متّای انجیل 25
25
ده ته باکره حیکایت
1«هو روز میئن آسمون پادشاهی ده ته باکره مورسون بنه که، خوشؤن چراغؤنِ ویتن و دامادِ پیشواز بیرون بوشوُئن. 2پنج ته از اوشؤن دانا و پنج تأی دیگه نادون بؤئن. 3نادون باکره أن خوشؤنِ چراغِ ویتَن، امّا روغن خوشؤنِ اَمره نَبوردَن. 4ولی داناأن، خوشؤنِ چراغؤنِ اَمره دبه أنی پورا گوده روغنَ جی ببوردَن. 5وختی داماد دیرَ گوده، همته چیشمون سنگینَ بوُ و خوئه شؤئن. 6نصف شؤ یکته پیله صدا بشتوسَن که گوت: ”داماد أَمَئدَره! اونه پیشواز بشین!“ 7هووخت هَمته باکره أن بیدارَ بؤئن و خوشؤنِ چراغؤنِ حاضیرَه گودَن. 8نادونؤن، داناأن بوُتن: ”أَنی شیمه روغنِ اَمره هَدین، چونکه امه چراغؤن دکوشؤنه بؤدره.“ 9امّا داناأن جواب بدئِن: ”هَندِئنیم، چونکه روغن امه هَمَهدنه بِه کفاف نوکُئنه. بهتره بشین فروشَنده أنَ جی شیمه بِه بَینین.“ 10امّا زمونی که اوشؤن روغن هِئنه بِه بیرون بوشؤن، داماد برسه و باکرهأنی که آماده بؤئن، اونه اَمره جشن عروسی بوشوُئن و در دوَسّه بوبُو. 11بازین اوته باکره‌أنم برسِئن و بوُتن: ”آقا، آقا، دَرِ امه بِه بازَه کون!“ 12امّا داماد اوشونه بوته: ”راست راستِ شمره گونم که، مو شمره نشنأسنَم.“ 13پس بیدار بیسین، چونکه او روز و ساعتَ جی خبر ندَئنین.
قنطارؤنِ حیکایت
14«آسمونِ پادشاهی مرداکیِ مؤئنه که تصمیم داشت بشی مسافرت. او خوشِ خدمتکارؤنِ دوخونده و خوشِ اموالِ اوشؤنِ بسپورده. 15هر خدمتکارِ به اندازه اونه قابلیت، یکته پنج قنطار که اندازه صد سال یکته کارگر دستمزد بو و اویکته دو قنطار و اوته یک قنطار هَدأ. هو موقع بوشو سفر. 16او مرداکی که پنج قنطار هَیته بو، درجا شروع به کاسبی بُوده و پنج قنطار ده سود بُوده. 17هیطورم اونی که دو قنطار داشت، دو قنطار دیگه أم بدست بأرده. 18امّا اونی که یکته قنطار هیته بو، بوشو و زمینِ بکنده و خوشِ ارباب پولِ جا بده.
