لوقای انجیل 18
18
یکته دچیک بیوه زناک حیکایت
1عیسی شاگردؤنِ به یکته حیکایت بأرده تا نیشون بَدای که باید همیشک دوعا بکونن و هَرگی دیلسردَ نَبؤن. 2بفرماسّه: «یکته شهر میئن قاضی‌ای ایسابوُ که نه خُداجی ترس داشت، نه خُدا خلقِ محَل گود. 3هو شهر میئن یکته بیوه زناکم ایسابوُ که یکسره اونه ورجه أمَه و اونای خواست که اینه حق دُشمنَ جی هگیری. 4قاضی چَن وختی اونه مَحل نوده. امّا سرآخر خوش أمره بُوته: ”هرچَن خُداجی واهیمه ندئنَم و خُدا خلق هم ندِه بو گینم، 5امّا چونکه ایی بیوه زناک همیشک می مزاحم بنه، اونه دادِ هگینَم، ده نبی که تندتند بأی مَه وازده بأری!“» 6و عیسای خُداوند دمباله بدا: «بشتؤسین ایی بی انصاف قاضی چی بُوته؟ 7مگه خُدا خوشِ انتخاب بوبؤکونِ دادِ، که شب و روز اونه درگاه سو منت کوئنن، نرسنه؟ مگه ایی کارِم هیطو، عقب تؤدِئنه؟ 8شمره گونَم که خیلی زود ایشونه دادِ رسنه. هینه واسه زمؤنی که انسون ریکه بای، زمین سر ایمؤنی پیدا کوئنه؟»
فریسی و خراج گیر حیکایت
9بازین عیسی بعضی أن واسه که ایشون پشت به خوشؤن صالح بوئن گرم بو و دیگرون کوشتای شموردَن، ایی حیکایت بأرده: 10«دونفر پرستش به معبد سو بُشوئن، یکته فَریسی فرقه عالمون، اویکته خراجگیر. 11فَریسی بیسه و خوشِ امره ایطوری دوعا بُوده: ”خُدایا، تَه شکر کوئنَم که مَردمون دیگر مورسؤن دزد و ظالیم و زنا کار نیَم، و حتی ایی خراجگیر مورسؤنم نیّم. 12هفته ای دوبار روزه گینم و از هر چی که به دَست أبِئنَم، دَه یک هدِنَم.“ 13امّا او خراجگیر دور بیسه و حتی خوشِ سرِ آسمؤن سو جورا نَیت، بلکه خوشِ سینه سر زی و گُوت: ”خُدایا، منه گوناهکارِ به رحم بکون.“ 14شمره گونَم که او مَردکای نه، بلکه ایی خراجگیر، صالح حیساب بوبؤ و خو خونه بوشؤ، چونکه هرکی خوشِ پیلّه نیشؤن بدای، کوشتاکه بنه، و هرکی خوشِ کوشتاکَه کونی، پیلّه بنه.»
بدارین زاکون می ورجه بَئن
15مَردم حتی قونداق زاکونَم عیسی ورجه اَردَن تا اوشون سَر دَس بنای. شاگردؤن هیطوکه اینه بدِئن، مَردم سر تشر بزئن. 16امّا عیسی اوشونه خوشِ ورجه جومه گوده و بوته: «بدارین زاکون می ورجه باَئن؛ ایشونِ جُلُو نگیرین، چونکه خُدا پادشاهی هیجور کَسؤنِ شِه. 17راست راستِ، شمره گونَم، هرکس خُدا پادشاییِ یکته زاک مورسؤن قبول نکونی، اونه میئن نشنه.»
