لوقا 12
12
اَ دو رویی دور بَشین
1همی موکَع، چَن هزار نُفر جمع بودَرِن، و ایکَک تعدادشُ زیادَه که رو پای هم پا شاناهادَه. عیسی اَوِّل با شاگردُنُ خو گَپ ایزَه و ایگو: «اَ خمیرمایه عالموی فرقه فَریسی که دو روئین، دور بِشی. 2هیچ چیزِ پِنهونی نین که معلوم نَبَشِت و هیچ چیز زَفت بودَه ای که فهمیده نَبَشِت. 3پَ هر چیزی که توو تُریکی تُگُفتِن، توو روشنایی شنیده اِبوت و هر چیزی که پشت دروی بسته فِش فِش تُکِردِن، اَ رو سِرا اعلام اِبو.
4«رِفیکُنِ مه، بهتُ اَگَم اَ کسونی که به جسم اَکُشِن و بِشتِه اَ ایی هیچ کاری ناتونَن بُکنِن، مَتِرسی. 5ولی مه به شما هشدار اَدَم که اَ کِ بِتِرسین: اَ اُیی بِتِرسین، بعد اَ ایی که به جسم اَکُشِه، کُدرَت اییُ ایشَه که به جَهَندم بِکَردُنِه. بله، به شما اَگَم، اَ اُ بِتِرسین. 6مگه کیمَتِ پنج تا جوشک اَ دو کینی پول بِشتِرِن؟ ولی با ایی حال حتی یه تا اَ اُشُ هم پهلو خدا اَ یاد نَرَفتَن. 7حتی تَمُنِ مودُنِ سرِ شما شُشماردِن. پَ مَتِرسی؛ ارزش شما بِشتِه اَ هزار تا جوشکِن.
8«به شما اَگَم، هَرکَ پهلو مردم وا زَبُن بیارِه که به مه ایمُن ایشَه، پُس انسان هم، پهلو فرشته‌ئُونِ خدا اَگِت که اُ شخص مالِ مِن. 9ولی هَرکَ پهلو مردم به مه حاشا بُکنت، پهلو فرشته‌ئُوی خدا حاشا اِبو. 10هَرکَ به ضدّ پُس انسان گَپی بِزَنت، بخشیده اِبو، ولی هَرکَ به ضدّ روح قدّوس خدا کُفر بِگِت، بخشیده نابو. 11وختی که اُشُ به شما به عبادتگاه یهودیُن و پهلو حاکمُ و صاحب منصبُن بُبَرِن، نِگَرُن ایی مَبَشی که چطو اَ خوتُ دفاع بُکنی یا چه بِگِی، 12چون توو اُ موکَع روح قدّوس خدا اُ چیزیُ که بایه بِگِی به شما یاد اَدِت.»
مَثَل پولدار نادون
13همو موکَع یه نُفر اَ وسط جمعیت به عیسی ایگو: «استاد، به کاکام بِگَه که ارث بَپُمُ وا مه بَش بُکنت.» 14عیسی جواب ایدا: «ای مرد، کِ به مه قاضی یا بَش کننده ارث بین شما ایکِردِن؟» 15پَ به اُشُ ایگو: «واسار بُبین و اَ طمع دوری بُکنین، چون زندگی آدم به زیادی مال و مِنالِش نین.» 16بعد ایی مَثَلُ به اُشُ ایگو: «زمین یه مرد پولدار محصول زیادی ایدا. 17پَ با خوش فکر ایکه، که ”چه بُکنُم، چون جائی اُمنی که محصولُ خو همبار بُکنُم؟“ 18پَ ایگو: ”اُمفَهمی که بایه چه بُکنُم! همبارُ خو خراب اَکُنُم و همباروی گَپتِه درست اَکُنُم، و همه غلات و چیزُی خُبُم اُجا ذخیره اَکُنُم. 19اُغایه به خوم اَگَم: ای جُنِ مه، تو مال و مِنال زیادی جمع اِتکِردِن که تا سالوی سال بَسِت اَکُنت، آرُم بِگِه و بُخا و بُنوش خاش بَش.“ 20ولی خدا بهش ایگو: ”ای نادون! همی اِمشُو جُنِت ازت گِفتَه اِبو. پَ ایی چیزُیی که جمع اِدکِردِن مالِ کِ اِبوت؟“ 21ایی عاکِبت کِسین که به خوش مال جمع اَکُنت، ولی پهلو خدا دِسی خالین.»