19«خیلی زمون بگذشته بو که او خدمتکارؤنِ ارباب، وگرسه و اوشونای حیساب کیتاب بخواسّه. 20او مرداکی که پنج قنطار هَیته بو، پنج ته قنطار دیگرم خوشِ اَمره بارده و بوته: ”ارباب، مَه پنج ته قنطار هَدَبی، بفرما اینم پنج ته قنطار دیگه که سود بودَم.“ 21ارباب جواب بده: ”آفرین، ای خوروم و اَمین خدمتکار! کوشتای کارؤنِ میئن اَمین بی، پس تَه پیله کارونِ سر نِئنم. بیأ و تی اربابِ شادی میئن شریک ببو!“ 22او خدمتکاری که دو قنطار داشت، بومَه جلو و بوته: ”ارباب تو مَه دو قنطار هده بی، بفرما اینم دو قنطار دیگه که سود بودَم.“ 23ارباب جواب بدا: ”آفرین، ای خوروم و اَمین خدمتکار! کوشتای کارون میئن اَمین بی، پس تَه پیله کارون سر نِئنم. بیأ و تی اربابِ شادی میئن شریک ببو!“ 24هوموقع خدمتکاری که یکته قنطار هَیته بو، جلو بومَه و بوته: ”ارباب چونکه دؤنَسم که بداخلاق مرداک ایسی و از جایی که نکاشتهبی، بینی و از جایی که فوندبی، جومَه کوئنی، 25پس بترسِئم و تی قنطارِ زمینِ میئن جا بدئم، بفرما اینم تی مال!“ 26اما ارباب جواب بده: ”ای شرور خدمتکار و تنبل! تو که دونَسی از جایی که نکاشتم، بینَم و از جایی که فوندَم جومَه کوئنم، 27پس بایسی می پولِ صرافّون هَده بی تا وختی که سفرای وگردنم، پولِ با اونه سود پسا هگیرَم. 28پس او قنطارِ اونای هگیرین و هَداین اونیه که ده قنطار دئنه. 29چون هر کس که دئنه، بیشتر هَدأ بنه تا زیادتر بدأری؛ امّا اونی که ندئنه، حتّی اوچیزییم که دئنه، اوناجی هَیته بنه. 30ایی خدمتکار بیفایده‌َ بیرون تاریکی میئن باگنین، اوره که ونگ و گاز، گازسر بوسوئسه بنه.“
داوری روز
31«وختی که انسونِ ریکه خوشِ جلال و شکوه اَمره بائ و هَمته فرشتهأن اونه اَمره، هوموقع خوشِ پادشاهی تختِ سر نیشَنه 32و همته قومؤن اونه ورجه حاضیرَ بنن و مردومؤنِ همدیگرَ جی سیوا کوئنه و هوطو چوپؤنی مورسون که گوسندؤنِ بُزؤنای سیوا کأدره؛ 33او گوسندؤنِ خو راست طرف و بُزؤنِ خو چپ طرف دَئنه. 34بازین پادشاه اوشؤنی که اونه راستِ طرف أیسَئن، گونه: ”بأین، ای که می پئرای برکت هَیتین، و او پادشاهیِ به ارث ببرین که، دنیا بناجی شیمه بِه آماده بوبُو بو. 35چونکه وَشته بوم، مه غذا هَدَین؛ تشنه بوم، مه آؤ هَدَین؛ غریب بوم، مه جا هَدین. 36لخت بوم، مه بپوشونین؛ ناخوش بوم، می عیادت بوماین؛ زندونی بوم، می ملاقات بوماین.“ 37هوموقع صالحؤن جواب دِئنن: ”آقا، کی امه تَه وَشتَه بدِیم و تَه غذا هدَیم، یا تشنه بدیم و تَه آؤ هدَیم؟ 38کی تَه غریب بدِیم و تَه جا هدَیم و یا تَه لخت بدِیم و تَه بپوشونیم؟ 39کی تَه ناخوش یا زندونِ میئن بدیم و تی ملاقات بومایم؟“ 40پادشاه جواب دِئنه: ”راست راستِ شمره گونم، اوچیزی که یکته از می کوشتای برارونِ بِه بؤدین، مهبِه بؤدین.