ខគម្ពីរពេញនិយមពី انجیلِ مَتّی 16

ចែក​រំលែក

اُخُری عیسی اِشتن شاگردونش بِوات: «اگم کسی بِگَوه چمن پیرو بیبی، اِشتن جانَ دَ گَوَن دس اوگوره، اِشتن عذاب و مرگه صلیبه اوگوره و چمن پش با.

اَز نی اتَه وام که ته پِطرُسی، یعنی سِگ. و از اَم سِگ سر، چمن کلیسا رچ کَرم و هرگیز مرگ قدرت نتونه کلیسا نابود بکره.

آسمونه پاتشاهی آچارون اَته دیم. اَ چی ای که زمینَ دَ دِبَندی، آسمون دَ نی دِبَسه بی و اَ چی ای که زمینَ دَ آکری، آسمون دَ نی آبی.»

چون هر که بِگَوه اِشتن جان نجات بیدی، اَجو از دست دی؛ امّا هر که اشتن جان چمن خونین از دست بیدی، هنی اجو بدست آیره.

انسان را چه فایده داره که تموم دنیا بداره، امّا اِشتن جانه از دَست بیدی؟ یا انسان اِشتن جانه پس ایگَتَنه را چه تونه کَردن؟

عیسی آپرسسشه: «شَما چِه وایو؟ شَما وایو از کیم؟» شَمعون پِطرُس جواو بدا: «تَه مسیح موعودیش، زنده خدای زا!»

عیسی بوات: «خُش به حال ته ای شَمعون، یونا زا! چون اَم حقیقته، انسان اِشرا آشکار نِکَردِه، بلکم چِمن په که آسمون دَ اسه اِشراش آشکار بِکَه.