نِگَرُن مَبَشی
22عیسی به شاگردُنُ خو ایگو: «پَ به شما اَگَم نِگَرُن زندگی خو مَبَشی که چه بُخارین! و نه نِگَرُن بدن خو بِشی که چه گَرُ خو بُکنین. 23به چه که زندگی اَ خوراک، و بدن اَ جِمه مُهِمتِرِن. 24به کلاغُ بیگینی: اُشُ نه اَکارِن و نه دِرُو اَکُنِن، نه کاهدُن شُهَه و نه همبار؛ با ایی حال خدا به اُشُ خوراک اَدِت و شما چِکَک با ارزشتِه اَ پرندئُنین! 25کَم یه تا اَ شما اِتونت با نِگَرُنی یه ساعت به عمر خو اضافه بُکنت؟ 26پَ، اگه شما کار به ایی کوچِکیُ ناتونی اَنجُم هادِین، پَ به چه نِگَرُن بکیه چیزُیین؟ 27گُلُویِ سوسنُ بیگینی که چطو رشد اَکُنِن؛ نه زحمت اَکِشِن و نه نخ اَریسِن. ولی به شما اَگَم، حتی سُلِیمُن پادشاه هم وا اُ همه جلال و شکوه مثه یه تا اَ اُشُ جُن نِبو. 28پَ اگه خدا به علف صَحرا ایطو جِمه گَرِش اَکُنت، به علفی که اِمرو هَستِن و صَبا توو تنور اَکَردُنِن، پَ چِکَک بِشتِه جِمه گَرِ شما اَکُنت، ای کَم ایمُنُ! 29و نه دُمبال ایی بِشی که چه بُخاری؛ یا چه بُنوشین نِگَرُن ایی چیزُ مَبَشین. 30به چه که ملتوی دگۀ دنیا دُمبال ایی چیزُ اَگَردَن، ولی بَپِ آسَمُنی شما اَدونت که شما به ایی چیزُ نیاز تُهَه. 31در عوض دُمبال پادشاهی خدا بَشین، که همه ایی چیزُ به شما داده اِبوت.
32«ای گَلِه کوچِک، مَتِرسین، چونکه خاشیِ بَپِ آسَمُنی شما ایین که پادشاهی رو به شما هادِه. 33هرچه که تُهَستِن بُفروشی و به فَخیرُ هادِی؛ کیسه ای بِی خوتُ آماده بُکنین که پُهت نازَنت، و گنجی که تَمُنی اینی رو توو آسَمُنُ ذخیره بُکنین، جائی که نه دُز بِزَنت و نه بید نابود بُکنت. 34چون هر جا که گنجِتُ بَشِت، دِلِتُ هم اُجان.
آماده بَشین
35«کمرتُ بُبَندینُ به خذمت آماده بَشین و چراغُتُ روشن نگه بُکنین. 36مثه کسوئی بِشی که منتظر هُندِن اربابشُ اَ هِیش به لَهَرَن، که وختی اَ راه رِسی و در ایزَه درجا درُ واز اَکُنِن. 37خوش به حال نوکروئی که وختی اربابشُ بَراَگردِت، به اُشُ بیدار بیگینه. حکیکتاً به شما اَگَم، ارباب کمر به خذمت اَبَندِه؛ به نوکرُ خو سرِ سفره اَنوسِه و اَتات ازشُ پذیرایی اَکُنت. 38خوش به حال اُ نوکروئی که وختی اربابشُ بیاد به اُشُ بیدار بیگینه، شَوا نصف شُو بَشِت یا صُحب شَفَک.
39«ولی اییُ بُدُنی که اگه ارباب لَهَر شَدونِست که دُز چه موکَع اَتات، ایناواشتَه که اَ لَهَرش دُزی بُکنت. 40پَ شما هم بایه آماده بَشین، به چه که پُس انسان، توو ساعتی اَتا که شما انتظارش تُنی.»
