edhe ju mos kërkoni ç’të hani, a ç’të pini; as mos ini me dy mëndëje.
30Sepse kombet’ e botësë kërkonjënë gjithë këto; edhe Ati juaj e di, se keni nevojë për këto.
31Po kërkoni mbëretërin’ e Perëndisë, edhe këto të gjitha do t’u shtonenë juve.
32Mos ki frikë, o tuf’e vogëlë; sepse Atit tuaj i pëlqeu t’u apë juve mbëretërinë.
33Shitni pasëjetë tuaja, edhe epni elejmosinë. Bëni kuleta për vetëhenë tuaj që nukë vietëronenë, thesar ndë qiejet që nukë shteretë, atie ku kursari nuk’ afronetë, as krimbi nuk’ e prish.
34Sepse ku është thesari juaj, atie do të jetë edhe zëmëra juaj.
35Le të jenë mesetë tuaj ngjeshurë, edhe kandiletë ndezurë.
36Edhe ju ini gati posi njerëzitë kur presënë zon’ e tyre, kurë do të këthenetë nga dasmatë, që t’i hapnjënë përnjëherë, kur të vinjë të trokëllinjë.
37Lum ata shërbëtorë, të cilëtë, kur të vinjë i zoti, do t’i gjenjë sgjuarë; vërtet po u them juve, se do të ngjishetë, e do t’i vërë të rrinë ndë mësallë, edhe do të vinjë përanë t’u shërbenjë atyre.
38Edhe nd’arthtë ndë të dytënë ruajtje, edhe ndë të tretënë ruajtje nd’ arthtë, edhe t’i gjenjë kështu, të lumurë jan’ ata shërbëtorë.
39Edhe këtë e dini, se, ndë qoftë se e dinte i zoti shtëpisë, mbë ç’orë vien kursari, do të rrinte sgjuarë, edhe nukë do të linte t’i shponej shtëpia.
40Edhe ju pra bëhi gati; sepse i bir’ i njeriut vien mb’ atë orë që nuk’ e mendoni. “
41Edhe Pietri i tha: “Zot, për neve e thua këtë paravoli, apo për të gjithë?”
42Edhe Zoti tha: “Vallë cili ësht’ ay kujdestar besëtar edhe i mënçim, që ta vërë i zoti mbi shërbëtorët’ e ti, që t’u apë me kohë masën e grurit?
43Lum ay shërbëtuar, të cilinë kur të vinjë i zoti, do t’e gjenjë tuke bërë kështu.
44Vërtet po u them juve, se e ka për të vënë mbi gjithë gjën’ e ti.
45Po ndë thënt’ ay shërbëtuar ndë zëmërët të ti, se: “Im zot mënohetë të vinjë”; edhe të zërë të rrahnjë shërbëtorët’ e shërbëtoretë, e të hajë e të pijë e të dehetë;
46I zot’ i ati shërbëtori do të vinjë atë ditë që s’e pret, edhe atë orë që s’e di; edhe do t’e ndanjë, edhe do t’e vërë piesën’ e ati bashkë me të pabesët.
47Edhe ay shërbëtori që e dinte andën’ e të zotit, edhe nukë bëri gati vetëhenë, as nukë bëri pas andës’ ati, do të rrihetë shumë.
48Po ay që nuk’ e diti, edhe bëri punë për të rrahurë, do të rrihetë pak. Edhe gjithësekujt që iu dha shumë, shumë do të kërkonetë prej ati; edhe ati që i lanë shumë, do t’i lypënjënë më teprë.
49Erdha të vë ziarr mbë dhet; edhe ç’tietrë gjë dua, ndë qoftë se u ndes tashti?
50Edhe kam një pagëzim të pagëzonem, edhe sa shtrëngonem gjersa të mbaronetë?
52Kujtoni se kam ardhurë t’ap paqtim mbë dhet? Jo, po u them juve, po veç të ndarë. Sepse tashi e paskëtaj do të jenë pesë vetë ndë një shtëpi ndarë, tre kundrë dyve, edhe dy kundrë treve.
53Do të ndahet’ i ati kundrë të birit, edhe i biri kundrë t’et; e ëma kundrë së bijësë, edhe e bija kundrë s’ëmësë; vierra kundrë nusesë saj, edhe nuseja kundrë së vierrësë.”
54I thoshte edhe gjëndëjesë: “Kur të shihni renë se del prej së perënduarësë diellit, përnjëherë thoni: Po vien shi; edhe bënetë kështu.
55Edhe kur fryn erë miesdite, thoni, se: Do të bënjë vapë; edhe bën.
56Ipokritinj, faqen’ e dheut e të qiellit dini t’e shquani; po këtë kohë si nuk’ e shquani?
57Si nukë gjykoni edhe të drejtënë prej vetëhesë tuaj?
58Kur vete pra tek urdhëratësi bashkë me kundrëgjyqësinë tënt, mundonu mb’ udhë të shpëtonjç prej ati, se mos të heqë te gjykatësi, edhe gjykatësi të apë ndë dorët të shërbëtorit, edhe shërbëtori të hedhë ndë burk.
