ខគម្ពីរពេញនិយមពី نؤمه رومیان ئبه 2

ចែក​រំលែក

تو، ای آدمی کی دیگرونَ داوری کونی و خودت هو کارَ انجوم دئنی، خیال کونی کی خدا داوری جی در شؤ تینی؟ یا ای کی خدا مهربونی، طاقت و پیله صبره کوچیک شومارنی و واخُب نیی کی خُدا مهربونی اینه واسیِ کی تأ توبه سو ببره؟

پس تو ای آدمی کی یک نفر دیگرَ داوری کونی، هرکسی کی ببی هیچ بهونه ای ندانی. چون وقتی کی یک نفر دیگرَ داوری کونی، خودتَ محکوم بوده دانی؛ چونکی تو، ای داور، خودت اونَ انجوم دئنی.

چونکی خُدا فرق ننئنه.

چونکی اوشونی کی شریعتَ ایشتونن خُدا دید مئن صالح نئن، بلکی اوشونی صالح خا ببون کی شریعتَ عمل کونن.

خُدا «هرکسَ اونِ کارون اندی سزا دئنه.»

امّا خوشه غیظ و غضبه اوشونِ سر کی منم منم کونن و اوشونی کی حیئقته ایطاعت نوکونن، بلکی ناراستئه ایطاعت کونن، فوکونه.

امّا تو، تی سرسختی واسی و تی دیل کی نخوانه توبه بوکونه، غضب روجِ به تئبه خدا غضبه جیماکونی، او روج کی خُدا عادلونه داوری اونِ مئن آشکار خا ببون.