41پطرس ایگو: «سرور مه، منظورت اَ ایی مَثَل مائیم یا به همه ما اَگِی؟» 42خداوند عیسی جواب ایدا: «پَ اُ مُباشر اَمُنتدار و دانا کِن که اربابش به اُ بالا سرِ نوکروی لَهَر خو ایناهادِن تا سهم خوارک اُشُ ئو به موکَع هادِت؟ 43خوش به حال اُ نوکری که وختی اربابش بَراَگردِت، به اُ مشغول کار بیگینِت. 44حکیکتاً به شما اَگَم، اربابش به اُ بالا سرِ تَمُن دارایی خو اَنوسِه. 45ولی اگه اُ نوکر با خوش بِگِت که ”اربابُم دیر ایکِردِن،“ و به غُلُمُ و نزیله ئُو دار بِزَنت و بُخارِتُ و مَست بُکنت، 46اُغایه اربابِ اُ نوکر توو روزی که اُ انتظارش اینین و توو ساعتی که اُ نادونه اَتات! و به اُ تکه تکه اَکُنت و با خیانت کارُ، یه جا اَکَردُنه.
47«اُ نوکری که خواسته اربابُ خو اَدونه ولی به خوش به اَنجُم اُ آماده ناکُن، زیاد شلاق اَخارِه. 48ولی اُ کِ خواسته اربابُ خو نادونه و کاری اَکُنت که لایِک تنبیهِن، کَمتِه شلاق اَخارِه. به هَرکَ زیاد هادَن، اَزی زیاد اَخوان؛ و هَرکَ مسئولیتِ بِشتِه ایی ایبَشِت، بِشتِه جواب پس اَدِت.
49«مه هُندَم تا روی زمین آتِش روشن بُکنُم، و کاش زودتِه روشن بودَه! 50مه غسل تعمیدی اُمهَستِن که بایه بِگِرُم، و تا وختی که ایی اَنجُم بَشِت پریشونیم چِکَک زیادِن. 51گَمُن اَکُنین که مه هُندَم تا رو زمین صُل بیارُم؟ نه، به شما اَگَم، هُندَم تا جدایی بِکَردُنُم. 52چونکه اَ ایی به بعد، میونِ پنج نُفر اَ اهل لَهَر جدایی اَکِت؛ سه نُفر اَ اهل لَهَر به ضدّ دو نُفرشُ و دو نُفرشُ به ضدّ سه نُفرشُ. 53میونِشُ جدایی اَکِت، بَپ به ضدّ پُس و پُس به ضدّ بَپ اِبو، مُم به ضدّ دُهت و دُهت به ضدّ مُم اِبو. خُاسو به ضدّ عاروس و عاروس به ضدّ خُاسو اِبو.»
تعبیر زَمُنُ
54بعد عیسی به جمعیت ایگُفت: «وختی اَگینین که اَ طَرَه غرب ابر اَتات درجا اَگِین، که ”بارون اَتات،“ و همیطوَم اِبو. 55و وختی بادِ شِمال اَتات، اَگِین که ”هوا لوار اِبوت،“ و همیطوَم اِبو. 56ای دوروئُون! شما که خُب اَفَهمی چطو ظاهر زمین و آسَمُنُ تعبیر بُکنین، پَ چطو نادونین نِشُنه‌ئُوی همی زمونهُ تعبیر بُکنین؟
57«به چه خوتُ درباره اُچه که درستِن حکم ناکُنین؟ 58وختی با شاکی خو پهلو قاضی اَرَفتی، سعی بُکن که تا وختی توو راهی باهاش صُل بُکنی، که نَکِه اُ به تو دَسِ قاضی هادِت و قاضی به تو دَسِ نِگَهبُن هادِه، و نِگَهبُن به تو توو زندون بِکَردُنِه. 59به شما اَگَم، که تا کِرون آخِرُ نَدِی اصلا اَ زندون در نِتِی.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
لوقا 12: PES
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
©️2024 Korpu Company
لوقا 12
12
اَ دو رویی دور بَشین
1همی موکَع، چَن هزار نُفر جمع بودَرِن، و ایکَک تعدادشُ زیادَه که رو پای هم پا شاناهادَه. عیسی اَوِّل با شاگردُنُ خو گَپ ایزَه و ایگو: «اَ خمیرمایه عالموی فرقه فَریسی که دو روئین، دور بِشی. 2هیچ چیزِ پِنهونی نین که معلوم نَبَشِت و هیچ چیز زَفت بودَه ای که فهمیده نَبَشِت. 3پَ هر چیزی که توو تُریکی تُگُفتِن، توو روشنایی شنیده اِبوت و هر چیزی که پشت دروی بسته فِش فِش تُکِردِن، اَ رو سِرا اعلام اِبو.