دارا رییس
18یکته از رئیسؤن عیسای بپورسه: «خوروم اوستاد، چی بکونَم تا زندگی ابدی بدست بأرم؟» 19عیسی جواب بَدَه: «چره مَه خوروم دُخوبِئنی؟ هیشکه خوروم نیه جز خُدا. 20حُکمؤن دؤنی: زنا نکون، خون فونکُون، دزدی نکون، دروغ گوایی ندی، تی پئر و مئرِ احترؤم بَدار.» 21دارا رییس بوته: «همۀ ایشونه از وختی که تره جوؤنَی بؤم تا الون بجا بأردم.» 22عیسی هیطو که اینه بشتؤسه، بوته: «حَله یه چی کم دئنی؛ هرچی که دئنی بفورش و اونه بها ندارون میئن قسمت بکون، که آسمؤن میئن گنج دئنی. بازین بیه و مَه دمبالَ کون.» 23او مَردکای هیطو که اینه بشتؤسه، غُصه داربؤ، چونکه خیلی مال و منال داشت. 24عیسی اونه نیگا بوده و بوته: «چنی چی سختِ مالدارون به خُدا پادشاهی میئن دیرون شوئن! 25شترِ ردّ بؤئن، سوزن سولاغای سهلتره از راه پیدا گودن مالدار آدم خُدا پادشاهی میئنه.»
26اوکَسونی که اینه بشتؤسَن، بپورسن: «پَس کی تینه نجات پیدا کونی؟» 27عیسی بفرماسّه: «اوچی که آدمی به ناممکنه، خُدا به ممکن ایسّه.»
28پِطرُس بوته: «بَین، امه خونه و زندگی ویلَه گودیم و تی دومبال راه دکتیم!» 29عیسی ایشونِه بُوته: «راست راستِ، شمره گونَم، هیشکی نیه که خوشِ خونه یا زناک یا برارون یا پئر و مَئر یا زاکؤنِ، خُدا پادشاهی واسه ویلَه کونی، 30و هی دنیا میئن چَن برابر به دَس نأری، و او دونیا میئن هم زندگی ابدی اونه قسمت نبی.
عیسی هنده خو موردن پیشگویی کوئنه
31هووخت او دوازده ته شاگردِ یکته کنارِی هکَشِه و ایشونِ بُوته: «بَینین اورشلیم شوئدریم. اوره هرچی پیغمبرؤن، انسون ریکه باره بنویشتن، به انجؤم رَسنه. 32چونکه اوره اونه غیریهودی أنِ دست هدِئنَن. تا اونه خیلی توهین بکونن و روخشنَ گیرن و فیلی اونه سر فوکؤنَن. 33بازین اونه شَلاق زِئنن و اونه کوشنَن، سوم روز میئن ویریسنَه.» 34اما شاگردؤن هیّته از اونه گبونِ نفهمسن. اونه گبؤنِ معنی اوشؤنای پنهون بومونسبو و نفهمسن چی بوته.
کور گدا شفا
35عیسی هیطوکه اَریحا شهرِ نزدیکی برسِه، یکته کور مَردکای راه کنار نیشت بو و گدایی گود. 36وختی جمعیت صدا که از اوره ردَّ بودبون بشتؤسه، بپورسه: «چی خبر ایسّه؟» 37اوشون بوتَن: «عیسای ناصری از أِره شودره.» 38او کور ژگله بزه: «عیسی، داوود ریکه، مه به رحم بکون!» 39او کَسؤنی که جمعیت پیشاپیشِ شوئدبون، اونه تشر بزئن و بخواستن تام بزَنی. امّا او بیشتر خو صدا جؤر ببورده که: «داوود ریکه، مِه به رحم بکون!» 40عیسی بیسه و فرمون بَدَه او کور مَردکأکه اینه ورجه بأرَن. هیطو که پیش بومه، عیسی اونای بپورسه: 41«چی خوائنی ته به بکونم؟» کورگدا بوته: «آقا، خوائنم بینَم.» 42عیسی اونه بوته: «بَین! تی ایمون تَه شفا بَدَه.» 43کور مردکه هو دَم خوشِ بیناییَ بیاتّه و خُدا ستایش کُونوئن، عیسی دُمبالسر بُدُوسه. مَردم هیطوکه اینه بدِه ئن، همته خُدا پرستش بودَن.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
