لوقای انجیل 14

شفا یکته مقدس شنبه میئن

1یکته از مقدس شنبه روزؤن میئن که عیسی غذا خوردن به یکته از فریسی فرقه عالمونِ پیلترون خونه بُشو بو، اوشونی که اوره ایسابون اونه حیسابی پاسَن. 2اونه جلو یکته مَرداک ایسابو که اونه جؤن آؤ بأرده بو. 3عیسی قاضی أن و فرَیسی أنَ جی بپورسه: «شفا دئن، شنبه میئن روا ایسّه یا نه؟» 4اوشون تام بزئن. پَس عیسی او مَردَکا بِیته، شفا بَدَه و سرا ده. 5بازین وگرسه اوشونای بپورسه: «کیسه از شمه که اینه ریکه یا گاؤ، شنبه میئن چاه میئن دکای و تاتادی اونه بیرون ناری؟» 6اوشون ایی گبونِ به، جوابی نداشتن.

جؤرِ جیگه، جیر جیگه

7وختی عیسی بدِه مِیمؤنون چوطؤ تقلا کوئنن مجلس میئن جورجیگه بنیشَن، اوشونه بوته: 8«هیطو که یه نفر تَه عروسی دعوت کوئنه، مجلس میئن جُؤرجیگه ننیش، شاید یه نفر از تو شناس تَر دعوت بوبوُ بی. 9هینه واسه صابمجلس، که هردوته دعوت بوده هنه و تَه گونه: ”تی جا هدی ایی آدمِ.“ بعد مجبوری خِفَّت أمره مهمونی جیرجیگه بنیشی. 10پس هروخت یه نفر تَه مِیمؤنَ گوده، بَشو و جیرترین جای مجلس بنیش، تا وختی که صابمجلس باَی، و تَه بوگؤی: ”ریفِق، بفرما جؤرجیگه بنیش.“هووخت اوته مِیمونؤن ورجه سربلند بنی. 11چونکه هرکس خوشِ پیلّه بَکونی، کوشتاکَه بنه، و هرکس خوشِ کوشتاکَه کونی، پیلّه بنه.»

12بازین عیسی صابمجلس بوته: «هیطو که شؤم یا میمؤنی دِئنی، تی ریفوقؤن و برارؤن و فامیلؤن و دارا همسایه أن دعوت نکون؛ نبی که اوشونَم بعدا تَه دعوت بکونَن و تو تی عوضِ هگیری. 13پَس وختیکه مِیمؤنی دِئنی، فقیرؤن و زمینگیرون و شلؤن و کورؤنِ دعوت بَکون 14که برکت هگینی؛ چونکه اوشون هیچّی ندَئنَن که تی عوض هَدِئن، و تو تی اجرِ اوزمون که صالحون زنده بنن هگینی.»

پیله میمونی حیکایت

15هیطو که یکته از مِیمونؤن که عیسی أمره هم سفره بوبؤ بوُ ایچیزون بشتؤسه، بوته: «خوشا به حال اونی که خُدا پادشاهی میمؤنی میئن نون بُخوری.» 16اما عیسی اونه بوته: «یه نفر یکته پیله میمونی بیته و خیلی انِ دعوت بوده. 17وختیکه شؤم وخت برسه، خوشِ خدمتکار سرا دا تا دعوت بوبوُ کؤنه بوگوی، ”بائین که همه چی حاضر ایسّه.“ 18امّا اوشون هرته بهونه باردن. یکته بوته: ” یکته بیجار بَیِم که باید بوشوم اونه بینَم. خواهش کُوئنَم مَه عفو بکون.“ 19اویکته بُوته: ”پنج جفت گاو بَیِم، و الؤن راه میئن اِیسَم تا اوشونه وارسی بکونم. خواهش کُوئنَم مَه معاف بکون.“ 20سوّمی هم بُوته: ”تازگی زن ببوردَم، اینه واسه منِئم بئم.“ 21پَس خدمتکار وگرسه و خوشِ ارباب واخُوبَ گوده. صابمجلس برَزَخَ بو و خوشِ خدمتکار فرمون بَدَه زود شهر کوچه بازار میئن بشو و فقیرون و زمینگیرون و کورون و شلونِ بأر. 22خدمتکار بُوته: ”آقا، تی فرمونِ عملی بودَم، امّا حله جا هنّه.“ 23پَس اونه ارباب بوته: ” جاده‌ أن و مالرو کوچه أنی که شهرای بیرون هَنّن بُشو و بزور مَردمَ می میمؤنی میئن بأر تا می خونه پورَ بی. 24شمره گونَم که هیّته از دعوت بوبوکؤن می شؤمِ وَنچیشنَن.“‌»

عیسی دمبالَ گودنِ بها

25عیسی او پیله جیمِعتی که اونه همَراهی گودَن وگرسه و بوته: 26«هر‌کی می ورجه بای و از پئر و مَئر، زن و زاک، برار و خاخور، و حتی خوشِ جؤنای بیزاری نداری، می شاگرد منئه بؤئن. 27و هرکس خوشِ صلیب خو کول سر ننای و هنکَشِی و می دومبال نای، می شاگرد منئه بؤن.

28کیسه از شمه که بُرجی بخوای بسازی و اول ننیشی و اونه خرج حیساب کتاب بکونی و بَینی تینه اونه به آخر برسؤنی یا نه؟ 29چونکه اَگه اونه پیِ بکنی، امّا او بنا جور بوردنِ به کم باری، هرکی بَینه، اونه روخشنا گینه، 30گونن: ”ایی آدم بنا به ساتن بوده، امّا اونه تمنه گودنه به وامؤنسه!“ 31«و یا کویکته پادشاه ایسّه که بشی جنگ با یکته پادشاه دیگه، قبل اونکه اول بنیشی و فکر بکونی که تینه دَه هیزارته سرباز أمره، به جنگ کسی بشی که بیست هیزارته سرباز امره هنه؟ 32و اَگه بَینی که منئه اونه جلو بیسی، اوزمون تا دشمن لشکر حله نرسه یکته نماینده سرادِئنه تا چوطو صلح بکونن. 33هینه واسه، هیّته از شمه هم تا از تمام خو دارایی دَس نکشین، می شاگرد منیئن بوئن. 34«نمک خوبه، امّا اَگه خوشِ مزه از دَس بَدَای، چُطو تینیم اونه هنده شورَ کونیم؟ 35نه زمینِ به کار هنه و نه کود به بدرد خؤئنه؛ بلکه اونه فوکوئنَن. هرکس که گوش دئنه ایشتوسنه به بشتوئی!»

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

لوقای انجیل 14: EGB

គំនូសចំណាំ

ចែករំលែក

ចម្លង