59Po të them tyj: Nukë ke për të dalë andej, gjersa të lajç edhe asprën’ e pastajme.”
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
LLUKËSË Krej 12.: DERKK79
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
Interconfessional Bible Society of Albania.
LLUKËSË Krej 12.
Krej 12.
1Ndërmest të këtyre fialëve, kur ishinë mbëledhurë shumicat’ e gjëndëjesë, kaqë sa shkelinë njëri jatrinë, zuri t’u thoshte nxënëset ti: “Më përpara ruani vetëhenë tuaj nga brum’ i Farisevet, që ësht’ ipokrisi.
2Po nuk’ është gjë e mbuluarë, që s’është për të sbuluarë; edhe e fshehurë, që s’është për të mos marrë vesh.
3Përandaj sa thatë nd’errësirë, do të ndigjonenë ndë dritë; edhe ç’foltë ndër veshë ndëpër dhomat, do të leçitenë mbi kulmet të shtëpisë.
4Edhe po u them juve miqvet mi: Mos kini frikë ata që vrasënë trupnë, edhe pastaj s’kanë se ç’të bënjënë gjë më teprë.
5Po do t’u dëftenj juve cilinë të keni frikë: Kini frikë atë që ka pushtet, passi të vrasë, të hedhë ndë gjehenë; me të vërtetë, po u them juve: Këtë kini frikë.
6A nukë shitenë pesë zoq për dy asprë? Edhe një nga ata nuk’ ësht’ i harruarë përpara Perëndisë.
7Po edhe qimet’ e kresë tuaj janë numëruarë të gjitha. Mos kini frikë pra, ju ndani prej shumë zoqsh.
8Edhe po u them juve: Kushdo që të më rrëfenjë përpara njerëzet, edhe i bir’ i njeriut do t’e rrëfenjë përpara ëngjëjet Perëndisë.
9Edhe kushdo që të më mohonjë përpara njerëzet, do të mohonetë përpara ëngjëjet Perëndisë.
10Edhe kushdo që të thotë fialë kundrë të birit njeriut, do t’i faletë; po ati që të vllasfimisë kundrë Frymësë Shënjtëruarë nukë do t’i faletë.
11Edhe kur t’u bienë juve ndëpër sinagogjit, e ndëpër urdhërat, e ndëpër pushtetet, mos mendoni qysh, a ç’të përgjigji, a ç’të thoni;
12Sepse Frym’ e Shënjtëruarë do t’u mësonjë juve nd’atë orë ç’duhetë të thoni.”
13Edhe një prej gjëndëjes’ i tha: “Mësonjës, thuaj tim vëllaj të ndanjë trashëgimnë bashkë me mua.”
14Po ay i tha: “O njeri, kush më vuri gjyqtar, a ndarës mbi ju?”
15Pastaj u tha atyre: “Vështroni edhe ruhi nga lakëmimi; sepse ndë pastë teprë ndonjë, jet’ e ati nukë varetë prej gjës’ ati.”
16Edhe u tha atyre një paravoli, tuke thënë: “Një njeriu të pasuri i erdhi mbarë ara.
17Edhe mendonej me vete, tuke thënë: Ç’të bënj? Se s’kam ku të mbëleth pemët’ e mia.
18Pastaj tha: Këtë kam për të bërë; do të prish grunarët’ e mi, edhe do t’i bënj më të mëdhenj, edhe do të mbëleth atie gjithë drithëtë tim, edhe të mirat’ e mia.
19Edhe do t’i them shpirtit tim: O shpirt, ke shumë të mira që gjëndenë për shumë viet; prëhu, e ha, e pi, e gëzonu.
20Po Perëndia i tha: I marrë, këtë natë do të lypënjënë prej teje shpirtinë tënt; edhe sa bëre gati, kujt do të jenë?
21Kështu do të jetë ay që mbëleth thesarë për vetëhen’ e ti, e nuk’ është i pasurë te Perëndia.”
22Pastaj u tha nxënëset ti: “Përandaj po u them juve: Mos kini kujdes për jetënë tuaj, ç’të hani; as për trupnë tuaj, ç’të vishni.
23Jeta është më e ndershime se ushqimi, edhe trupi se të veshuritë.
24Viri re korbatë, se nukë mbiellënë, as nukë korrnjënë; ata nukë kanë qilar, as grunar, edhe Perëndia i ushqen; sa më teprë ndani ju nga shpestë?
25Edhe cili prej jush që ka kujdes munt të shtonjë një kut ndë moshë të ti?
26Kur ju pra nukë muntni as për më të vogëlënë, përse keni kujdes për të tierat?
27Viri re luletë, qysh rritenë; se nukë mundonenë, as nukë drethnjënë; edhe po u them juve, se as Sollomoni me gjithë lavdin’ e ti nuk’ ishte veshurë si një nga këto.
28Po ndë qoftë se barinë, që sot është nd’ arë, edhe nesërë hidhetë ndë furrë, Perëndia e vesh kështu, sa më teprë juve, o besë-pakë?
29Edhe ju mos kërkoni ç’të hani, a ç’të pini; as mos ini me dy mëndëje.
