مرقس انجیل 4
4
کیشاورز حیکایت
1یه بار دِه عیسی دریا کنار بینا به تعلیم دَئن بوده. یکته پیله جماعت اونه دورَ گوده بُن جوری که ناچار بوبؤ نوءِ که دریا میئن هنه بو سوارَ بو و اون سر بنیشته،تمام مردم دریا کنار خشکی سر ایسابون. 2عیسی خیلی چی أنِ حیکایتون امره، اوشونه یاد بدَه. او خوشِ تعلیم میئن ایشونِ بوته: 3«گوش بدین! یه روز یکته کیشاورز دنه فوکونی به، بیرون بُشو. 4وقتی که دنه فوده دبو، أنی راه میئن بکالسه و پَرنده أن بومئن و اوشونه بُخوردَن. 5أنی کم دنه أن سنگلاخ زمین سر بکالسه که خیلی خاک نداشت. پَس زود کَل بوده، چرِه که خاک عُمق نداشت. 6امّا هیطو که آفتاؤ فوتؤسه، همه بسوته و خُشکا بو، چونکه بنه نداشت. 7أنی کم دنه أن تیفؤن میئن بکَلسه. تیفؤن پیلّه بوبوئن، اوشونه خفه بوُدَن و دنه ئن بار نأردَن. 8بقیه دنه أن خُوروم زمین سر بکالسه و کَل بوده، پیلّه بوبؤ و بار بأرده، زیادَ بو، بعضی سی، بعضی شصت و بعضی صد برابر.» 9بازین عیسی بوته: «هر کس گوش ایشتؤسنِ به دئنه، بشتؤئه.»
10وختی که عیسی تنهایی ایسابو، او دوازده ته شاگرد و اوشؤنی که اونه دور ایسابون، حیکایتون باره اونای بپورسِئن. 11عیسی ایشونِ بوته: «خُدا پادشایی راز شمره هده بوبوُ، امّا دیگرونهِ به، همه چی حیکایت مورسون گوته بنه. 12تا:
«ببی که بینَن، امّا نئینن،
ببی که بشتؤئن، امّا نفهمَن،
نبی که وگَردن و ببَخشه بوبؤن!“
13بازین عیسی ایشونِ بوته: « ایی حیکایتِ نفهمنین؟ پَس چُطو بقیه حیکایتون خائنین بفهمین؟ 14کیشاورز خدا کلامِ کارنه. 15بعضی مَردم دنه أن مورسونن که راه میئن کالسَن، اوره که کلام بکاشته بنه؛ هیطو که کلام ایشتؤنَن، شیطؤن درجا هنه و او کلامی که اوشون میئن بکاشته بوبوُ دوزی کوئنه، 16بعضی مردم، دنه أنی مورسون ایسّن که چؤرِ زمین میئن بکالسه، اوشون کلام ایشتؤنَن و درجا اونه ذوق امره قبول کؤئنَن، 17ولی چونکه خوشونه میئن بنه ندَئنَن، فقط ایسکالِی دوؤم أبِئنن. بازین خدا کلام واسه، وقتی یکته سختی یا عذاب میئن دکئن، هو دم خوشون ایمون جی کِئنن. 18یسری دیگه، او دنه أنِ مورسونن که تیفونِ میئن بکالسَن، خدا کلامِ ایشتؤنَن، 19امّا ایی دنیا دیل نگرونی أن و مال دنیا زرق و برق و دیگر چی أن هوس، اوشونِ دیل میئن نیشنه و خدا کلامِ خفه کوئنه، بار نابِئنه. 20اما او دنه أن که خوروم زمین میئن بکاشته بوبوئن، خدا کلامِ ایشتوئنن، اونه قبول کؤنَن و سی، شصت و حتی صد برابر، بار أبئنن.»
چراغ حیکایت
21عیسی اوشونه بوته: «مگه چراغ اَبِئنین تا اونه بیدره یا تخت جیر بَناین؟ مگه اونه چراغدؤن سر نَنِئنین؟ 22چونکه هیچّی جا بخورده نیه مگه آشکارَ بوئن به، و هیچّی دخوته نیه مگه آشکارَ گودَنِ به. 23هرکس گوش ایشتؤسنه دئنه بشتؤئه.» 24بازین دُومباله بَدَه، بوته: «مواظب ببین که چی ایشتونین. هو عیار امره که بکشین، شیمه به بکشه بنه، و حتی بیشتر عوض گینین. 25چونکه اونی که دئنه، بیشتر هَدَه بنه و اونی که ندئنه، حتی هونی أم که دئنه هَیته بنه.»
دنه حیکایت که پیلّه بئنه
26عیسی بوته: خُدا پادشایی یکته مَرداک مؤئنه که زمین سر دنه فوکوئنه. 27شبنده روز، چه او خؤ میئن دبی چی بیدار ببی، دنه سبزَ بنه و پیله بنه. ولی او مردک نودوئنه چُطو ایطوری بنه. 28زمین خوشه به بار أبئنه: اول ساقه پیله بنه، بازین سبز غوشه و بعد غوشه دنه جی پورا گوده. 29ولی وقتی که دنه رسنه، کیشاورز درجا دازِ ویگینه، چونکه بِیَئن وقت برسه.»