لوقای انجیل 18: EGB
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company
لوقای انجیل 18
18
یکته دچیک بیوه زناک حیکایت
1عیسی شاگردؤنِ به یکته حیکایت بأرده تا نیشون بَدای که باید همیشک دوعا بکونن و هَرگی دیلسردَ نَبؤن. 2بفرماسّه: «یکته شهر میئن قاضی‌ای ایسابوُ که نه خُداجی ترس داشت، نه خُدا خلقِ محَل گود. 3هو شهر میئن یکته بیوه زناکم ایسابوُ که یکسره اونه ورجه أمَه و اونای خواست که اینه حق دُشمنَ جی هگیری. 4قاضی چَن وختی اونه مَحل نوده. امّا سرآخر خوش أمره بُوته: ”هرچَن خُداجی واهیمه ندئنَم و خُدا خلق هم ندِه بو گینم، 5امّا چونکه ایی بیوه زناک همیشک می مزاحم بنه، اونه دادِ هگینَم، ده نبی که تندتند بأی مَه وازده بأری!“» 6و عیسای خُداوند دمباله بدا: «بشتؤسین ایی بی انصاف قاضی چی بُوته؟ 7مگه خُدا خوشِ انتخاب بوبؤکونِ دادِ، که شب و روز اونه درگاه سو منت کوئنن، نرسنه؟ مگه ایی کارِم هیطو، عقب تؤدِئنه؟ 8شمره گونَم که خیلی زود ایشونه دادِ رسنه. هینه واسه زمؤنی که انسون ریکه بای، زمین سر ایمؤنی پیدا کوئنه؟»
فریسی و خراج گیر حیکایت
9بازین عیسی بعضی أن واسه که ایشون پشت به خوشؤن صالح بوئن گرم بو و دیگرون کوشتای شموردَن، ایی حیکایت بأرده: 10«دونفر پرستش به معبد سو بُشوئن، یکته فَریسی فرقه عالمون، اویکته خراجگیر. 11فَریسی بیسه و خوشِ امره ایطوری دوعا بُوده: ”خُدایا، تَه شکر کوئنَم که مَردمون دیگر مورسؤن دزد و ظالیم و زنا کار نیَم، و حتی ایی خراجگیر مورسؤنم نیّم. 12هفته ای دوبار روزه گینم و از هر چی که به دَست أبِئنَم، دَه یک هدِنَم.“ 13امّا او خراجگیر دور بیسه و حتی خوشِ سرِ آسمؤن سو جورا نَیت، بلکه خوشِ سینه سر زی و گُوت: ”خُدایا، منه گوناهکارِ به رحم بکون.“ 14شمره گونَم که او مَردکای نه، بلکه ایی خراجگیر، صالح حیساب بوبؤ و خو خونه بوشؤ، چونکه هرکی خوشِ پیلّه نیشؤن بدای، کوشتاکه بنه، و هرکی خوشِ کوشتاکَه کونی، پیلّه بنه.»
بدارین زاکون می ورجه بَئن
15مَردم حتی قونداق زاکونَم عیسی ورجه اَردَن تا اوشون سَر دَس بنای. شاگردؤن هیطوکه اینه بدِئن، مَردم سر تشر بزئن. 16امّا عیسی اوشونه خوشِ ورجه جومه گوده و بوته: «بدارین زاکون می ورجه باَئن؛ ایشونِ جُلُو نگیرین، چونکه خُدا پادشاهی هیجور کَسؤنِ شِه. 17راست راستِ، شمره گونَم، هرکس خُدا پادشاییِ یکته زاک مورسؤن قبول نکونی، اونه میئن نشنه.»