30Sepse kombet’ e botësë kërkonjënë gjithë këto; edhe Ati juaj e di, se keni nevojë për këto.
31Po kërkoni mbëretërin’ e Perëndisë, edhe këto të gjitha do t’u shtonenë juve.
32Mos ki frikë, o tuf’e vogëlë; sepse Atit tuaj i pëlqeu t’u apë juve mbëretërinë.
33Shitni pasëjetë tuaja, edhe epni elejmosinë. Bëni kuleta për vetëhenë tuaj që nukë vietëronenë, thesar ndë qiejet që nukë shteretë, atie ku kursari nuk’ afronetë, as krimbi nuk’ e prish.
34Sepse ku është thesari juaj, atie do të jetë edhe zëmëra juaj.
35Le të jenë mesetë tuaj ngjeshurë, edhe kandiletë ndezurë.
36Edhe ju ini gati posi njerëzitë kur presënë zon’ e tyre, kurë do të këthenetë nga dasmatë, që t’i hapnjënë përnjëherë, kur të vinjë të trokëllinjë.
37Lum ata shërbëtorë, të cilëtë, kur të vinjë i zoti, do t’i gjenjë sgjuarë; vërtet po u them juve, se do të ngjishetë, e do t’i vërë të rrinë ndë mësallë, edhe do të vinjë përanë t’u shërbenjë atyre.
38Edhe nd’arthtë ndë të dytënë ruajtje, edhe ndë të tretënë ruajtje nd’ arthtë, edhe t’i gjenjë kështu, të lumurë jan’ ata shërbëtorë.
39Edhe këtë e dini, se, ndë qoftë se e dinte i zoti shtëpisë, mbë ç’orë vien kursari, do të rrinte sgjuarë, edhe nukë do të linte t’i shponej shtëpia.
40Edhe ju pra bëhi gati; sepse i bir’ i njeriut vien mb’ atë orë që nuk’ e mendoni. “
41Edhe Pietri i tha: “Zot, për neve e thua këtë paravoli, apo për të gjithë?”
42Edhe Zoti tha: “Vallë cili ësht’ ay kujdestar besëtar edhe i mënçim, që ta vërë i zoti mbi shërbëtorët’ e ti, që t’u apë me kohë masën e grurit?
43Lum ay shërbëtuar, të cilinë kur të vinjë i zoti, do t’e gjenjë tuke bërë kështu.
44Vërtet po u them juve, se e ka për të vënë mbi gjithë gjën’ e ti.
45Po ndë thënt’ ay shërbëtuar ndë zëmërët të ti, se: “Im zot mënohetë të vinjë”; edhe të zërë të rrahnjë shërbëtorët’ e shërbëtoretë, e të hajë e të pijë e të dehetë;
46I zot’ i ati shërbëtori do të vinjë atë ditë që s’e pret, edhe atë orë që s’e di; edhe do t’e ndanjë, edhe do t’e vërë piesën’ e ati bashkë me të pabesët.
47Edhe ay shërbëtori që e dinte andën’ e të zotit, edhe nukë bëri gati vetëhenë, as nukë bëri pas andës’ ati, do të rrihetë shumë.
48Po ay që nuk’ e diti, edhe bëri punë për të rrahurë, do të rrihetë pak. Edhe gjithësekujt që iu dha shumë, shumë do të kërkonetë prej ati; edhe ati që i lanë shumë, do t’i lypënjënë më teprë.
49Erdha të vë ziarr mbë dhet; edhe ç’tietrë gjë dua, ndë qoftë se u ndes tashti?
50Edhe kam një pagëzim të pagëzonem, edhe sa shtrëngonem gjersa të mbaronetë?
52Kujtoni se kam ardhurë t’ap paqtim mbë dhet? Jo, po u them juve, po veç të ndarë. Sepse tashi e paskëtaj do të jenë pesë vetë ndë një shtëpi ndarë, tre kundrë dyve, edhe dy kundrë treve.
53Do të ndahet’ i ati kundrë të birit, edhe i biri kundrë t’et; e ëma kundrë së bijësë, edhe e bija kundrë s’ëmësë; vierra kundrë nusesë saj, edhe nuseja kundrë së vierrësë.”
54I thoshte edhe gjëndëjesë: “Kur të shihni renë se del prej së perënduarësë diellit, përnjëherë thoni: Po vien shi; edhe bënetë kështu.
55Edhe kur fryn erë miesdite, thoni, se: Do të bënjë vapë; edhe bën.
56Ipokritinj, faqen’ e dheut e të qiellit dini t’e shquani; po këtë kohë si nuk’ e shquani?
57Si nukë gjykoni edhe të drejtënë prej vetëhesë tuaj?
58Kur vete pra tek urdhëratësi bashkë me kundrëgjyqësinë tënt, mundonu mb’ udhë të shpëtonjç prej ati, se mos të heqë te gjykatësi, edhe gjykatësi të apë ndë dorët të shërbëtorit, edhe shërbëtori të hedhë ndë burk.
59Po të them tyj: Nukë ke për të dalë andej, gjersa të lajç edhe asprën’ e pastajme.”
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
Interconfessional Bible Society of Albania.