“ 41بازین اوشؤنی که اونه چپ طرف أیسان، گونه: ”ای ملعونؤن، می جَی دورَ بین و ابدی آتش میئن بشین که، ابلیس و اونه فرشتهأنِ بِه آماده بوبو. 42چونکه وشتَه بوم، مَه غذا هَنداین؛ تشنه بوم، مه آؤ هَنداین؛ 43غریب بوم، مه جا هَندَین؛ لُخت بوم، مه نپوشونِین؛ ناخوش و زندؤنی بوم، می ملاقات نومأین.“ 44هوموقع اوشونم جواب دِئنن: ”آقا، کِی تَه وَشتَه و تشنه و غریب و لخت و ناخوش و زندونی بدیم و تَه خدمت نؤدیم؟“ 45هوموقع پادشاه جواب دِئنه: ”راست راستِ شمره گونم، اوچیزی که یکته از ایی کوشتاکونِ نوُدین، مه بِه نوُدین.“ 46پس اوشون ابدی مجازات میئن دیرون شنن، امّا صالحون به زیندیگی ابدی.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
متّای انجیل 25: EGB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
متّای انجیل 25
25
ده ته باکره حیکایت
1«هو روز میئن آسمون پادشاهی ده ته باکره مورسون بنه که، خوشؤن چراغؤنِ ویتن و دامادِ پیشواز بیرون بوشوُئن. 2پنج ته از اوشؤن دانا و پنج تأی دیگه نادون بؤئن. 3نادون باکره أن خوشؤنِ چراغِ ویتَن، امّا روغن خوشؤنِ اَمره نَبوردَن. 4ولی داناأن، خوشؤنِ چراغؤنِ اَمره دبه أنی پورا گوده روغنَ جی ببوردَن. 5وختی داماد دیرَ گوده، همته چیشمون سنگینَ بوُ و خوئه شؤئن. 6نصف شؤ یکته پیله صدا بشتوسَن که گوت: ”داماد أَمَئدَره! اونه پیشواز بشین!“ 7هووخت هَمته باکره أن بیدارَ بؤئن و خوشؤنِ چراغؤنِ حاضیرَه گودَن. 8نادونؤن، داناأن بوُتن: ”أَنی شیمه روغنِ اَمره هَدین، چونکه امه چراغؤن دکوشؤنه بؤدره.“ 9امّا داناأن جواب بدئِن: ”هَندِئنیم، چونکه روغن امه هَمَهدنه بِه کفاف نوکُئنه. بهتره بشین فروشَنده أنَ جی شیمه بِه بَینین.“ 10امّا زمونی که اوشؤن روغن هِئنه بِه بیرون بوشؤن، داماد برسه و باکرهأنی که آماده بؤئن، اونه اَمره جشن عروسی بوشوُئن و در دوَسّه بوبُو. 11بازین اوته باکره‌أنم برسِئن و بوُتن: ”آقا، آقا، دَرِ امه بِه بازَه کون!“ 12امّا داماد اوشونه بوته: ”راست راستِ شمره گونم که، مو شمره نشنأسنَم.“ 13پس بیدار بیسین، چونکه او روز و ساعتَ جی خبر ندَئنین.
قنطارؤنِ حیکایت
14«آسمونِ پادشاهی مرداکیِ مؤئنه که تصمیم داشت بشی مسافرت. او خوشِ خدمتکارؤنِ دوخونده و خوشِ اموالِ اوشؤنِ بسپورده. 15هر خدمتکارِ به اندازه اونه قابلیت، یکته پنج قنطار که اندازه صد سال یکته کارگر دستمزد بو و اویکته دو قنطار و اوته یک قنطار هَدأ. هو موقع بوشو سفر. 16او مرداکی که پنج قنطار هَیته بو، درجا شروع به کاسبی بُوده و پنج قنطار ده سود بُوده. 17هیطورم اونی که دو قنطار داشت، دو قنطار دیگه أم بدست بأرده. 18امّا اونی که یکته قنطار هیته بو، بوشو و زمینِ بکنده و خوشِ ارباب پولِ جا بده.
