ខគម្ពីរពេញនិយមពី نؤمه رومیان ئبه 1

ចែក​រំលែក

چون انجیل اجی شرمنده نئم؛ چره کی انجیل خُدا قوته، هرکسِ نجات به کی ایمون باره، اول یهودی و بازین غیر یهودی.

چونکی انجیل مئن، او صالحی کی خدا جی ایسه آشکارابنه، کی بنا جی تا آخر، ایمون سر استواره. هوطو کی حَبَقوق پیغمبر کیتاب مئن بنویشته بوبو: «صالح آدم ایمون همره زیندگی کونه.»

چونکی خُدا او صِفات کی بدئه نبنه، یعنی ابدی قوت و اون ذات الهی، دُنیا خلق بون اجی او چئن مئن کی بساته بوبون واضح بدئه بنه. پس اوشون بهونه ئی ندانن.

چون هرچن کی خُدا بشناختن، امّا اونَ خُدا مورسون احتروم ننان و شُکر نودن، بلکی خوشونِ فیکر مئن هیچ و پوچ گیرفتارَبون و ایشونِ نفهم دیلونَ ظولمات بیته.

چون اوشون او حئیقتَ کی خدا باره ایسه دوروغ همرا عوض دَکش بودن و خلق بوبوره به جای خالق، پرستش و خیدمت بودن، خالقی کی تا ابد خا پرستش گودن. آمین.

چون خُدا غضب آسمون اجی هرجور بی خدایی سَر و آدمیئنِ ناراستی سر هنه کی خوشونِ ناراستی همرا حئیقتَ ازبین بئنن.

پس خُدائم ایشونَ، خوشون هواوهوسِ شرم آورِ مئن به خوشونِ حال بنا. چونکه اوشونِ زناکون، طبیعی رابطهَ غیرطبیعی رابطه همرا عوض دکش بودن. و هین واسی، مرداکونَم طبیعی رابطه اجی زناکون همرا دس بکشئن، و همدیگر هواوهوس آتش مئن بسوتن. مَرد مَردِ همرا شرم آورِ کارون بوده و خوشون بد کارون مکافاته هیتن. هوطو کی اوشونِ به خُدا شناختن ارزش نداشت، خُدائم اوشونه، خوشون فاسید فیکرون مئن ویلاگوده تا او کاری کی نخاس انجوم بدن، بوکونن.

هرچن کی ادعای دونایی داشتن، نادون بوبون و اوشون ابدی خُدای جلاله، او بتون همرا که فانی آدم و پرندئان و جونورون و خزندئانِ مورسونه عوض دکش بودن.