دارا رییس
18یکته از رئیسؤن عیسای بپورسه: «خوروم اوستاد، چی بکونَم تا زندگی ابدی بدست بأرم؟» 19عیسی جواب بَدَه: «چره مَه خوروم دُخوبِئنی؟ هیشکه خوروم نیه جز خُدا. 20حُکمؤن دؤنی: زنا نکون، خون فونکُون، دزدی نکون، دروغ گوایی ندی، تی پئر و مئرِ احترؤم بَدار.» 21دارا رییس بوته: «همۀ ایشونه از وختی که تره جوؤنَی بؤم تا الون بجا بأردم.» 22عیسی هیطو که اینه بشتؤسه، بوته: «حَله یه چی کم دئنی؛ هرچی که دئنی بفورش و اونه بها ندارون میئن قسمت بکون، که آسمؤن میئن گنج دئنی. بازین بیه و مَه دمبالَ کون.» 23او مَردکای هیطو که اینه بشتؤسه، غُصه داربؤ، چونکه خیلی مال و منال داشت. 24عیسی اونه نیگا بوده و بوته: «چنی چی سختِ مالدارون به خُدا پادشاهی میئن دیرون شوئن! 25شترِ ردّ بؤئن، سوزن سولاغای سهلتره از راه پیدا گودن مالدار آدم خُدا پادشاهی میئنه.»
26اوکَسونی که اینه بشتؤسَن، بپورسن: «پَس کی تینه نجات پیدا کونی؟» 27عیسی بفرماسّه: «اوچی که آدمی به ناممکنه، خُدا به ممکن ایسّه.»
28پِطرُس بوته: «بَین، امه خونه و زندگی ویلَه گودیم و تی دومبال راه دکتیم!» 29عیسی ایشونِه بُوته: «راست راستِ، شمره گونَم، هیشکی نیه که خوشِ خونه یا زناک یا برارون یا پئر و مَئر یا زاکؤنِ، خُدا پادشاهی واسه ویلَه کونی، 30و هی دنیا میئن چَن برابر به دَس نأری، و او دونیا میئن هم زندگی ابدی اونه قسمت نبی.
عیسی هنده خو موردن پیشگویی کوئنه
31هووخت او دوازده ته شاگردِ یکته کنارِی هکَشِه و ایشونِ بُوته: «بَینین اورشلیم شوئدریم. اوره هرچی پیغمبرؤن، انسون ریکه باره بنویشتن، به انجؤم رَسنه. 32چونکه اوره اونه غیریهودی أنِ دست هدِئنَن. تا اونه خیلی توهین بکونن و روخشنَ گیرن و فیلی اونه سر فوکؤنَن. 33بازین اونه شَلاق زِئنن و اونه کوشنَن، سوم روز میئن ویریسنَه.» 34اما شاگردؤن هیّته از اونه گبونِ نفهمسن. اونه گبؤنِ معنی اوشؤنای پنهون بومونسبو و نفهمسن چی بوته.
کور گدا شفا
35عیسی هیطوکه اَریحا شهرِ نزدیکی برسِه، یکته کور مَردکای راه کنار نیشت بو و گدایی گود. 36وختی جمعیت صدا که از اوره ردَّ بودبون بشتؤسه، بپورسه: «چی خبر ایسّه؟» 37اوشون بوتَن: «عیسای ناصری از أِره شودره.» 38او کور ژگله بزه: «عیسی، داوود ریکه، مه به رحم بکون!» 39او کَسؤنی که جمعیت پیشاپیشِ شوئدبون، اونه تشر بزئن و بخواستن تام بزَنی. امّا او بیشتر خو صدا جؤر ببورده که: «داوود ریکه، مِه به رحم بکون!» 40عیسی بیسه و فرمون بَدَه او کور مَردکأکه اینه ورجه بأرَن. هیطو که پیش بومه، عیسی اونای بپورسه: 41«چی خوائنی ته به بکونم؟» کورگدا بوته: «آقا، خوائنم بینَم.» 42عیسی اونه بوته: «بَین! تی ایمون تَه شفا بَدَه.» 43کور مردکه هو دَم خوشِ بیناییَ بیاتّه و خُدا ستایش کُونوئن، عیسی دُمبالسر بُدُوسه. مَردم هیطوکه اینه بدِه ئن، همته خُدا پرستش بودَن.
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
@ 2024 Korpu Company