4«رِفیکُنِ مه، بهتُ اَگَم اَ کسونی که به جسم اَکُشِن و بِشتِه اَ ایی هیچ کاری ناتونَن بُکنِن، مَتِرسی. 5ولی مه به شما هشدار اَدَم که اَ کِ بِتِرسین: اَ اُیی بِتِرسین، بعد اَ ایی که به جسم اَکُشِه، کُدرَت اییُ ایشَه که به جَهَندم بِکَردُنِه. بله، به شما اَگَم، اَ اُ بِتِرسین. 6مگه کیمَتِ پنج تا جوشک اَ دو کینی پول بِشتِرِن؟ ولی با ایی حال حتی یه تا اَ اُشُ هم پهلو خدا اَ یاد نَرَفتَن. 7حتی تَمُنِ مودُنِ سرِ شما شُشماردِن. پَ مَتِرسی؛ ارزش شما بِشتِه اَ هزار تا جوشکِن.
8«به شما اَگَم، هَرکَ پهلو مردم وا زَبُن بیارِه که به مه ایمُن ایشَه، پُس انسان هم، پهلو فرشته‌ئُونِ خدا اَگِت که اُ شخص مالِ مِن. 9ولی هَرکَ پهلو مردم به مه حاشا بُکنت، پهلو فرشته‌ئُوی خدا حاشا اِبو. 10هَرکَ به ضدّ پُس انسان گَپی بِزَنت، بخشیده اِبو، ولی هَرکَ به ضدّ روح قدّوس خدا کُفر بِگِت، بخشیده نابو. 11وختی که اُشُ به شما به عبادتگاه یهودیُن و پهلو حاکمُ و صاحب منصبُن بُبَرِن، نِگَرُن ایی مَبَشی که چطو اَ خوتُ دفاع بُکنی یا چه بِگِی، 12چون توو اُ موکَع روح قدّوس خدا اُ چیزیُ که بایه بِگِی به شما یاد اَدِت.»
مَثَل پولدار نادون
13همو موکَع یه نُفر اَ وسط جمعیت به عیسی ایگو: «استاد، به کاکام بِگَه که ارث بَپُمُ وا مه بَش بُکنت.» 14عیسی جواب ایدا: «ای مرد، کِ به مه قاضی یا بَش کننده ارث بین شما ایکِردِن؟» 15پَ به اُشُ ایگو: «واسار بُبین و اَ طمع دوری بُکنین، چون زندگی آدم به زیادی مال و مِنالِش نین.» 16بعد ایی مَثَلُ به اُشُ ایگو: «زمین یه مرد پولدار محصول زیادی ایدا. 17پَ با خوش فکر ایکه، که ”چه بُکنُم، چون جائی اُمنی که محصولُ خو همبار بُکنُم؟“ 18پَ ایگو: ”اُمفَهمی که بایه چه بُکنُم! همبارُ خو خراب اَکُنُم و همباروی گَپتِه درست اَکُنُم، و همه غلات و چیزُی خُبُم اُجا ذخیره اَکُنُم. 19اُغایه به خوم اَگَم: ای جُنِ مه، تو مال و مِنال زیادی جمع اِتکِردِن که تا سالوی سال بَسِت اَکُنت، آرُم بِگِه و بُخا و بُنوش خاش بَش.“ 20ولی خدا بهش ایگو: ”ای نادون! همی اِمشُو جُنِت ازت گِفتَه اِبو. پَ ایی چیزُیی که جمع اِدکِردِن مالِ کِ اِبوت؟“ 21ایی عاکِبت کِسین که به خوش مال جمع اَکُنت، ولی پهلو خدا دِسی خالین.»