خردل دنه حیکایت
30عیسی اوشونه بوته: خُدا پادشایی بوگویم چی مورسون ایسّه، یا چی حیکایتی امره اونه وؤشکنیم؟ 31خدا پادشاهی، یکته خردل دنه مورسؤن ایسّه. کوشتایترین دنه‌ای ایسّه که زمین میئن کارنن، 32وختی بکاشته بوبوُ، کَل کوئنه و همته باغ گیاهؤنَ جی پیله ترَ بنه، پیله خالؤن اَبئنه، هوتو که آسمؤن پرنده أن توئنن اونه سایه جیر فک چاکوئنَن.»
33عیسی خیلی تا اوره که تینَسَن بفهمن، ایجور حیکایتون أمره، خدا کلامِ ایشونِ به گوت. 34او بغیر حیکایت، هیچّی اوشونه به نوت؛ امّا او زمونی که خوشِ شاگردؤن امره خلوت میئن ایسابو، همه چیِ اوشونه به وؤشکنه.
عیسی دریا کولاکَ آرؤمَ گوئنه
35او روز وختی غروب دمی برسه، عیسی خوشِ شاگردؤن بوته: بین بشیم اوطرفِ آب.» 36اوشون جَمعیتَ هوره بنَئن و بوشوئن و عیسی هو نوءِ میئن که ایسابو، خوشونه امره بَبوردَن. چَند ته نوء دیگه هم اونه همراهی بودَن. 37یدفاری یکته پیله کولاک ویریسه. دریا کول جوری قایقِ خورد که نزدیک بو آؤَ جی پورا بی. 38امّا عیسی نوء پَس، خو سرِ جیر یکته بالش بنابو و خوته بو. شاگردؤن اونه ویریسوئنِئن و بوتَن: «اوستاد، ته به مهم نیه که هلاکَ بوء دریم؟» 39عیسی ویرسَه و باد تَشَر بزِه و دریا بفرماسّه: «تام بزَن! آرؤم بو!» هووقت باد بنیشته و دریا کامیلا آرومَ بؤ. 40بازین عیسی خوشِ شاگردؤن بوته: «چرِه هنچی واهیمه دئنین؟ هله ایمؤن ندئنین؟» 41شاگردون دل میئن یکته پیله ترس دکته بو همدیگر گوتَن: «ایی کیسه که حتی باد و دریا هم اونای فرمون بِئنَن!»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
مرقس انجیل 4: EGB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
مرقس انجیل 4
4
کیشاورز حیکایت
1یه بار دِه عیسی دریا کنار بینا به تعلیم دَئن بوده. یکته پیله جماعت اونه دورَ گوده بُن جوری که ناچار بوبؤ نوءِ که دریا میئن هنه بو سوارَ بو و اون سر بنیشته،تمام مردم دریا کنار خشکی سر ایسابون. 2عیسی خیلی چی أنِ حیکایتون امره، اوشونه یاد بدَه. او خوشِ تعلیم میئن ایشونِ بوته: 3«گوش بدین! یه روز یکته کیشاورز دنه فوکونی به، بیرون بُشو. 4وقتی که دنه فوده دبو، أنی راه میئن بکالسه و پَرنده أن بومئن و اوشونه بُخوردَن. 5أنی کم دنه أن سنگلاخ زمین سر بکالسه که خیلی خاک نداشت. پَس زود کَل بوده، چرِه که خاک عُمق نداشت. 6امّا هیطو که آفتاؤ فوتؤسه، همه بسوته و خُشکا بو، چونکه بنه نداشت. 7أنی کم دنه أن تیفؤن میئن بکَلسه. تیفؤن پیلّه بوبوئن، اوشونه خفه بوُدَن و دنه ئن بار نأردَن. 8بقیه دنه أن خُوروم زمین سر بکالسه و کَل بوده، پیلّه بوبؤ و بار بأرده، زیادَ بو، بعضی سی، بعضی شصت و بعضی صد برابر.» 9بازین عیسی بوته: «هر کس گوش ایشتؤسنِ به دئنه، بشتؤئه.»
