ខគម្ពីរពេញនិយមពី پیدایش 15

ចែក​រំលែក

اَبرام به خداوند ایمان آورد، و او، این را برای وی عدالت حساب کرد.

بعد از این وقایع، کلام خداوند در رویا، به اَبرام رسیده، گفت: «ای اَبرام، مترس! من سپر تو هستم، و پاداش بسیار عظیم تو.»

و او را بیرون آورده، گفت: «اکنون به سوی آسمان نگاه کن و ستارگان را بشمار، هرگاه آنها را توانی شمرد.» پس به او گفت: «نسل تو چنین خواهد بود.»

در همان وقت کلام خداوند به او در رسیده، گفت: «این وارث تو نخواهد بود، بلکه کسی‌ که از پشت خود تو درآید، وارث تو خواهد بود.»

آنگاه خداوند به اَبرام گفت: «یقین بدان که نسل تو در زمینی که از آنِ ایشان نباشد، غریب خواهند بود و آنها را بندگی خواهند کرد و آنها چهارصد سال ایشان را تحت ستم خواهند داشت.

اَبرام گفت: «ای خداوند یهوه، مرا چه خواهی داد، زیرا که من بی‌فرزند می‌روم و مختار خانه‌ام، این العاذار دمشقی است؟»

در آن روز، خداوند با اَبرام عهد بست و گفت: «این زمین را از رود مصر تا به رود عظیم، یعنی رود فرات، به نسل تو بخشیده‌ام،

و در پشت چهارم به اینجا خواهند برگشت، زیرا گناه اَموریان هنوز تمام نشده است.»