نِگَرُن مَبَشی
22عیسی به شاگردُنُ خو ایگو: «پَ به شما اَگَم نِگَرُن زندگی خو مَبَشی که چه بُخارین! و نه نِگَرُن بدن خو بِشی که چه گَرُ خو بُکنین. 23به چه که زندگی اَ خوراک، و بدن اَ جِمه مُهِمتِرِن. 24به کلاغُ بیگینی: اُشُ نه اَکارِن و نه دِرُو اَکُنِن، نه کاهدُن شُهَه و نه همبار؛ با ایی حال خدا به اُشُ خوراک اَدِت و شما چِکَک با ارزشتِه اَ پرندئُنین! 25کَم یه تا اَ شما اِتونت با نِگَرُنی یه ساعت به عمر خو اضافه بُکنت؟ 26پَ، اگه شما کار به ایی کوچِکیُ ناتونی اَنجُم هادِین، پَ به چه نِگَرُن بکیه چیزُیین؟ 27گُلُویِ سوسنُ بیگینی که چطو رشد اَکُنِن؛ نه زحمت اَکِشِن و نه نخ اَریسِن. ولی به شما اَگَم، حتی سُلِیمُن پادشاه هم وا اُ همه جلال و شکوه مثه یه تا اَ اُشُ جُن نِبو. 28پَ اگه خدا به علف صَحرا ایطو جِمه گَرِش اَکُنت، به علفی که اِمرو هَستِن و صَبا توو تنور اَکَردُنِن، پَ چِکَک بِشتِه جِمه گَرِ شما اَکُنت، ای کَم ایمُنُ! 29و نه دُمبال ایی بِشی که چه بُخاری؛ یا چه بُنوشین نِگَرُن ایی چیزُ مَبَشین. 30به چه که ملتوی دگۀ دنیا دُمبال ایی چیزُ اَگَردَن، ولی بَپِ آسَمُنی شما اَدونت که شما به ایی چیزُ نیاز تُهَه. 31در عوض دُمبال پادشاهی خدا بَشین، که همه ایی چیزُ به شما داده اِبوت.
32«ای گَلِه کوچِک، مَتِرسین، چونکه خاشیِ بَپِ آسَمُنی شما ایین که پادشاهی رو به شما هادِه. 33هرچه که تُهَستِن بُفروشی و به فَخیرُ هادِی؛ کیسه ای بِی خوتُ آماده بُکنین که پُهت نازَنت، و گنجی که تَمُنی اینی رو توو آسَمُنُ ذخیره بُکنین، جائی که نه دُز بِزَنت و نه بید نابود بُکنت. 34چون هر جا که گنجِتُ بَشِت، دِلِتُ هم اُجان.
آماده بَشین
35«کمرتُ بُبَندینُ به خذمت آماده بَشین و چراغُتُ روشن نگه بُکنین. 36مثه کسوئی بِشی که منتظر هُندِن اربابشُ اَ هِیش به لَهَرَن، که وختی اَ راه رِسی و در ایزَه درجا درُ واز اَکُنِن. 37خوش به حال نوکروئی که وختی اربابشُ بَراَگردِت، به اُشُ بیدار بیگینه. حکیکتاً به شما اَگَم، ارباب کمر به خذمت اَبَندِه؛ به نوکرُ خو سرِ سفره اَنوسِه و اَتات ازشُ پذیرایی اَکُنت. 38خوش به حال اُ نوکروئی که وختی اربابشُ بیاد به اُشُ بیدار بیگینه، شَوا نصف شُو بَشِت یا صُحب شَفَک.
39«ولی اییُ بُدُنی که اگه ارباب لَهَر شَدونِست که دُز چه موکَع اَتات، ایناواشتَه که اَ لَهَرش دُزی بُکنت. 40پَ شما هم بایه آماده بَشین، به چه که پُس انسان، توو ساعتی اَتا که شما انتظارش تُنی.»