10وختی که عیسی تنهایی ایسابو، او دوازده ته شاگرد و اوشؤنی که اونه دور ایسابون، حیکایتون باره اونای بپورسِئن. 11عیسی ایشونِ بوته: «خُدا پادشایی راز شمره هده بوبوُ، امّا دیگرونهِ به، همه چی حیکایت مورسون گوته بنه. 12تا:
«ببی که بینَن، امّا نئینن،
ببی که بشتؤئن، امّا نفهمَن،
نبی که وگَردن و ببَخشه بوبؤن!“
13بازین عیسی ایشونِ بوته: « ایی حیکایتِ نفهمنین؟ پَس چُطو بقیه حیکایتون خائنین بفهمین؟ 14کیشاورز خدا کلامِ کارنه. 15بعضی مَردم دنه أن مورسونن که راه میئن کالسَن، اوره که کلام بکاشته بنه؛ هیطو که کلام ایشتؤنَن، شیطؤن درجا هنه و او کلامی که اوشون میئن بکاشته بوبوُ دوزی کوئنه، 16بعضی مردم، دنه أنی مورسون ایسّن که چؤرِ زمین میئن بکالسه، اوشون کلام ایشتؤنَن و درجا اونه ذوق امره قبول کؤئنَن، 17ولی چونکه خوشونه میئن بنه ندَئنَن، فقط ایسکالِی دوؤم أبِئنن. بازین خدا کلام واسه، وقتی یکته سختی یا عذاب میئن دکئن، هو دم خوشون ایمون جی کِئنن. 18یسری دیگه، او دنه أنِ مورسونن که تیفونِ میئن بکالسَن، خدا کلامِ ایشتؤنَن، 19امّا ایی دنیا دیل نگرونی أن و مال دنیا زرق و برق و دیگر چی أن هوس، اوشونِ دیل میئن نیشنه و خدا کلامِ خفه کوئنه، بار نابِئنه. 20اما او دنه أن که خوروم زمین میئن بکاشته بوبوئن، خدا کلامِ ایشتوئنن، اونه قبول کؤنَن و سی، شصت و حتی صد برابر، بار أبئنن.»
چراغ حیکایت
21عیسی اوشونه بوته: «مگه چراغ اَبِئنین تا اونه بیدره یا تخت جیر بَناین؟ مگه اونه چراغدؤن سر نَنِئنین؟ 22چونکه هیچّی جا بخورده نیه مگه آشکارَ بوئن به، و هیچّی دخوته نیه مگه آشکارَ گودَنِ به. 23هرکس گوش ایشتؤسنه دئنه بشتؤئه.» 24بازین دُومباله بَدَه، بوته: «مواظب ببین که چی ایشتونین. هو عیار امره که بکشین، شیمه به بکشه بنه، و حتی بیشتر عوض گینین. 25چونکه اونی که دئنه، بیشتر هَدَه بنه و اونی که ندئنه، حتی هونی أم که دئنه هَیته بنه.»
دنه حیکایت که پیلّه بئنه
26عیسی بوته: خُدا پادشایی یکته مَرداک مؤئنه که زمین سر دنه فوکوئنه. 27شبنده روز، چه او خؤ میئن دبی چی بیدار ببی، دنه سبزَ بنه و پیله بنه. ولی او مردک نودوئنه چُطو ایطوری بنه. 28زمین خوشه به بار أبئنه: اول ساقه پیله بنه، بازین سبز غوشه و بعد غوشه دنه جی پورا گوده. 29ولی وقتی که دنه رسنه، کیشاورز درجا دازِ ویگینه، چونکه بِیَئن وقت برسه.»
خردل دنه حیکایت
30عیسی اوشونه بوته: خُدا پادشایی بوگویم چی مورسون ایسّه، یا چی حیکایتی امره اونه وؤشکنیم؟ 31خدا پادشاهی، یکته خردل دنه مورسؤن ایسّه. کوشتایترین دنه‌ای ایسّه که زمین میئن کارنن، 32وختی بکاشته بوبوُ، کَل کوئنه و همته باغ گیاهؤنَ جی پیله ترَ بنه، پیله خالؤن اَبئنه، هوتو که آسمؤن پرنده أن توئنن اونه سایه جیر فک چاکوئنَن.»
33عیسی خیلی تا اوره که تینَسَن بفهمن، ایجور حیکایتون أمره، خدا کلامِ ایشونِ به گوت. 34او بغیر حیکایت، هیچّی اوشونه به نوت؛ امّا او زمونی که خوشِ شاگردؤن امره خلوت میئن ایسابو، همه چیِ اوشونه به وؤشکنه.
عیسی دریا کولاکَ آرؤمَ گوئنه
35او روز وختی غروب دمی برسه، عیسی خوشِ شاگردؤن بوته: بین بشیم اوطرفِ آب.» 36اوشون جَمعیتَ هوره بنَئن و بوشوئن و عیسی هو نوءِ میئن که ایسابو، خوشونه امره بَبوردَن. چَند ته نوء دیگه هم اونه همراهی بودَن. 37یدفاری یکته پیله کولاک ویریسه. دریا کول جوری قایقِ خورد که نزدیک بو آؤَ جی پورا بی. 38امّا عیسی نوء پَس، خو سرِ جیر یکته بالش بنابو و خوته بو. شاگردؤن اونه ویریسوئنِئن و بوتَن: «اوستاد، ته به مهم نیه که هلاکَ بوء دریم؟» 39عیسی ویرسَه و باد تَشَر بزِه و دریا بفرماسّه: «تام بزَن! آرؤم بو!» هووقت باد بنیشته و دریا کامیلا آرومَ بؤ. 40بازین عیسی خوشِ شاگردؤن بوته: «چرِه هنچی واهیمه دئنین؟ هله ایمؤن ندئنین؟» 41شاگردون دل میئن یکته پیله ترس دکته بو همدیگر گوتَن: «ایی کیسه که حتی باد و دریا هم اونای فرمون بِئنَن!»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company