ខគម្ពីរពេញនិយមពី انجیلِ مَتّی 17

ចែក​រំលែក

عیسی جواو بدا: «چِمه خونَین که شَما ایمان کمه. حقیقتا، شَمارا وام که اَگر شَما ای وِلِگِ خَردله دانه ای قدر ایمان بدارا، تونو اَم کوهِ بوایو بیا دَ اَبَر بوره و بِشه بِر و اَ کوهَ نی شی، و هیچ چی شَما را غیر ممکن نیبی.

پِطرُسِ لاوه هنوز تموم نبیه به که ای دَفَه ابری که سوش زَیَی چون سرَ سایِش دِراینت و صصی اَبره دِلَ بومه که، بوات: «اَم چمن عزیز زاعه که از چو کودَ پِر راضیم؛ چو لاوَعه گوش بیدیا!»

عیسی بِوات: «ای بی‌ایمان و منحرفه نسل، تا کِی گَوَن از شَما خمنا بیبیم و شَماهون تحمل بِکَرِم؟ اَجو بایرا بییا چمن وَر.» عیسی اَ دیوه را غیضش بِکَه و اَ دیو اَ کولَ دَ اَبَر بشه و اَ کوله اَلبحل شفاش بگَت.