ខគម្ពីរពេញនិយមពី Битие 37

ចែក​រំលែក

Притоа Јосиф сони сон и им го рас­кажа на своите браќа, а тие го замразија уште повеќе.

А Израил го сакаше Јосиф повеќе од сите свои синови, зашто му се роди на стари години; и му направи шарена облека.

А браќата, гледајќи дека таткото нивни го сака многу повеќе од сите свои синови, го замразија, така што не мо­жеа со него да зборуваат љубезно.

Потоа тој сони и втор сон, и им го раскажа и на браќата свои, велејќи: „Сонив уште еден сон, а тоа – сонцето и месечината и единаесет ѕвезди ми се поклонуваа.“

И му позавидоа браќата негови; но татко му ги запомни тие зборови.

И им рече: „Чујте го сонот што го сонив: врзуваме снопје во полето, и одеднаш мојот сноп се исправи, и застана прав, а вашите снопови се распоредија наоколу и му се поклонија на мојот сноп.“

Ајде сега да го убиеме и да го фр­лиме во некоја од овие јами, па ќе ре­чеме: крвожеден ѕвер го изеде. Тогаш ќе видиме што ќе стане од неговите соништа!“

Па кога мидјанските трговци минуваа покрај нив, тие го извадија Јосиф од јамата и им го продадоа на Исмаилците за дваесет парчиња сребро; а овие го одведоа Јосиф во Египет.

И си рекоа помеѓу себе: „Ене го доаѓа, оној што сонува!

А тие го видоа оддалеку; и, пред да им се приближи, почнаа да се договараат за да го убијат.

И уште им рече Рувим: „Крв да не пролевате; фрлете го во една од јамите во пустината, но не кревајте рака на не­го.“ А тој сакаше да го спаси од рацете нивни и да го врати кај татко му.