19«خیلی زمون بگذشته بو که او خدمتکارؤنِ ارباب، وگرسه و اوشونای حیساب کیتاب بخواسّه. 20او مرداکی که پنج قنطار هَیته بو، پنج ته قنطار دیگرم خوشِ اَمره بارده و بوته: ”ارباب، مَه پنج ته قنطار هَدَبی، بفرما اینم پنج ته قنطار دیگه که سود بودَم.“ 21ارباب جواب بده: ”آفرین، ای خوروم و اَمین خدمتکار! کوشتای کارؤنِ میئن اَمین بی، پس تَه پیله کارونِ سر نِئنم. بیأ و تی اربابِ شادی میئن شریک ببو!“ 22او خدمتکاری که دو قنطار داشت، بومَه جلو و بوته: ”ارباب تو مَه دو قنطار هده بی، بفرما اینم دو قنطار دیگه که سود بودَم.“ 23ارباب جواب بدا: ”آفرین، ای خوروم و اَمین خدمتکار! کوشتای کارون میئن اَمین بی، پس تَه پیله کارون سر نِئنم. بیأ و تی اربابِ شادی میئن شریک ببو!“ 24هوموقع خدمتکاری که یکته قنطار هَیته بو، جلو بومَه و بوته: ”ارباب چونکه دؤنَسم که بداخلاق مرداک ایسی و از جایی که نکاشتهبی، بینی و از جایی که فوندبی، جومَه کوئنی، 25پس بترسِئم و تی قنطارِ زمینِ میئن جا بدئم، بفرما اینم تی مال!“ 26اما ارباب جواب بده: ”ای شرور خدمتکار و تنبل! تو که دونَسی از جایی که نکاشتم، بینَم و از جایی که فوندَم جومَه کوئنم، 27پس بایسی می پولِ صرافّون هَده بی تا وختی که سفرای وگردنم، پولِ با اونه سود پسا هگیرَم. 28پس او قنطارِ اونای هگیرین و هَداین اونیه که ده قنطار دئنه. 29چون هر کس که دئنه، بیشتر هَدأ بنه تا زیادتر بدأری؛ امّا اونی که ندئنه، حتّی اوچیزییم که دئنه، اوناجی هَیته بنه. 30ایی خدمتکار بیفایده‌َ بیرون تاریکی میئن باگنین، اوره که ونگ و گاز، گازسر بوسوئسه بنه.“
داوری روز
31«وختی که انسونِ ریکه خوشِ جلال و شکوه اَمره بائ و هَمته فرشتهأن اونه اَمره، هوموقع خوشِ پادشاهی تختِ سر نیشَنه 32و همته قومؤن اونه ورجه حاضیرَ بنن و مردومؤنِ همدیگرَ جی سیوا کوئنه و هوطو چوپؤنی مورسون که گوسندؤنِ بُزؤنای سیوا کأدره؛ 33او گوسندؤنِ خو راست طرف و بُزؤنِ خو چپ طرف دَئنه. 34بازین پادشاه اوشؤنی که اونه راستِ طرف أیسَئن، گونه: ”بأین، ای که می پئرای برکت هَیتین، و او پادشاهیِ به ارث ببرین که، دنیا بناجی شیمه بِه آماده بوبُو بو. 35چونکه وَشته بوم، مه غذا هَدَین؛ تشنه بوم، مه آؤ هَدَین؛ غریب بوم، مه جا هَدین. 36لخت بوم، مه بپوشونین؛ ناخوش بوم، می عیادت بوماین؛ زندونی بوم، می ملاقات بوماین.“ 37هوموقع صالحؤن جواب دِئنن: ”آقا، کی امه تَه وَشتَه بدِیم و تَه غذا هدَیم، یا تشنه بدیم و تَه آؤ هدَیم؟ 38کی تَه غریب بدِیم و تَه جا هدَیم و یا تَه لخت بدِیم و تَه بپوشونیم؟ 39کی تَه ناخوش یا زندونِ میئن بدیم و تی ملاقات بومایم؟“ 40پادشاه جواب دِئنه: ”راست راستِ شمره گونم، اوچیزی که یکته از می کوشتای برارونِ بِه بؤدین، مهبِه بؤدین.“ 41بازین اوشؤنی که اونه چپ طرف أیسان، گونه: ”ای ملعونؤن، می جَی دورَ بین و ابدی آتش میئن بشین که، ابلیس و اونه فرشتهأنِ بِه آماده بوبو. 42چونکه وشتَه بوم، مَه غذا هَنداین؛ تشنه بوم، مه آؤ هَنداین؛ 43غریب بوم، مه جا هَندَین؛ لُخت بوم، مه نپوشونِین؛ ناخوش و زندؤنی بوم، می ملاقات نومأین.“ 44هوموقع اوشونم جواب دِئنن: ”آقا، کِی تَه وَشتَه و تشنه و غریب و لخت و ناخوش و زندونی بدیم و تَه خدمت نؤدیم؟“ 45هوموقع پادشاه جواب دِئنه: ”راست راستِ شمره گونم، اوچیزی که یکته از ایی کوشتاکونِ نوُدین، مه بِه نوُدین.“ 46پس اوشون ابدی مجازات میئن دیرون شنن، امّا صالحون به زیندیگی ابدی.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company