41پطرس ایگو: «سرور مه، منظورت اَ ایی مَثَل مائیم یا به همه ما اَگِی؟» 42خداوند عیسی جواب ایدا: «پَ اُ مُباشر اَمُنتدار و دانا کِن که اربابش به اُ بالا سرِ نوکروی لَهَر خو ایناهادِن تا سهم خوارک اُشُ ئو به موکَع هادِت؟ 43خوش به حال اُ نوکری که وختی اربابش بَراَگردِت، به اُ مشغول کار بیگینِت. 44حکیکتاً به شما اَگَم، اربابش به اُ بالا سرِ تَمُن دارایی خو اَنوسِه. 45ولی اگه اُ نوکر با خوش بِگِت که ”اربابُم دیر ایکِردِن،“ و به غُلُمُ و نزیله ئُو دار بِزَنت و بُخارِتُ و مَست بُکنت، 46اُغایه اربابِ اُ نوکر توو روزی که اُ انتظارش اینین و توو ساعتی که اُ نادونه اَتات! و به اُ تکه تکه اَکُنت و با خیانت کارُ، یه جا اَکَردُنه.
47«اُ نوکری که خواسته اربابُ خو اَدونه ولی به خوش به اَنجُم اُ آماده ناکُن، زیاد شلاق اَخارِه. 48ولی اُ کِ خواسته اربابُ خو نادونه و کاری اَکُنت که لایِک تنبیهِن، کَمتِه شلاق اَخارِه. به هَرکَ زیاد هادَن، اَزی زیاد اَخوان؛ و هَرکَ مسئولیتِ بِشتِه ایی ایبَشِت، بِشتِه جواب پس اَدِت.
49«مه هُندَم تا روی زمین آتِش روشن بُکنُم، و کاش زودتِه روشن بودَه! 50مه غسل تعمیدی اُمهَستِن که بایه بِگِرُم، و تا وختی که ایی اَنجُم بَشِت پریشونیم چِکَک زیادِن. 51گَمُن اَکُنین که مه هُندَم تا رو زمین صُل بیارُم؟ نه، به شما اَگَم، هُندَم تا جدایی بِکَردُنُم. 52چونکه اَ ایی به بعد، میونِ پنج نُفر اَ اهل لَهَر جدایی اَکِت؛ سه نُفر اَ اهل لَهَر به ضدّ دو نُفرشُ و دو نُفرشُ به ضدّ سه نُفرشُ. 53میونِشُ جدایی اَکِت، بَپ به ضدّ پُس و پُس به ضدّ بَپ اِبو، مُم به ضدّ دُهت و دُهت به ضدّ مُم اِبو. خُاسو به ضدّ عاروس و عاروس به ضدّ خُاسو اِبو.»
تعبیر زَمُنُ
54بعد عیسی به جمعیت ایگُفت: «وختی اَگینین که اَ طَرَه غرب ابر اَتات درجا اَگِین، که ”بارون اَتات،“ و همیطوَم اِبو. 55و وختی بادِ شِمال اَتات، اَگِین که ”هوا لوار اِبوت،“ و همیطوَم اِبو. 56ای دوروئُون! شما که خُب اَفَهمی چطو ظاهر زمین و آسَمُنُ تعبیر بُکنین، پَ چطو نادونین نِشُنه‌ئُوی همی زمونهُ تعبیر بُکنین؟
57«به چه خوتُ درباره اُچه که درستِن حکم ناکُنین؟ 58وختی با شاکی خو پهلو قاضی اَرَفتی، سعی بُکن که تا وختی توو راهی باهاش صُل بُکنی، که نَکِه اُ به تو دَسِ قاضی هادِت و قاضی به تو دَسِ نِگَهبُن هادِه، و نِگَهبُن به تو توو زندون بِکَردُنِه. 59به شما اَگَم، که تا کِرون آخِرُ نَدِی اصلا اَ زندون در نِتِی.»
ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖
:
គំនូសចំណាំ
ចែករំលែក
ចម្លង
ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល
©️2024 Korpu Company